Όχι στη συναίνεση για τη λιτότητα από τον Α. Σαμαρά.

Το σύνθημα «Ανάκαμψη και Ανάπτυξη» αλλά και την άποψη ότι οι μισές από τις θυσίες που μας επέβαλε το Μνημόνιο πήγαν ήδη χαμένες, λάνσαρε ο Αντώνης Σαμαράς, στην ομιλία του ενώπιον περίπου 350 επιχειρηματιών που έδωσαν το «παρών» στην εκδήλωση των πέντε διμερών επιμελητηρίων, που τελείωσε πριν από λίγο στο ξενοδοχείο Χάγιατ της Θεσσαλονίκης.
Ο Πρόεδρος της ΝΔ ξεκαθάρισε ότι
ο ίδιος και το κόμμα του δεν θα δώσουν συναίνεση στην κυβέρνηση εάν αυτή επιμείνει στην αδιέξοδη και στείρα πολιτική των περιορισμών και της υστέρησης, που επιβάλει το Μνημόνιο.
«Αλλά αν θέλουν να συμφωνήσουμε στα μέτρα που οδηγούν σε περαιτέρω συρρίκνωση, όχι! Τέτοια συναίνεση στα αδιέξοδα και στην ασφυξία δεν θα δώσουμε. Συναίνεση στην ασφυξία, ας αναζητήσουν αλλού, όχι από μας», είπε χαρακτηριστικά. Όπως σημείωσε, «εμείς ψηφίσαμε 33 από 65 νομοσχέδια που μας έφεραν στη Βουλή μέσα σε 12 μήνες, ενώ το ΠΑΣΟΚ είχε ψηφίσει μόλις 7 σε πεντέμισι χρόνια!».
Ο Αντώνης Σαμαράς στην ομιλία του διατύπωσε τις «Επτά αλήθειες της κρίσης», ως εξής:
1. Σήμερα ζούμε μια κρίση που δεν είναι τωρινή και δεν είναι μόνον Ελληνική.
2. Η κρίση που ξέσπασε ειδικά στην Ελλάδα, αφορά την ελλειμματικότητα και την υπερχρέωση του Δημοσίου.
3. Το να αντιστρέψεις απότομα ένα λάθος, μπορεί να είναι κι αυτό λάθος και μάλιστα χειρότερο από το αρχικό.
4. Η Νέα Δημοκρατία είναι σήμερα το κόμμα της Ανάπτυξης. Δεν μπορεί να συμφωνήσει σε μια πολιτική που οδηγεί σε φαύλο κύκλο συνεχούς συρρίκνωσης, επίμονων ελλειμμάτων, ακόμα σκληρότερων μέτρων, ακόμα μεγαλύτερης συρρίκνωσης, ακόμα πιο επίμονων ελλειμμάτων.
5. Το Μνημόνιο δεν είναι απλώς μια «δανειακή σύμβαση». Δεν μας λέει απλώς πόσα χρήματα θα πάρουμε, τι θα τα κάνουμε και με τι όρους θα τα ξεπληρώσουμε. Αυτό σημαίνει «δανειακή σύμβαση»...
6. Η Νέα Δημοκρατία δεν διαφώνησε ποτέ με την ανάγκη της δημοσιονομικής προσαρμογής. Διαφώνησε - και διαφωνεί - στο πώς θα την επιτύχουμε.
7. Η Ελλάδα μπορεί και τώρα να αρχίσει να βγαίνει από την κρίση με ένα πακέτο μέτρων.
Ως τέτοια πρότεινε τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, τη «Φορολογική Επανάσταση», δηλαδή την πάταξη της φοροδιαφυγής, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, που επιβαρύνουν υπέρματρα το μισθολογικό κόστος, χτύπημα της γραφειοκρατίας και τις σπατάλες του Δημοσίου και την αξιοποίηση της περιουσία του Δημοσίου.