Γράφει ο Βαγγέλης Δημητρίου
Αντιδήμαρχος Δημοτικών Έργων και Κυκλοφορίας
Η κρίση στην Ελλάδα κτύπησε και τον συνδικαλισμό, ο οποίος πλέον δεν θα είναι όπως στο παρελθόν.
Για την μέχρι τώρα πορεία του έχουμε ευθύνη όλοι μας (πολιτικοί και συνδικαλιστές), γιατί με δανεικά δημιουργήσαμε μια ψεύτικη κατάσταση.
Αν εξαιρέσουμε το ΠΑΜΕ (που και αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να το εφεύρουμε για να υπάρχει ισορροπία),οι υπόλοιπες συνδικαλιστικές...
παρατάξεις δεν μπόρεσαν να αντισταθούν και παραδόθηκαν στην κρίση.
Το ερώτημα είναι αν τους παρέσυρε η κρίση ή συναίνεσαν στα μέτρα , από την ανάγκη να σωθεί η Ελλάδα;
Επειδή το δεύτερο αν ισχύει θα έπρεπε να το κάνουν με παρρησία, φοβάμαι ότι ισχύει το πρώτο.
Αποδεικνύεται έτσι ότι ο συνδικαλισμός στηρίχθηκε κυρίως στις πλάτες των κομμάτων και ειδικά των κομμάτων εξουσίας από τα οποία αντλούσε τη δύναμη , την υπόσταση και από τα οποία εξαρτούσε τη δράση του .
Στο πέρασμα μου από τον συνδικαλισμό έλεγα ότι πρώτα είναι οι διεκδικήσεις για τα δίκαια των εργαζομένων, που είναι απροστάτευτοι , όταν όμως χρειάζονταν. « Ο συνδικαλιστής έπρεπε μόνος του να κόψει το δάκτυλο , για να μη πάθει γάγγραινα το χέρι ».
Το ίδιο υποστηρίζω και σήμερα και ελπίζω σε ένα διεκδικητικό συνδικαλισμό με υπευθυνότητα και ρεαλισμό. Να μην ευτελίζονται οι αγώνες στα μάτια της κοινής γνώμης και να είναι βέβαιοι ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ ότι εφόσον υπάρχει υπευθυνότητα η κοινωνία θα είναι δίπλα τους και όταν θα γίνεται γενική απεργία ( η οποία θα είναι δικαιολογημένη ) θα πέφτει η κυβέρνηση.!!!
Όμως μετά τις νέες ρυθμίσεις και περισσότερο από κάθε άλλη φορά οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από δυνατό , αξιόπιστο και διεκδικητικό συνδικαλισμό , που θα τους προστατεύσει.
Θα μπορέσετε να ανταποκριθείτε ;
Βαγγέλης Δημητρίου
Αντιδήμαρχος Δημοτικών Έργων και Κυκλοφορίας