Με έκπληξη! Υποκλίνομαι...

Bρε τι γίνεται στον κόσμο!
Διάβασα το άρθρο του Τσίμα στα σημερινά ΝΕΑ...

Τι για "Κασσάνδρες" μιλάει, τι για "στρουθοκαμήλους" μιλάει, τι για "αναπόφευκτη επιλογή η αναδιάρθρωση" του ελληνικού χρέους γράφει, τι για το ότι "συμπεριλαμβάνεται στους ανθρώπους που ασκούν µε τη σκέψη τους τη σηµαντικότερη επιρροή στον κόσµο" επισημαίνει....
Οι ίδιες -ή σχεδόν οι ίδιες- εκφράσεις!!!

Δεν ξέρω τι να σκεφθώ τελικά?

1. Με διάβασε ο Τσίμας σε όσα έγραφα χθές και είπε να τα γράψει για δικές του απόψεις?
2. Υπέκλεψα εγώ το κείμενο που θα δημοσίευε σήμερα και σκέφθηκα να τον προλάβω από χθές το βράδυ, γράφοντάς τα ως δικές μου απόψεις?
3. Έχω κρυφές δυνατότητες να "διαβάζω τη σκέψη" του και τον πρόλαβα μια ημέρα νωρίτερα?
4. Σκεφτόμαστε και οι δύο μας περίπου τα ίδια πράγματα?

Από όλα τα παραπάνω, αυτό που δεν θέλω να έχει συμβεί είναι οποιοδήποτε σας μοιάζει υπερβατικό και μεταφυσικό!
Θεός φυλάξοι...
Επίσης, να σας δηλώσω ότι δεν είμαι "κλέφτης σκέψεων και κειμένων", ούτε υπήρξα ποτέ!!!

Οπότε?
Ποιά περίπτωση απέμεινε?
Βρείτε το...

Σταύρος Κυριαζής

Διαβάστε το πλήρες κείμενο του δημοσιεύματος...
«Αναπόφευκτη η αναδιάρθρωση του χρέους σας»
Ο οικονοµολόγος Νουριέλ Ρουµπίνι στα «ΝΕΑ»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: Παύλος Τσίµας
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Πέμπτη 9 Δεκεμβρίου 2010
Τον έχουν αποκαλέσει Κασσάνδρα, το παρατσούκλι «Dr. Doom» τον συνοδεύει παντού και η εφηµερίδα «Monde» τον αποκάλεσε πρόσφατα «πουλί της συµφοράς», κακό οιωνό. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι απλώς είναι «ρεαλιστής» και ότι αρνείται να κρύψει το κεφάλι του στην άµµο σαν τη στρουθοκάµηλο.

Ο Νουριέλ Ρουµπίνι έγινε ξαφνικά διάσηµος, όταν οι προβλέψεις που είχε κάνει από το 2005 για την πελώρια φούσκα ακινήτων που ήταν έτοιµη να σκάσει στις ΗΠΑ και να οδηγήσει τη χώρα στη µεγαλύτερη µετά το 1929 ύφεση, προβλέψεις που τον είχαν κάνει τότε καταγέλαστο, άρχισαν να επαληθεύονται.Τώρα πια είναι περιζήτητος. Το περιοδικό «Foreign Policy» τον κατέταξε 4ο στην λίστα µε τους 100 ανθρώπους που ασκούν µε τη σκέψη τους τησηµαντικότερη επιρροή στον κόσµο. Ο ∆όκτωρ Συµφορά, λοιπόν, ο «πιο απαισιόδοξος οικονοµολόγοςστον πλανήτη», βρέθηκε στη χώρα µας για 24 ώρες. Και µιλώντας στα «ΝΕΑ», παρουσίασε τη συνταγή του για την ελληνική κρίση. Η οποία συνοψίζεται σε µια απλή ιδέα: ότι µια εκδοχή αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους είναι, αργά ή γρήγορα, αναπόφευκτη επιλογή.

«Ακόµη κιαν η Ελλάδα εφαρµόσει επιτυχώς το δρακόντειο πρόγραµµα λιτότητας που έχει συµφωνήσει, το χρέος της στο τέλος του προγράµµατος θα αντιπροσωπεύει το 150% ή 160% του ΑΕΠ της. Αυτό, αφ' ενός, θααποτελεί µια διαρκή πηγή αστάθειας, αφού κάθε αναταραχή, κάθε σοκ θα µπορεί να οδηγήσει σε πτώχευση. Αφ' ετέρου, ένα τέτοιο επίπεδο χρέους είναι µη διατηρήσιµο. Γι’ αυτό υποστηρίζω ότι ενώ η πολιτική δηµοσιονοµικής εξυγίανσης είναι αναγκαίο να συνεχιστεί, θα πρέπει παράλληλα να γίνει µια οµαλή, συµφωνηµένηµείωση αυτού του βάρους. Πώς; Επιµηκύνοντας τους χρόνους αποπληρωµής του χρέους µε παράλληλη µείωση του επιτοκίου κάτω από τα τρέχοντα επίπεδα της αγοράς.

Αυτό δεν σηµαίνει χρεοκοπία. Είναι κάτι που και άλλες χώρες στο παρελθόν έχουν επιτύχει. Και είναι κάτι που δεν θα εκληφθεί ως εχθρική κίνηση από τις αγορές –τις τράπεζες, τα φαντς και τα ασφαλιστικά ταµεία που κατέχουν σήµερα ελληνικά οµόλογα. Θα δεχθούν µια προσφορά, θα κληθούν να ανταλλάξουν τα οµόλογά τους µε νέα, ίσης ονοµαστικής αξίας, 100 σεντς στο ευρώ, χωρίς κούρεµα, αλλά µε µακρύτερους χρόνους ωρίµανσης και µε χαµηλότερο, συµφωνηµένο επιτόκιο για τονέο χρέος. Ετσι, θα µειώσετε το βάρος του χρέους σας χωρίς να επιβαρύνετε υπερβολικά τους δανειστές σας».

ειπε
{ Το χειρότερο κοµµάτι της κρίσης βρίσκεται πίσω µας. Στην Αµερική, στην Ευρώπη και προπάντων στις αναδυόµενες οικονοµίες υπάρχουν σαφή σηµάδια ανάκαµψης
Ενα προς ένα
«Αν στη διάρκεια του χρόνου αυτού αποδειχθεί ότι το σχέδιο για την Ελλάδα και την Ιρλανδία δεν αποδίδει, ότι λόγω ύφεσης τα δηµόσια έσοδα στις χώρες αυτές δεν ανακάµπτουν και η δηµοσιονοµική τους θέση δεν βελτιώνεται, και παράλληλα η ανάκαµψη δεν έρχεται, αν δεν φανεί φως στο βάθος του τούνελ, τότε αναπόφευκτα στα τέλη του 2011 θα τεθεί το ζήτηµα της ανασυγκρότησης του χρέους αυτών των χωρών. Αυτό, πιστεύω, θα είναι το µεγάλο θέµα συζήτησης τους επόµενους µήνες». «∆υστυχώς», λέει ο Νουριέλ Ρουµπίνι, «ενώ είστε υποχρεωµένοι να εφαρµόζετε πολιτική λιτότητας για να µειώσετε το έλλειµµά σας που ήταν υπέρογκο, από την άλλη πλευρά το να περιορίζεις το διαθέσιµο εισόδηµα και να περικόπτεις δαπάνες, βραχυπρόθεσµα οδηγεί σε ακόµη χειρότερη ύφεση. Αλλά και οι διαρθρωτικές αλλαγές που επιχειρείτε, ακόµη κι αν µακροπρόθεσµα οδηγήσουν σε αύξηση παραγωγικότητας, βραχυπρόθεσµα επηρεάζουν αρνητικά την οικονοµική δραστηριότητα. Το κρίσιµο ερώτηµα, λοιπόν, είναι πώς µπορείτε να συντοµεύσετε τον δρόµο προς την οικονοµική ανάκαµψη. Γιατί αν δεν επιστρέψετε γρήγορα σε τροχιά ανάπτυξης και µείωσης της ανεργίας, θα έχετε δύο προβλήµατα. Πρώτον, η πολιτική και κοινωνική ανοχή έναντι του προγράµµατος λιτότητας µπορεί να µετατραπεί σε πλήρη απόρριψή του. Και δεύτερον, αν δεν επιτύχετε αύξηση του ΑΕΠ, τότε, ακόµη κι αν επιτυγχάνετε τη µείωση του ελλείµµατος, ο λόγος του χρέους θα µεγαλώνει. Συνεπώς, το κρίσιµο ερώτηµα είναι αν η οικονοµική πολιτική που ακολουθείται µπορεί να επιτύχει έγκαιρα την αποκατάσταση της οικονοµικής ανάπτυξης». Και πώς πετυχαίνει κανείς ένα τέτοιο θαύµα; Η απάντηση, κατά τον Ρουµπίνι, εν πολλοίς δεν βρίσκεται σε ελληνικά χέρια. Χρειάζεται αλλαγή πορείας σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Αν η Γερµανία ακολουθήσει πολιτική ενίσχυσης της εσωτερικής της ζήτησης και αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ακολουθήσει µια πιο χαλαρή πολιτική, αν ενισχύσει τη ρευστότητα, και αν οδηγήσει σε µια ελαφριά υποτίµηση του ευρώ, τότε η ανάκαµψη για τις οικονοµίες της περιφέρειας θα είναι ευκολότερη. «Με την ισοτιµία ευρώ- δολαρίου στο 1,30, η ανάκαµψη στις περιφερειακές οικονοµίες είναι ανέφικτη. Για να ανακτήσει ανταγωνιστικότητα η ευρωπαϊκή περιφέρεια χρειάζεται µια ισοτιµία ευρώ προς δολάριο ένα προς ένα».

Ευρώ και δραχµή
Αυτό που του έχει αποδοθεί είναι ότι η Ελλάδα θα υποχρεωθεί εν τέλει να βγει από την ευρωζώνη και να επιστρέψει σε µια υποτιµηµένη δραχµή. Τον ρώτησα αν το θεωρεί, πράγµατι, επιλογή. «Είναι µια επιλογή», απαντά. «Αλλά µια επιλογή που ενώ σας δίνει µερικά πλεονεκτήµατα, µεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα, απαιτεί να σπάσετε πολλά γυαλικά, να κάνετε τεράστια ζηµιά στον εαυτό σας και στους άλλους». Είναι, λοιπόν, µια επιλογή που θα έπρεπε να αποκλείσουµε; Επαναλαµβάνω την ερώτηση.

Προς το παρόν δεν αποτελεί καν επιλογή. Και ελπίζω ότι δεν θα υποχρεωθείτε ποτέ να καταλήξετε εκεί. Ελπίζω αντίθετα ότι αν η ισοτιµία του ευρώ υποχωρήσει και αν εσείς κάνετε τις αναγκαίες µεταρρυθµίσεις, θα µπορέσετε να λύσετε το πρόβληµά σας. Αλλά, αν το ευρώ παραµείνει ακριβό, αν η ύφεση πάρει καταστροφικές διαστάσεις, και αν οι µεταρρυθµίσεις δεν σας ξαναφέρουν γρήγορα σε τροχιά ανάπτυξης, τότε φοβάµαι ότι όχι φέτος, όχι του χρόνου, αλλά ύστερα από κάποια χρόνια, αυτό που σήµερα είναι αδιανόητο και που εγώ θεωρώ επιζήµιο, µπορεί να καταστεί η µόνη διαθέσιµη πολιτική επιλογή σας. Αλλά, επαναλαµβάνω, δεν το συνιστώ και θα ευχόµουν να το αποφύγετε.

Μοιάζει να το εννοεί ειλικρινά. Τον αποχαιρετώ, ενώ του επιβεβαιώνουν ότι το επόµενο ραντεβού του στην Αθήνα είναι µε τον έλληνα Πρωθυπουργό.


«Ευρωοµόλογο; Οι Γερµανοί δεν θα δεχτούν ποτέ!»

Θεωρείτε αναπόφευκτο να επιλέξουµε την αναδιάρθρωση του χρέους µας;

«Ναι, το θέµα δεν είναι αν και πώς, αλλά πότε θα συµβεί.

Και πρέπει να συµβεί έγκαιρα και οµαλά, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος να προκληθεί ζηµιά στους οικονοµικούς οργανισµούς που κατέχουν ελληνικά οµόλογα αλλά και στις άλλες χώρες της ευρωζώνης».

Ισως για πρώτη φορά εδώ και καιρό, ο Ρουµπίνι βλέπει σηµάδια αισιοδοξίας στον οικονοµικό ορίζοντα.

«Τα καλά νέα είναι ότι το χειρότερο κοµµάτι της κρίσηςβρίσκεται πίσω µας. Στην Αµερική, στην Ευρώπη και προπάντων στις αναδυόµενες οικονοµίες υπάρχουν σαφή σηµάδια ανάκαµψης. Και αυτό είναι καλό για όλους. Βεβαίως υπάρχουν ακόµη κίνδυνοι και προβλήµατα. Υπάρχει πάντα ένα σοβαρό πρόβληµα δηµόσιου χρέους, όχι µόνον στην περιφέρεια της ευρωζώνης αλλά και στην Αµερική, στην Βρετανία και την Ιαπωνία.

Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος µιας επιδηµίας στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Και υπάρχει και ένας κίνδυνος υπερθέρµανσης στην Κίνα µε υψηλό πληθωρισµό και ανεξέλεγκτες φούσκες. Υπάρχουν πάντα κίνδυνοι, πρέπει να παραµείνουµε προσεκτικοί, αλλά τα χειρότερα πέρασαν». Ο κίνδυνος διάλυσης της ευρωζώνης,για το άµεσο τουλάχιστον µέλλον, είναι κατά τη γνώµη του ανύπαρκτος, παρά την περί του αντιθέτου φιλολογία. Αντιθέτως θεωρεί σχεδόν βέβαιο ότι η κρίση χρέους θα πλήξει σύντοµα και την Πορτογαλία και πιθανότατα την Ισπανία, εξέλιξη που θα δηµιουργήσει εσωτερικές εντάσεις στην Ευρώπη. Η έκδοση ευρωοµολόγου πιστεύει ότι είναι ωραία αλλά ανέφικτη ιδέα: «Οι Γερµανοί δεν θα δεχτούν ποτέ». Τι αποµένει; Είτε η σηµαντική ενίσχυση του Ταµείου Σωτηρίας πολύ πάνω από τα 700 δισ. που σήµερα έχουν διατεθεί. Είτε η ενισχυµένη αγορά οµολόγων των αδύναµων οικονοµιών από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία έτσι θα αγοράζει το χρέος των περιφερειακών χωρών και θα το µεταφέρει από τα θησαυροφυλάκια των τραπεζών στα δικά της.

Αλλά και πάλι, ο Ρουµπίνι επιµένει στην ιδέα του, στην οποία πολλοί έχουν ήδη στοιχηµατίσει. Ολα αυτά φέρνουν πιο κοντά την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους:
Συνάντηση µε τον Πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου

ΣΥΝΆΝΤΗΣΗ-έκπληξη μέ τον γνωστό οικονοµολόγο Νουριέλ Ρουµπίνι είχε χθες στο Μέγαρο Μαξίµου ο Πρωθυπουργός. Ο οικονοµολόγος, που προέβλεψε πρώτος ότι θα σκάσει η φούσκα των ακινήτων στις ΗΠΑ και έκανε – προ µηνών – δυσµενείς προβλέψεις για την ελληνική οικονοµία εκτιµώντας ότι η χώρα µας δεν θα αποφύγει την πτώχευση, έφθασε στο Μαξίµου λίγο µετά τις 3 το µεσηµέρι όπου και συναντήθηκε µε τον Γιώργο Παπανδρέου και τον υπουργό Οικονοµικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου.

Μετά τη συνάντηση δεν έγιναν δηλώσεις, ωστόσο πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κ. Ρουµπίνι συνεχάρη τον Πρωθυπουργό και την ελληνική κυβέρνηση για τα όσα έχουν πετύχει, ανεξάρτητα από τις όποιες αρνητικές προβλέψεις έχει κάνει ο ίδιος. Ωστόσο, σύµφωνα µε τις ίδιες πληροφορίες, ο διακεκριµένος οικονοµολόγος επέµεινε στην ανάγκη να προχωρήσει η χώρα σε κάποιας µορφής αναδιάρθρωση του χρέους της. Η απάντηση όµως που πήρε ήταν ότι «αρκεί η επιµήκυνση» και πως η κυβέρνηση δεν σκέπτεται ένα ενδεχόµενο αναδιάρθρωσης. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιώργος Πεταλωτής, όταν ρωτήθηκε για το αντικείµενο και τον λόγο της συνάντησης Παπανδρέου - Ρουµπίνι, απάντησε: «Είναι ένας διεθνούς φήµης οικονοµολόγος. Γνωρίζουµε ότι έχει διαφορετικές απόψεις από τις απόψεις που έχουµε εµείς. Αυτό όµως δεν σηµαίνει ότι δεν πρέπει να συζητάµε. Είναι γνωστό ότι ο Πρωθυπουργός θέλει να ακούει όλες τις προτάσεις και όλες τις απόψεις, ακόµη και αν δεν συµφωνούµε ως χώρα». Πρόσθεσε µάλιστα πως «το ότι κάποιος εκφράζει µια διαφορετική γνώµη δεν µειώνει την αξία της επιστηµονικής του άποψης».


το άρθρο του Τσίμα στα σημερινά ΝΕΑ είδα ΕΔΩ>> http://www.tanea.gr/