Αγαπητοί μου συμπολίτες:
Ο λόγος που γράφω αυτό το γράμμα είναι διότι αισθάνθηκα πως πρέπει να απαντήσω στο γράμμα του ξαδέλφου μου, έτερου Άμπη Κοέν, με τίτλο " Ο ισλαμοφασισμός προ των πυλών !". Αφού τονίσω φυσικά ότι σέβομαι την άποψή του, οφείλω ωστόσο να πω ότι διαφωνώ με αυτήν και θα ήθελα να επισημάνω τα εξής: Το γεγονός ότι οι μουσουλμάνοι δεν είχαν το δικό τους λατρευτικό χώρο τόσα χρόνια αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες αδικίες της κοινωνίας μας και μια από τις αδικίες που με απασχολούσαν κι εμένα προσωπικά. Όλοι οι λαοί και οι θρησκείες δικαιούνται να έχουν το δικό τους λατρευτικό χώρο και αυτό είναι κάτι που εναγωνίως ζητούσανε οι μουσουλμάνοι της χώρας μας και ειδικά της Αθήνας εδώ και δεκαετίες. Αποτελούσε μια από τις μεγαλύτερες παραλείψεις του Ελληνικού κράτους το γεγονός ότι δεν
ικανοποιούσε το αίτημά τους εδώ και τόσα χρόνια.Οι περισσότεροι από τους μουσουλμάνους της χώρας μας είναι νόμιμοι κάτοικοι, μεροκαματιάρηδες, που προσπαθούν να βγάλουν τα προς το ζην και να θρέψουν την οικογένειά τους, ζώντας και δουλεύοντας υπό πολύ σκληρές συνθήκες και με πολύ χαμηλή κοινωνική αναγνώριση. Μας θυμίζει τίποτα αυτό; Κατά τα άλλα είναι γεγονός πως εμείς δεν προβαίνουμε σε κηρύγματα μίσους ή φανατισμού στις συναγωγές μας, αλλά μπορείς να εγγυηθείς ότι αυτό δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο; Φυσικά δικοί μας ραβίνοι ποτέ δεν θα παρακινούσαν τους πιστούς σε δολοφονικές ενέργειες, δεν γνωρίζουμε όμως ότι και σε εμάς υπάρχουν ραβίνοι που κηρύττουν τον φανατισμό;
Αγαπητοί ομόθρησκοι (και μη), δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι σε πολλά μέρη του κόσμου (σε πάρα πολλά) τα τζαμιά χρησιμοποιούνται ως κέντρα επιστράτευσης για φανατικούς, σαν κέντρα προπαγάνδας και διάδοσης μίσους και σκοταδισμού, και για όλα τα άλλα που αναφέρει στο γράμμα του ο έτερος Άμπης Κοέν.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι αυτό θα συμβαίνει και στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν συμπαγείς εθνοτικές ομάδες μουσουλμάνων (τουλάχιστον στην Αθήνα), υπάρχουν μόνο διασκορπισμένες ομάδες μουσουλμάνων που ήρθαν ως μετανάστες ή ως πρόσφυγες και που κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν καμία σχέση με τον υπαρκτό κατά τα άλλα ισλαμοφασισμό. Εξάλλου παραδοσιακά η Ελλάδα έχει πολύ καλές σχέσεις με τους μουσουλμάνους και το ανάποδο, επομένως σε καμία περίπτωση δεν είναι κατάλληλος χώρος για την ανάπτυξη του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Αυτό προστατεύει και εμάς μαζί. Είναι επίσης γεγονός, ότι αντίθετα με το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες, εμείς ως Εβραίοι της Ελλάδας δεν είχαμε ποτέ προβλήματα με τους μουσουλμάνους της Ελλάδας, παρά τις όποιες πιθανές διαφορές απόψεων.
Όλα αυτά δεν αποκλείουν έναν πιθανό κίνδυνο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχουμε το δικαίωμα να το δεχθούμε αυτό a priori σαν δεδομένο και να αναπαραγάγουμε όλες τις προκαταλήψεις που αφορούν τους μουσουλμάνους, όπως δεν θέλουμε και οι άλλοι να αναπαραγάγουν τις προκαταλήψεις που αφορούν εμάς.
Αντίθετα θα πρέπει να το δούμε αυτό σαν μια ευκαιρία. Αν όντως το τέμενος χτισθεί τόσο κοντά στις συναγωγές μας, θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε έναν διάλογο μαζί τους, μέσω των θρησκευτικών μας εκπροσώπων ή της κοινότητάς, μας, που θα ήταν χρήσιμος για όλους και θα εκτόνωνε πιθανές εντάσεις αντί να τις εντείνει. Αυτό είναι μια ιδέα που θα προσέφερε και κάτι θετικό. Πάντως, το πιθανότερο είναι ότι απλώς θα αγνοήσουμε ο ένας τον άλλον και θα συνεχίσουν αυτοί τη ζωή τους και εμείς τη δική μας. Εν πάση περιπτώσει, δεν έχουμε το δικαίωμα εν όψει ενός έστω και στοιχειωδώς δικαιολογημένου μικρού δικού μας φόβου να αρνηθούμε το δικαίωμα σε τόσες χιλιάδες ανθρώπους που ταλαιπωρούνται τόσο πολύ τόσα χρόνια να έχουν το δικό τους επίσημο λατρευτικό χώρο (ασχέτως φυσικά του γεγονότος ότι έτσι και αλλιώς δεν έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τίποτα).
Επιπλέον, δεν θα είναι καλό να βγει προς τα έξω ότι εμείς οι Εβραίοι, μετά από τόσα που περάσαμε, αρνούμαστε το δικαίωμα σε κάποια άλλη θρησκεία να έχει τους δικούς της λατρευτικούς χώρους ή είμαστε προκατειλημμένοι εναντίον τους. Όλα αυτά, επαναλαμβάνω, υπό το πρίσμα ότι στην Ελλάδα, αντίθετα με ότι συμβαίνει σε άλλες χώρες, δεν υπάρχει πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη ισλαμικού φονταμενταλισμού, όυτε έχει διαμορφωθεί έως τώρα κλίμα εχθρότητας ανάμεσα στην εβραϊκή και μουσουλμανική κοινότητα, και δεν πρέπει να προδιαθέτουμε ότι θα διαμορφωθεί τέτοιο κλίμα. Αντιθέτως πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για το αντίθετο. Καλώς ή κακώς, στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος εχθρός μας εξακολουθεί, δυστυχώς, να παραμένει οι Έλληνες φανατικοί και όχι οι μουσουλμάνοι.
Αυτές ήταν οι απόψεις μου για το θέμα, και ελπίζω να αποτελέσουν ένα ερέθισμα για έναρξη διαλόγου ή τουλάχιστον για ενημέρωση και προβληματισμό. (Έτσι και αλλιώς, οι πρακτικές μας δυνατότητες για παρέμβαση είναι δυστυχώς αμελητέες, και, τουλάχιστον για την ώρα, το μόνο που μπορούμε είναι να προβληματιστούμε.)
Κατά τα άλλα, θα κάνω δυστυχώς κατάχρηση της υπομονής των αναγνωστών μας για να διατυπώσει την άποψή μου και για ένα άλλο ζήτημα. Και το κάνω γιατί αισθάνομαι τόσο συναισθηματικά φορτισμένος που δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, όποια και αν είναι η αντίδραση του καθενός στις απόψεις αυτές.
Με πολύ μεγάλη μου λύπη διάβασα το κείμενο του Shmuely Boteack "Όλα επιτρέπονται: Η εβραϊκή άποψη για την ομοφυλοφιλία", όπου ούτε λίγο ούτε πολύ υποβιβάζει την ομοφυλοφιλία σε απλό πταίσμα, υποστηρίζει τους ομοφυλόφιλους και δικαιολογεί την ομοφυλοφιλική συμβίωση.
Θα ήθελα λοιπόν να πω ότι εγώ προσωπικά, εντελώς προσωπικά, αισθάνομαι εξοργισμένος, αποσβολωμένος και βαθιά στεναχωρημένος για αυτήν την δήλωση από έναν άνθρωπο που υποτίθεται ότι εκφράζει τη θρησκεία μας και εκφράζει μια άποψη εντελώς αντίθετη ως προς αυτήν, σύμφωνα και με την άποψη (απ' όσο ξέρω) και της συντριπτικής πλειοψηφίας των Εβραίων ραβίνων.
Δεν είμαι θρήσκος και στην πραγματικότητα είμαι πολύ μακριά από τη θρησκεία. Πιστεύω στην στοιχειώδη ηθική και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, όπως πιστεύω ότι όλες οι μεγάλες θρησκείες του κόσμου στη ρίζα τους υπερασπίζονται ακριβώς αυτήν την αξιοπρέπεια βασισμένη στην κοινή λογική και όχι σε κάποιο τυφλό μεταφυσικό δόγμα.
Σε μια εποχή όπου κυριαρχούν τόσο έντονα η ανηθικότητα κάθε είδους και η διαστροφή, με πληγώνει βαθύτατα να βλέπω έναν άνθρωπο με τέτοια επιρροή να υπερασπίζεται τέτοιου είδους "αξίες". Ένας προχωρημένος πολιτισμός βασίζεται στην ανοχή του άλλου, πρέπει όμως να υπάρχει ένα όριο στο πόσο ανεχόμαστε την παραβίαση κάθε αξίας στο βωμό της ανοχής, αλλιώς ο ανθρώπινος πολιτισμός δεν έχει κανένα νόημα.
Σίγουρα οι άνθρωποι με τέτοιοι είδους αισθήματα βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση και πιθανώς να χρειάζονται ψυχολογική βοήθεια και στήριξη, αυτό όμως με κανένα τρόπο δεν μπορεί να σημαίνει αποδοχή της ομοφυλοφιλικής συμβίωσης. αλλιώς γκρεμίζεται όλο το οικοδόμημα του ηθικού μας πολιτισμού και γίνεται ένα υποκριτικό κατασκεύασμα.
Αν ανεχόμαστε κάτι τέτοιο γιατί να μην δικαιολογούμε και οτιδήποτε άλλο; Υπάρχει το σωστό και το λάθος, όσο δύσκολο και αν είναι να ακολουθήσουμε το πρώτο μερικές φορές, αλλιώς τίποτα δεν έχει νόημα. Τουλάχιστον αυτά πιστεύω με τις μικρές μου πνευματικές ικανότητες, ξέροντας πως είμαι ένας απλός άνθρωπος που σε τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί πνευματικά με έναν τόσο μεγάλο ραβίνο. Αυτά και σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.
Με τιμή,
Άμπης Κοέν (ιατρός).
Πηγή
.
