Χθες έγινε διάσκεψη των Προέδρων των Νομαρχιακών Οργανώσεων της Νέας Δημοκρατίας, υπό την προεδρία του Πρόεδρου του κόμματος κ. Αντώνη Σαμαρά.
Στην εισήγησή του ο κ. Σαμαράς, κάλεσε τον κομματικό μηχανισμό σε εγρήγορση και εκλογική ετοιμότητα, καθόσον υποπτεύεται ξαφνική προσφυγή στις κάλπες από τον κ. Παπανδρέου. Αυτό κάνει, κατ’ αρχήν, εμάς να πιστεύουμε ότι....
ο κ. Σαμαράς δεν προτίθεται να παράσχει συναίνεση στην σχετική πρωτοβουλία που ανακοίνωσε ότι αναλαμβάνει ο κ. Παπανδρέου.Πέρα όμως από αυτό έκανε άνοιγμα προς τη βάση του κόμματος, δηλαδή προς τα 800.000 κομματικά μέλη, που ψήφισαν στις εσωκομματικές εκλογές και ζήτησε να δημιουργηθούν ευκαιρίες συμμετοχής των μελών του κόμματος σε διάφορα θέματα, όπως στο σχεδιασμό του προγράμματος του κόμματος, στα τοπικά προγράμματα, σε θεματικές συζητήσεις και πρωτοβουλίες. Προανήγγειλε μάλιστα το τέλος της ξύλινης κομματικής οργάνωσης και ζήτησε όργανα που να προέρχονται, να ανήκουν και να υπηρετούν την κοινωνία.
Πίσω δε από το προεδρείο της συνδιάσκεψης υπήρχε μεγάλο πανό με το λογότυπο της Νέας Δημοκρατίας και από κάτω το σύνθημα «ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ».
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτό το σύνθημα είναι συντηρητικό και δεν εκφράζει τις σημερινές κοινωνικές απαιτήσεις. Συγκεκριμένα: Δίνει την εντύπωση ενός κόμματος που αφ’ υψηλού βλέπει την κοινωνία και αποφάσισε να κάνει και κάποια κοινωνικά ανοίγματα. Όμως αυτό ακριβώς είναι το λάθος μήνυμα που στέλνει η σημερινή Νέα Δημοκρατία. Είναι αυτό ακριβώς που δεν θέλει η κοινωνία σήμερα και ιδιαίτερα η κομματική βάση που κινηματικά στήριξε τον Αντώνη Σαμαρά.
Εμείς πιστεύουμε ότι το σύνθημα πρέπει να αλλάξει και να γίνει «Νέα Δημοκρατία: Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ». Όμως για να υιοθετηθεί αυτό το σύνθημα θα πρέπει η Νέα Δημοκρατία να το πιστεύει, διαφορετικά καλύτερα να μείνει στο ανώδυνο «Άνοιγμα στην κοινωνία». Και όταν λέμε να το πιστεύει, εννοούμε να το δείξει και την πράξη. Να μην συνεχίζει δηλαδή να παραμένει αυτόνομη η κομματική ολιγαρχία από την κομματική βάση την οποία και ελέγχει, αλλά η κομματική βάση να είναι εκείνη που θα μοιράζει τα κομματικά αξιώματα και θα ελέγχει την κομματική ελίτ.
Για να γίνει αυτό πράξη, θα πρέπει, εκτός της εκλογής του Προέδρου από τη βάση:
Α) Και οι υποψήφιοι βουλευτές, καθώς και οι υποψήφιοι αυτοδιοικητικοί άρχοντες να χρίζονται υποψήφιοι έπειτα από προκριματικές εκλογές της κοινωνικής βάσης και
Β) Να γίνονται εσωκομματικά δημοψηφίσματα (με τη βοήθεια και της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας) για μείζονος σημασίας θέματα, π.χ. Μνημόνιο, Ονομασία Σκοπίων, Συνταγματικές Αλλαγές κ.λ.π.
Αυτό ναι, θα είναι πραγματική συμμετοχή της κοινωνίας στην πολιτική εξουσία, αρχίζοντας μέσα από το ίδιο το κόμμα, κάτι το οποίο είναι πλέον, εκτός από σύγχρονο κοινωνικό αίτημα και αδήριτη πλέον ανάγκη ανάληψης, από την ίδια την κοινωνία, του κόστους εξόδου από την κρίση.
Διαφορετικά θα κόμματα θα συνεχίσουν να απαξιώνονται στην κοινωνική συνείδηση.
