του δημοσιογράφου Αντώνη Μυλωνάκη
Τα blogs μπήκαν για τα καλά στη ζωή μας και απ΄ότι φαίνεται θα μείνουν.
Και πρέπει να μείνουν.
Ελεύθερη διακίνηση ιδεών, σκέψεων,προτάσεις , απόψεις, μα πάνω
απ΄όλα ενημέρωση με έλεύθερη σκέψη χωρίς το φόβο του άμεσου ελέγχου
και αποκαλύψεις που σε καμμιά εφημερίδα ή τηλεοπτικό σταθμό δεν θα
είχαν θέση, αν δεν υπήρχαν αυτά.
Μέχρις εδώ νομίζω πάμε καλά και συμφωνούμε όλοι.
Τα περίεργα όμως δεν ήταν δυνατόν να μη γεννηθούν
σε αρρωστημένα μυαλά με στόχους΄και σκοπούς πονηρούς και σκοτεινούς .
Ετσι απο την ενημέρωση έστω και πολλές φορές με την προσωπική
αντίληψη των γεγονότων, ή την καλόπιστη κριτική σε πρόσωπα ,
γεγονότα και αποφάσεις,που σωστά γίνεται, περάσαμε στις επιθέσεις
σε προσωπικό επίπεδο , σε ψευδείς ειδήσεις, σε συκοφαντίες και
σπίλωση της προσωπικότητας σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο.
Άνθρωποι υποτίθεται μορφωμένοι παίζουν βρώμικα παιχνίδια
κρυβόμενοι πίσω απο την ανωνυμία ενός blog , βρίζοντας, με τις πιο
χυδαίες εκφράσεις ,απειλούν ,διασύρουν και εκβιάζουν με προφανή
σκοπό το προσωπικό τους όφελος ή ακόμα και για να ευχαριστήσουν
το αρρωστημένο μυαλό και την ταραγμένη προσωπικότητά τους.
Ανθρωποειδή με βλαμένο και άρρωστο μυαλό , άνθρωποι μίζεροι
χωρίς σκέψη ,χωρίς στόχους χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο,που δεν
θα τους έδινε σημασία ανθρώπινη και λογική ύπαρξη βρίσκουν την
ευκαιρία που τους δίνει απλόχερα το πνεύμα και η επιστήμη να ακουστούν.
Και εδώ ακριβώς αρχίζει το πρόβλημα. Τα τρωκτικά αυτά επειδή είναι
άρρωστα βγάζουν το δηλητήριό τους ανενόχλητα καθώς γίνονται κριτές
και επικριτές των πάντων, με σκοπό να πουν χωρίς ηρεμιστικά ένα μεγάλο
μπράβο στον εαυτό τους για το κατόρθωμα που μόλις έκαναν,αφού δεν
μπορούν να τ΄ακούσουν απο κανέναν άλλον υγιή και σοβαρό άνθρωπο.
Και όλοι εμείς οι σοβαροί υποτίθεται, ανεχόμαστε αυτούς τους περίεργους
τύπους χωρίς να αντιδρούμε. Τους επιτρέπουμε να συμπεριφέρονται σαν
ζώα που είναι, όπως γουστάρουν και να γίνονται πολλές φορές πρότυπα
για τα παιδιά μας που ούτως ή άλλως έχουν καλύτερη απο μας σχέση με
τον ηλεκτρονικό και διαδικτυακό τόπο.
Ετσι αφήνουμε τα πάντα στη τύχη τους χωρίς κανόνες και πειθαρχία
καταστρέφοντας εμας τις οικογένειές μας και τη πατριδα μας.
Τέλος όμως.
Ως εδώ.
Τα τρωκτικά πρέπει να επιστρέψουν στις τρύπες τους.
Εκεί ζούσαν , εκεί θα πεθάνουν.
Αντώνης Μυλωνάκης
http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2010/12/blogs_18.html#ixzz18Pkt5rjz