Μόνον οι αθεράπευτα ανόητοι δεν μπορούν πλέον να διακρίνουν το προφανές: το μοντέλο της ελληνικής εκπόρνευσης είναι το πρώτο "μετακαπιταλιστικό" πείραμα στο ευρωπαϊκό έδαφος.
Η Ελλάδα επιλέχθηκε ως ο αδύναμος κρίκος μιας αλλαγής παραδείγματος, μιας αντιστροφής των πόλων μητρόπολης - περιφέρειας.... Η "γενική διάνοια", που αντικαθιστά πλέον την ζωντανή εργασία ως κύρια πρόσοδος υπεραξίας, απαιτεί τη δημιουργία "ασιατικών" εργασιακών μοντέλων και στην Ευρώπη: το μοντέλο Ταϊβάν (στην καλύτερη περίπτωση) ή το κινεζικό μοντέλο (στην χειρότερη). Η ζωντανή εργασία είναι πλέον εξαιρετικά "ακριβή" για να αναπαραχθεί με τους όρους και τις προϋποθέσεις της εργασιακής συνθήκης του δυτικού κόσμου. Κοντολογίς, ο "πλούσιος εργάτης" κι οι πρακτικές αστικής ενσωμάτωσης του παρελθόντος αποτελούν οριστικά ένα παρελθόν.
Για όλους; Μάλλον όχι.
Ο "ισχνός" ευρωπαϊκός Νότος θα επωμισθεί σχεδόν όλο το βάρος του μετακαπιταλιστικού "εξορθολογισμού". Συμφώνησε σ' αυτό, όταν αποδέχθηκε τον ρόλο του παρία μέσα στην ΕΕ.
Ζούμε σ' ένα μεταίχμιο. Στην Ελλάδα δοκιμάζονται οι αντοχές κι οι αντιστάσεις ενός ολόκληρου πολιτισμικού παραδείγματος, ενός ιστορικού σταδίου, όπου το κύριο ζητούμενο δεν είναι πλέον το κέρδος, αλλά ο έλεγχος. Οι αφελείς ενοχικοί ιθαγενείς, καθώς κι όσοι έχουν μάθει να διαμορφώνουν άποψη μέσα απ' τους μηχανισμούς της συστημικής προπαγάνδας, αποδίδουν όλη αυτή την μεθοδευμένη και συστηματική επίθεση εναντίον του δυτικού πολιτισμικού παραδείγματος στην...αλαζονεία των ευρωπαϊκών λαών, που απαιτούσαν έναν τρόπο ζωής, "που δεν τους άξιζε"!
Ειλικρινά, περισσεύει κάποιες φορές η ηλιθιότητα...
Φαντάζονται, οι ανόητοι, τις διαβόητες "αγορές" άλλοτε ως καλή νεράιδα, που ανταμείβει τους ολιγαρκείς και τους λιτοδίαιτους κι άλλοτε σαν την κακιά μάγισσα, που κατατρύχει τους σπάταλους και τους τρυφηλούς.
Η πραγματικότητα, βεβαίως, είναι πολύ περισσότερο ωμή και πεζή. Την στιγμή που κουβεντιάζουμε μπαίνουμε, κυριολεκτικά, σε μια νέα εποχή, μια εποχή απείρως πιο βάρβαρη κι απάνθρωπη απ' όσες έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα απ' την εποχή της νεωτερικότητας· η εποχή του Υδροχόου.
Δεν υπάρχει ούτε "καλή νεράιδα", ούτε "κακή μάγισσα", στο παραμύθι αυτό, δεν υπάρχουν οι "Άλλοι που μας μισούν", υπάρχουν πολύ συγκεκριμένα οικονομικοπολιτικά κέντρα που παίζουν αδίστακτα τις τύχες των λαών σ' ένα παιχνίδι ελέγχου κι εξουσίας. Το χρήμα, το κέρδος, είναι δευτερεύον, τριτεύον παράγοντας σ' αυτό το παιχνίδι. Άλλωστε, το χρήμα δεν αντιπροσωπεύει πια τίποτε άλλο, παρά μέγεθος χρέους.
Στα καθ' ημάς.
Η τύχη της Ελλάδας έχει ήδη προδιαγραφεί από τα κέντρα αυτά. Για μια ακόμα φορά, παίζουμε το ρόλο του πειραματόζωου. Η Γερμανία, οι ΗΠΑ, ο ΟΟΣΑ, σχεδόν όλοι οι σοβαροί κι έγκριτοι οικονομικοί αναλυτές παγκοσμίως, αλλά κι όσοι σοβαροί κι ανεξάρτητοι αναλυτές έχουν απομείνει στην πατρίδα μας, συμφωνούν απόλυτα ότι η Ελλάδα είναι ήδη ένα, όχι χρεωκοπημένο, αλλά πτωχευμένο κράτος. Το πείραμα δεν αφορά στην επιβράβευση της "καλής νεράιδας", ή στην τιμωρία της "κακιάς μάγισσας" των "αγορών", αλλά στην αποτελεσματικότητα της φάμπρικας (κυριολεκτικώς) καταστροφής κρατών "αναίμακτα", και ειδικά ευρωπαϊκών κρατών. Τα πάντα μετριούνται και υπολογίζονται, μα κυρίως οι αντιδράσεις των λαών. Πριν δοκιμάσουν κάποια μεγαλύτερα πειραματόζωα, δοκιμάζουν στα ποντίκια ή στα "γουρούνια", αν προτιμάτε.
Το θέμα είναι: υπάρχει τρόπος αντίδρασης;
Ασφαλώς και υπάρχει, και μας τον έχουν πει ήδη! Ο μεγαλύτερος "φόβος μας", η πτώχευση, είναι κι ο μεγαλύτερος τρόμος τους. Το ζητούμενο είναι ποιοι διαχειρίζονται την υπόθεση αυτή, της πτώχευσης, που δεν είναι ενδεχόμενο, αλλά πραγματικότητα. Καθώς φαίνεται, η...δουλειά που έχει να διεκπεραιώσει η κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου είναι ακριβώς αυτή: να διασφαλίσει ότι η πτώχευση δεν θα σημάνει σε καμιά περίπτωση απώλεια ελέγχου απ' τα γνωστά οικονομικοπολιτικά κέντρα, αλλ' αντιθέτως ένα αναπόδραστο "δέσιμο" της χώρας ακριβώς κάτω απ' τον έλεγχο των κέντρων αυτών. Εξ' ου και το χρέος της Ελλάδας μεταβάλλεται μέρα με την ημέρα σε ενυπόθηκο, εξ' ου και, απολύτως "δημοκρατικά", η Ελλάδα απεμπόλησε όχι μόνο την ασυλία του κράτους έναντι των πιστωτών του, αλλά ακόμα αυτή καθ' αυτή την πολιτική κι εθνική κυριαρχία του ελληνικού λαού στην χώρα του. Και μάλιστα..."αμετάκλητα"!
Από 'κει και πέρα, μετράει η ψυχή.
Το πραγματικό δίλημμα είναι σχετικά απλό: ή αυτοί ή εμείς.
Για την αντιγραφή,
Albatros
