Μ. Τρεμόπουλος: ‘‘Να γίνουμε οι πολίτες μέρος της λύσης, αυτό είναι το σύνθημα της χρονιάς’’
«Δεν θέλουμε εκλογές γιατί για μας είναι μια στιγμή στην εξέλιξη ενός κινήματος, μιας άλλης αντίληψης, ενός άλλου τρόπου ζωής αλλά αν υπάρξουν, προφανώς θα θελήσουμε να
εκφρασθούμε μέσα στους πολιτικούς θεσμούς», είπε ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων και περιφερειακός σύμβουλος Μιχάλης Τρεμόπουλος κατά τη σημερινή κοπή της πίτας της Πολιτικής Κίνησης Θεσσαλονίκης του κόμματος.
Ο Μ. Τρεμόπουλος τόνισε ότι χρειάζεται κοινωνική εγρήγορση και συμμετοχή και απηύθυνε έκκληση στους πολίτες να γίνουν μέρος της λύσης, να δραστηριοποιηθούν ενεργά και να συμμετέχουν, γιατί όπως χαρακτηριστικά επεσήμανε «η πολιτική είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να το αφήσουμε στους πολιτικούς».
Στη σημερινή κοπή πίτας της Πολιτικής Κίνησης Θεσσαλονίκης των Οικολόγων Πράσινων, παρευρέθησαν από το ΠΑΣΟΚ ο πρώην υπουργός και περιφερειακός σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας Γιώργος Πασχαλίδης, ο Λάζαρος Αγγέλου μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του, οι εκπρόσωποι του ΣΥΝ Γιώργος Βερβέρης και Δημήτρης Δημητριάδης και της ΔΗΜ.ΑΡ. Θέμης Κουταλιανός, οι σύμβουλοι και επικεφαλής των συνδυασμών που στήριξαν οι Οικολόγοι Πράσινοι στην Ανατολική Μακεδονία Θανάσης Μακρής και στη Θεσσαλονίκη Χρήστος Μάτης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Θεσσαλονίκης Θανάσης Παπάς, Χρήστος Ελευθεριάδης και Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, Καλαμαριάς Μιχάλης Παναγιωτίδης, η πρώην έπαρχος Λαγκαδά Πόπη Καλαϊτζή, ο πρώην υποψήφιος δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Τζιώλας, η εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος Ελεάννα Ιωαννίδου κ.α.
Το φλουρί έπεσε στη Νέτα Γαζίλα, η οποία θα συμμετάσχει στο επόμενο ενημερωτικό ταξίδι στην έδρα του Ευρωκοινοβουλίου, τις Βρυξέλλες.
Στην ομιλία του, ο Μιχάλης Τρεμόπουλος ανέφερε τα ακόλουθα:
«Υπάρχει σήμερα μια δημοσκόπηση, η οποία -εκτός του ότι δείχνει ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι μπαίνουν στην επόμενη Βουλή- δείχνει μια ενδιαφέρουσα εικόνα για τη στάση των πολιτών απέναντι στους πολιτικούς και κεντρικά και τοπικά. Γενικά επικρατεί μια απαξίωση απέναντι στους πολιτικούς και την πολιτική, που δεν την αξίζουν όλοι. Μάλιστα, όπως έχει πει κάποιος, ευφυώς, το 90% των πολιτικών βγάζει το κακό όνομα στο υπόλοιπο 10%. Ελπίζω ότι δεν είναι ακριβώς έτσι, ίσως τα νούμερα να είναι διαφορετικά, εμείς όμως καλούμαστε να καταθέσουμε προτάσεις, να επιβιώσουμε σ’ αυτή την κατάσταση και να επηρεάσουμε τα πράγματα όσο αυτό είναι δυνατόν σ’ αυτήν την περίοδο της κρίσης. Μια κρίση που φαίνεται να είναι οικονομική αλλά είναι σαφές ότι είναι και κρίση αξιών και κρίση περιβαλλοντική, κοινωνική και ενεργειακή. Αυτό που κυρίως βιώνουμε είναι το αδιέξοδο ενός μοντέλου ανάπτυξης κι ενός πολιτικού μοντέλου που χρεοκοπεί. Οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να μας ζητήσουν και εναλλακτικές λύσεις γιατί συχνά αυτό που βλέπουμε είναι η αδιέξοδη άρνηση. Αυτό που αποτυπώνεται είναι γενικά η έλλειψη ελπίδας, ότι δεν μπορεί το σημερινό πολιτικό σύστημα να δώσει ελπίδα. Βλέπω όμως κι έναν διαφορετικό κόσμο, μια διαφορετική κουλτούρα, διαβούλευσης, πολιτικής αντιπαράθεσης αλλά και σύνθεσης κι αυτό είναι που συμβαίνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αυτός ο άλλος άνεμος που αναπνέω από τη Δευτέρα μέχρι την Πέμπτη αλλάζει όταν έρχομαι εδώ, αλλάζει και πέφτω στα βαθειά, στα γνωστά. Όταν βλέπεις απέναντι την ηλιθιότητα λέγεται ότι ίσως είναι δύσκολο να αντιπαρατεθείς γιατί ένας ανόητος πετυχαίνει να σε κατεβάσει στο επίπεδό του και να σε νικήσει λόγω πείρας.
Πάνω απ’ όλα η οικολογία πρέπει να εφαρμόζεται σ’ ένα τοπικό, σ’ ένα καθημερινό επίπεδο. Αυτό που έχουμε καταφέρει είναι να δούμε με συνέπεια και σε βάθος τα προβλήματα και να υποδείξουμε τρόπους γι αυτήν την άλλη προοπτική για αυτό το άλλο μοντέλο. Στο επίκαιρο θέμα της Κορώνειας αποδείχθηκε ότι μια ανίκανη και αδιαφανής διοίκηση κατάφερε σήμερα να μας δαχτυλοδείχνουν. Οι δικομανείς χαίρονται, λέει ο Ψωμιάδης κι αυτοί είμαστε εμείς, εμείς που δεν κάναμε ούτε μία μήνυση όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που κάναμε είναι καταγγελίες, αν αυτές έχουν εκτός από πολιτικό και ποινικό περιεχόμενο, είναι κάτι που ακολουθεί τα πεπραγμένα τους. Εμείς πονάμε για το αδιέξοδο της λίμνης. Και βεβαίως νιώθουμε ότι αυτή η στάση σε ευρωπαϊκό επίπεδο δικαιώνει όλα αυτά που λέγαμε χρόνια.
Δεν είμαστε λοιπόν ούτε δικομανείς ούτε μυθομανείς. Είμαστε αυτοί που αγωνιούμε να σώσουμε λίγο από το αύριο που μας κλέβουν και κάνουμε οτιδήποτε περνά από το χέρι μας, μέσα κι έξω από τους θεσμούς, προσπαθώντας να αλλάξουμε τον τρόπο της ζωής μας, προσπαθώντας όμως ν’ αλλάξουμε και τις πολιτικές. Αυτό σήμερα παίρνει και μια ιδιαίτερη μορφή, όπως αυτή των φίλων μας που σήμερα είναι στην εκδήλωση των Ομοτράπεζων, δηλαδή μία προσπάθεια να χτισθούν παράλληλες δομές και να υπάρχουν λύσεις εδώ και τώρα, όχι στη μέλλουσα ζωή. Αυτό που λέμε δίκτυα καταναλωτών – παραγωγών είναι κάτι που μπορεί να γίνει τώρα, είναι κάτι που ως εναλλακτική λύση θα φέρει κοντά τους παραγωγούς με τους καταναλωτές και να ξαναπάρουν το ίδιο νήμα που κάποτε υποτίθεται ότι είχαν οι λαϊκές αγορές, να εξασφαλίζουν καλές τιμές και για τους παραγωγούς και για τους καταναλωτές κάτι που σήμερα είναι απαραίτητο να γίνει γιατί είμαστε σε μια εποχή κρίσης και οι εναλλακτικές λύσεις πρέπει να μπορούν εφαρμόζονται εδώ και τώρα.
Στη σημερινή κρίση οι απαντήσεις δεν μπορούν να δίνονται μόνο τοπικά και σε επίπεδο τρόπου ζωής και αξιών αλλά και κεντρικά. Να σας θυμίσω ότι η συζήτηση που γίνεται τώρα για την έκδοση των ευρωομολόγων είναι μία πράσινη πρόταση που πέρασε πέρυσι μέσα από την Έκθεση Giegold, που είναι Πράσινος ευρωβουλευτής, ψηφίσθηκε πέρυσι τον Μάρτιο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Αλλά την καταθέσαμε ως εναλλακτική λύση στην πολιτική του μνημονίου, όχι ως συμπλήρωμα όπως κάνουν σήμερα. Δυστυχώς σε ερώτηση που υπέβαλλα στον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Βαν Ρόμπαϊ, μου απάντησε ότι οι όροι που θα τεθούν μαζί με τα Ευρωομόλογα θα είναι ακόμη πιο αυστηροί από αυτούς του Μηχανισμού Στήριξης. Υπήρξε καθυστέρηση, εμείς θέλαμε εναλλακτικές προτάσεις εδώ και τώρα και η έκφραση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης θα είχε τη δυνατότητα να μην μας πάνε στην αγκαλιά του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και στην πολιτική που βιώνουμε αλλά να εκφρασθεί έγκαιρα και όχι με τοκογλυφικά επιτόκια. Ταυτόχρονα, θα μπορούσαμε να κάνουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, για να αντιμετωπίσουμε τις μόνιμες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και πολιτικής. Έπρεπε να έχουμε χρόνο ώστε να μπορέσει να δανεισθεί η κυβέρνηση χωρίς κάποιοι να κερδοσκοπούν και χωρίς να μας αναγκάζουν να αγοράζουμε βαρύτατους εξοπλισμούς, υποβρύχια που γέρνουν, όπλα τα οποία μας βάζουν στην πρωτοπορία των χωρών του ΝΑΤΟ όσον αφορά τη σχέση τους με το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν αλλά και σε απόλυτα νούμερα. Θεωρώ ότι αυτός είναι ο δρόμος της πραγματικής ευρωπαϊκής πολιτικής, της αλληλεγγύης και είναι αυτός που έβαλε τους Γερμανούς Πράσινους από τον Μάιο να περάσουν και στη γερμανική Βουλή την προσπάθεια να ενισχυθεί ο ελληνικός τουρισμός με το μήνυμα «κάνετε διακοπές στην Ελλάδα». Θεωρούμε ότι αυτή η άλλη πολιτική έχει ακόμη και τώρα τη δυνατότητα να υλοποιηθεί και να γίνουν εκείνες οι ρυθμίσεις που θα ανακουφίσουν εκείνους που υποφέρουν περισσότερο.
Αρνούμαστε να δεχθούμε ότι πολιτική είναι η ικανότητα να προβλέπεις τι θα γίνει την επόμενη χρονιά και μετά να να εξηγείς γιατί δεν υλοποιήθηκαν αυτά που έλεγες. Αυτή είναι μία εκδοχή της πολιτικής, υπάρχει όμως και αυτή που εφαρμόζει ο κ. Ψωμιάδης, με συγκεκριμένες διαπλοκές και συμφέροντα. Είναι εκείνη η πολιτική που αντί να παραδέχεται τα λάθη και να τα διορθώνει, επιδιώκει να τα φορτώνει στους άλλους.
Σήμερα για έναν παραπάνω λόγο θα πρέπει να δείξουμε αυτήν την αλληλεγγύη που καλλιεργήσαμε σε κοινωνικό επίπεδο για τους ανθρώπους που υποφέρουν δίπλα μας. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιούμε διπλή γλώσσα, δεν μπορεί να περνά νομοθεσία που δίνει τη δυνατότητα να ανασάνουν οι δεύτερες και τρίτες γενιές προσφύγων και μεταναστών που βρίσκονται στην Ελλάδα και ταυτόχρονα να δαιμονοποιούνται αυτοί που ήρθαν για να διεκδικήσουν το δίκιο τους, να πάψουν αυτά που τους κρατάνε έξω από το σύστημα και να προκαλέσουν τα δικά μας συναισθήματα αλληλεγγύης.
Ας δούμε διαφορετικά και τη ζωή και την πολιτική. Η πολιτική είναι ένα πολύ σοβαρό πράγμα για να το αφήσουμε στους πολιτικούς. Χρειάζεται σ’ αυτές τις διεργασίες τις συλλογικές, τις εναλλακτικές να συμμετέχουμε όλοι, να γίνουμε πραγματικά μέρος της λύσης, αυτό είναι το σύνθημα της χρονιάς και πιστεύω ότι μπορούμε να το αποδείξουμε.
Δεν θέλουμε εκλογές γιατί για μας είναι μια στιγμή στην εξέλιξη ενός κινήματος, μιας άλλης αντίληψης, ενός άλλου τρόπου ζωής αλλά αν υπάρξουν, προφανώς θα θελήσουμε να εκφρασθούμε μέσα στους πολιτικούς θεσμούς. Χρειάζεται η κοινωνική εγρήγορση και συμμετοχή. Θέλουμε να αποκατασταθεί το τρωθέν κύρος της πολιτικής συμμετοχής, της πολιτικής δράσης και της προβολής ενός άλλου οράματος που μπορεί να είναι ταυτόχρονα μακρινό αλλά να μπορεί να αλλάζει την καθημερινότητά μας.»
