του Δημήτρη Γαρούφα*
Δικηγόρου, πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης
Στην αρχαιότητα, στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου, οι Αθηναίοι έστειλαν τον δημαγωγό Κλέωνα να επανακαταλάβει την Αμφίπολη που την υπερασπιζόταν ο Σπαρτιάτης στρατηγός Βρασίδας. Ο Βρασίδας διάλεξε 150 Σπαρτιάτες για να επιτεθεί αιφνιδιαστικά στον πολυπληθή Αθηναϊκό στρατό. Για να...
τους εμψυχώσει μεταξύ άλλων τους είπε όπως γράφει ο Θουκυδίδης(σε μετ.Ε.Βενιζέλου): «όσον αφορά το κατ΄ εμέ, θα αποδείξω ότι δεν είμαι καλλίτερος εις το να προτρέπω άλλους παρ΄ ότι είμαι εις το να θέτω εις εφαρμογήν ο ίδιος τας προτροπάς μου…»
Και μπαίνοντας μπροστά επικεφαλής των ολίγων νίκησε, πέφτοντας κι΄ ο ίδιος στο πεδίο της μάχης.
Ανέφερα το απόσπασμα για να δείξω πόσο σε δύσκολες στιγμές μετρά το παράδειγμα του ηγέτη ο οποίος πρέπει να είναι πρώτος στους αγώνες, πρώτος στις θυσίες και κυρίως να αποδεικνύει έμπρακτα ότι υπάρχει απόλυτη ταύτιση λόγων και έργων. Τα σκέφτομαι όλα αυτά κι΄ αναρωτιέμαι πώς να εμπνευσθεί ο Ελληνικός λαός όταν βλέπει την κάθε λογής ηγεσία(πολιτική, οικονομική και πνευματική)απούσα από τις θυσίες και τους πολιτικούς να μιλούν ακόμη «ξύλινη γλώσσα» χωρίς ταύτιση λόγων και έργων…
Γιατί δεν μπορείς να είσαι Βουλευτής η υπουργός και να μιλάς για διαφάνεια και ίσες ευκαιρίες των νέων… όταν φροντίζεις άμεσα, μόλις πάρει άδεια άσκησης επαγγέλματος το παιδί σου, να το τακτοποιείς χωρίς διαγωνισμό με παχυλή αντιμισθία σε τραπεζικό ίδρυμα του ευρύτερου Δημόσιου τομέα, η το διορίζεις στη Βουλή.. .Δεν μπορεί τα παιδιά των απλών πολιτών να υπηρετούν την στρατιωτική τους θητεία στον ΄Εβρο και το δικό σου στο κέντρο της Αθήνας η της Θεσσαλονίκης και να μιλάς για πατρίδα και αξίες….
Δεν μπορεί ολόκληρη κυβέρνηση να κοροϊδεύει λέγοντας ότι αναζητά ικανά στελέχη μέσω διαδικτύου όταν αποδεδειγμένα γίνεται υπόδειξη σε ημετέρους του κομματικού σωλήνα «κάνε για τα μάτια μια αίτηση για να σε διορίσουμε…».Δεν μπορεί η κυβέρνηση να «ξεζουμίζει» τους πολίτες και να υπάρχουν υπουργοί που ξοδεύουν τεράστια ποσά για μη αναγκαίες δαπάνες. Δεν μπορεί ακόμη να υπάρχουν ανεξάρτητοι φορείς που εμφανίζονται υπέρμαχοι των αδυνάτων και της διαφάνειας αλλά οι ίδιοι σε περίοδο κρίσης δαπάνησαν εκατοντάδες χιλιάδες Ευρώ για ανακαίνιση των γραφείων τους και μάλιστα ανέθεσαν το έργο χωρίς δημόσιο διαγωνισμό…
Το λυπηρό είναι ότι και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δίνουν την εντύπωση ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος γιατί δεν μπορείς να αποτελείς αξιόπιστη εναλλακτική λύση όταν και στον δικό σου χώρο υπάρχουν παρόμοια(έστω και λιγότερα) περιστατικά και κυρίως πρόσωπα με βεβαρυμένο παρελθόν.
Σήμερα για να μπορεί ένα κόμμα να επαγγελθεί πειστικά τις μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος και να αποτελέσει αξιόπιστη εναλλακτική λύση πρέπει να είναι ανοικτό στην κοινωνία , να έχει στελέχη με πολιτική σκέψη, ανθρώπους με ιδέες, ήθος και οράματα που θα μπορούν να εμπνεύσουν και συνεγείρουν την κοινωνία κι΄ όχι ανθρώπους του μηχανισμού (με κύριο-ίσως και μοναδικό-προσόν την ικανότητα διοργάνωσης προεκλογικών συγκεντρώσεων) που ζουν με την ελπίδα νομής της εξουσίας και ουσιαστικά απομακρύνουν από την δημόσια ζωή κι΄ αυτούς που πραγματικά θα μπορούσαν να προσφέρουν.
Ζούμε σε εποχή απαξίωσης του πολιτικού συστήματος γιατί για δεκαετίες οι ηγέτες μας δεν
τόλμησαν να πουν την αλήθεια στον λαό, δεν μίλησαν για την υπερχρέωση της χώρας που ζούσε με δανεικά και κυρίως όσοι άσκησαν εξουσία από φόβο του πολιτικού κόστους δεν πήραν τα αναγκαία μέτρα για να δημιουργήσουν προοπτική για τη χώρα. Είναι εγκληματικό το γεγονός ότι για δεκαετίες τα κονδύλια της Ε.Ε αντί παραγωγικών επενδύσεων και αναδιάρθρωσης καλλιεργειών χρησιμοποιήθηκαν για συντήρηση του ευδαιμονισμού της κατανάλωσης και η χώρα συμπεριφερόταν σαν τους πολίτες που παίρνουν καταναλωτικό δάνειο για να πάνε διακοπές…
Σήμερα που η χώρα διανύει περίοδο δεινής οικονομικής κρίσης και έχει κλονιστεί η εμπιστοσύνη των πολιτών προς τους εκπροσώπους του, για να υπάρχει ελπίδα αντιστροφής του κλίματος πρέπει οι κάθε λογής ηγέτες τουλάχιστον να σκέφτονται και ενεργούν πολιτικά επεξεργαζόμενοι με υπευθυνότητα εφικτό σχέδιο ανάκαμψης που θα δημιουργεί προοπτική για τη χώρα.
Κυρίως όμως αυτή τη δύσκολη περίοδο οι κάθε λογής ηγέτες(πολιτικοί, οικονομικοί, πνευματικοί, θρησκευτικοί κλπ.) πρέπει να λειτουργούν καθημερινά ως «λυχνία επί όρους κειμένη» φιλοτεχνώντας εικόνα ήθους και υπευθυνότητας , συμβάλλοντας έτσι στην αναβάθμιση του επιπέδου της πολιτικής ζωής της χώρας μας και στην εξύψωση του κύρους των δημοκρατικών μας θεσμών.
