Ούτε ο πρωθυπουργός, ούτε ένας υπουργός, ούτε βουλευτής, ούτε ο τελευταίος πολιτικάντης διανοήθηκαν να εκστομίσουν ότι η νέα χρονιά θα είναι καλύτερη απ΄ την προηγούμενη.
Το τόλμησε ένα, υψηλόβαθμο κατά το μπαμπά του, στέλεχος των ΝΕΩΝ των Ψυχαραίων, στις 30 Δεκεμβρίου 2010...
(http://www.tanea.gr/default.asp?pid=12&ct=8&artid=4610998 ), στη στήλη ΑΙΧΜΕΣ (σιγά τα αίματα!!). Ο Νότης Παπαδόπουλος.
Κατάφερε ο ερίφης, με αναρίθμητες περικοκλάδες, να μεταφέρει την ευθύνη της "σημερινής μιζέριας" των Ελλήνων πολιτών (εργαζομένων όχι θεσιτών) στους ίδιους, γιατί είναι, λέει, φοροφυγάδες και θεσιθήρες και τους απειλεί με πολύ βαριές ποινές αν δεν συμμορφωθούν και συνεχίσουν να κάνουν τους έξυπνους.
Ο γιος του Λευτεράκη (που δεν κατάφερε να αποδράσει από την ατυχία του να γεννηθεί φτωχός), επιμένει προσθέτοντας οτι το κακό που μας βρήκε οφείλεται στην κρίση την κακούργα την ξενόφερτη και όχι στη συστηματική κλοπή ΟΛΟΥ του χρήματος των φόρων των εργαζομένων από τους πολιτικούς και τους συμμαφιόζους τους "επιχειρηματίες", τραπεζίτες και ΕΚΔΟΤΕΣ. Αυτή είναι η δομή της ελληνικής κρίσης. Τα τρία άλλα PIGS παρασύρθηκαν όντως από τη χρηματιστική φούσκα των άπληστων Αμερικανών.
Ο Νότης, λοιπόν, (μπαμπάς του Γιαννάκη - Φωνή της Αμερικής Παπαδόπουλου, κυνηγού και υμνητή επιτυχημένων, σύμφωνα με την αισθητική του, Ελληνοαμερικανών. Ως γνωστόν όλα τα καλύτερα προέρχονται από την Αμερική, ακόμα και οι Έλληνες) δεν κατηγορεί για τη γενική κρίση την Αμερική, κάτι που είναι κοινά αποδεκτό, αλλά τη Γερμανία και τη Μέρκελ. Αλλά η Μέρκελ δεν έκλεβε το ταμείο. Επέβαλε μόνο έναν περιορισμό της εσωτερικής κατανάλωσης, εδώ και χρόνια, μειώνοντας στο επίπεδο που το επέτρεπε η οικονομία της χώρας, τις αμοιβές των Γερμανών πολιτών. Έκανε οικονομία. Και λάδωνε.
Κύριε Γιωργάκη Παπανδρέου, αν δέχεσαι τέτοιες αιχμές, τι να τις κάνεις τις θωπείες (για να μην πούμε καμιά πιο βαριά κουβέντα)...
Καλύτερη χρονιά και καλά κρασά, κύριε Νότη Παπαδόπουλε...
http://apotopoto.blogspot.com/2011/01/blog-post.html
Υ.Γ. Τι περιπέτεια κι αυτή, τρεις ζωές κάτω απ' τα φουστάνια της κυρίας Δολ, στο σκοτάδι. Αν δεν υπήρχε κι η ασετυλίνη...
