Η μακρά σειρά των αθηναίων φωστήρων…

Ο Φίλιος Στάγκος εζήλωσε μάλλον τη δόξα τους αλλά ως φαίνεται αγνοεί το τέλος τους!


Γράφει για ta xalia ο Δημοσιογράφος Χρήστος Νικολαίδης 

Στο χώρο μας, τον δημοσιογραφικό, έχουμε πολλές θρυλικές ιστορίες. Η πλέον παραδειγματική αφορά τους εξ Αθηνών συναδέλφους μας, οι οποίοι, αναλαμβάνοντας θέσεις- κλειδιά στα μεγάλα δημοσιογραφικά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης, ανέπτυξαν μία συμπεριφορά τύπου κατακτητή απέναντι στην ντόπια αγορά. Ήρθαν με υφάκι, παχυλούς μισθούς και ακριβά αυτοκίνητα. Έμειναν μάξιμουμ δύο χρόνια, τα έκαναν σκατά και έφυγαν βράδυ
. Όλοι τους. Γιατί; Γιατί το υφάκι το Αθηναϊκό δεν περνάει παντού. Και το κυριότερο; Εάν δεν συνεργάζεσαι με τον κόσμο, αποτυγχάνεις…
Και φανταστείτε, ήταν τόσο διαφορετικοί όλοι μεταξύ τους και τόσο διαφορετικές ήταν οι καταστάσεις που αναλάμβαναν… Αλλά όταν το υφάκι ήταν το ίδιο, το βλαχομπαρόκ κολωνακιώτικο… τότε η κατάληξη ήτο φριχτά η ίδια…
Θυμάμαι τον Χρήστο Καλουντζόγλου, που ανέλαβε για ένα φεγγάρι το γραφείο Βόρειας Ελλάδας του Αντέννα. Θυμάμαι τον Λουκά Κατσώνη, τον Παναγιώτη Αντωνόπουλο και τον Κώστα Ζουράρη, που ανέλαβαν ως άλλοι φωστήρες εξ Αθηνών να σώσουν την ιστορική «Μακεδονία»! Μπήκαν όλοι τους στα μαγαζιά τους ως κατακτητές! Νόμισαν ότι επειδή πρόσκαιρα έχουν την εμπιστοσύνη των αφεντικών τους, ότι τα ξέρουν όλα. Και ότι έχουν άποψη και λύσεις για όλα. Σε αντίθεση με τους «ντόπιους», τους αυτόχθονες ιθαγενείς δημοσιογράφους, οι οποίοι, όπως πιστεύουν τα καλόπαιδα της πρωτεύουσας, είναι περίπου άχρηστοι, τεμπέληδες και –το κυριότερο- υπεύθυνοι για τα δεινά τα οποία έχουν συσσωρευθεί και ταλαιπωρούν ή απειλούν το δημοσιογραφικό μαγαζί. Και πιστεύουν επίσης ότι έχουν ελέω κληρονομικού δικαιώματος το ηθικό δικαίωμα να κάνουν τα πάντα: τα υποβαθμίσουν καταξιωμένους «ιθαγενείς», να απαξιώνουν προσπάθειες ετών και να σβήνουν μονοκοντυλιά την ιστορία και την πορεία «συναδέλφων» τους.
Δεν πέρασε καν από το μυαλό τους να συνεργαστούν. Δεν σκέφτηκαν καν να ανοίξουν γέφυρες φιλίας και κοινής πορείας με τους ντόπιους γιατί αυτό θα ερχόταν μάλλον σε αντίθεση με το «ξερόλικο» ύφος τους. Δεν μπήκαν καν στον κόπο να ρωτήσουν, να μάθουν, να αφουγκραστούν, να αναζητήσουν την ουσία των ζητημάτων και να πληροφορηθούν τις πραγματικές διαστάσεις των ζητημάτων. Μάλλον αισθάνονταν διαρκώς ότι η συναίνεση πλήττει τον ανδρισμό τους και καταστρέφει το –ελέω Θεού- (μάλλον αφεντικού) ηγετικό προφίλ τους!
Και να πεις ότι είδαμε και τίποτε φωστήρες… Οι περισσότεροι από αυτούς ήταν μέτριοι συνάδελφοι, που μπορεί να είχαν τα πάνω και τα κάτω τους, αλλά δεν είχαν και τίποτε αξιοζήλευτο στο παλμαρέ τους…
Η κατάληξη ήταν για όλους η ίδια: Συγκρούστηκαν με τους συναδέλφους τους, έφεραν μία απίστευτη ανακατωσούρα στα μαγαζιά και όλοι τους έφυγαν νύχτα! Όλοι τους! Και το σημαντικότερο; Επέφεραν τόσες πολλές και τόσες βαθιές πληγές στα γραφεία τα οποία διεύθυναν που οι ντόπιοι συνάδελφοι έκαναν πολλά χρόνια να τις επουλώσουν. Ειδικά στη «Μακεδονία» φρονώ ότι τα σημερινά απειλητικά για τη βιωσιμότητά της ιστορικής εφημερίδας προβλήματα, οφείλονται κατά πολλοίς στους αθηναίους φωστήρες…
Ξαναείδα ψήγματα αυτού του μοντέλου συμπεριφοράς στον κύριο Φίλιο Στάγκο, που ανέλαβε να συμβουλεύει το δήμαρχο Θεσσαλονίκης για όλα τα επικοινωνιακά θέματα και ως εκ τούτου διορίσθηκε μέλος του ΔΣ της ΔΕΠΘΕ. Η απόφασή του να διακόψει βίαια και αναιτιολόγητα όλες τις εκπομπές της TV-100 αποτελεί εφαρμογή του αθηναϊκού καουμποϊσμού, που σας εξήγησα παραπάνω. Έχει κάθε δικαίωμα να εισηγείται προτάσεις που θα κάνουν το κανάλι καλύτερο και αποδοτικότερο. Είναι υποχρέωσή του να αναζητά λύσεις. Αλλά όχι έτσι. Ούτε με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», ούτε απαξιώνοντας προσπάθειες, πορείες και ανθρώπους.
Ελπίζω ότι ο ίδιος θα μείνει εκεί και δε θα συνεχίσει να βαδίζει στα μονοπάτια που χάραξαν τα προηγούμενα χρόνια οι συντοπίτες του, κατά τα χρόνια της θλιβερής μετάκλησής τους εδώ. Για το καλό όλων μας...
ΥΓ: Ο Βασίλης Πελέκης και ο Γιώργος Γεωργιάδης, που ανέλαβαν για ένα φεγγάρι το γραφείο του MEGA της Θεσσαλονίκης, δεν ανήκουν στην παραπάνω κατηγορία. Μπορεί να ήταν Αθηναίοι που ήρθαν εδώ για να δουλέψουν, ωστόσο πέτυχαν γιατί κατάφεραν να συνεργαστούν αρμονικά μεθ’ ημών των αυθοχθόνων…