Είμαι κι εγώ ένας ωρομίσθιος καθηγητής Δημοσίων ΙΕΚ. Άνεργος αυτήν την εποχή, με πτυχίο, μεταπτυχιακό και πολυετή επαγγελματική και διδακτική εμπειρία.
Είμαι ένας από τους εκατοντάδες ανθρώπους, που τον Σεπτέμβρη και τον Ιανουάριο περιμένουν υπομονετικά στις ουρές των Δημοσίων ΙΕΚ για να καταθέσουν την αίτησή τους, μπας και πάρουν μερικές ώρες την εβδομάδα… Εγώ ήμουν από τους ...
τυχερούς: το Σεπτέμβριο πήρα από δύο ώρες την εβδομάδα σε τρία ΙΕΚ, ήτοι έξι ώρες την εβδομάδα, δηλαδή 6x13 ευρώ (περίπου, καθαρά) = 78 ευρώ την εβδομάδα ή αλλιώς 312 ευρώ το μήνα, τα οποία θα πληρωθώ μετά από 2 ή 3 χρόνια!!!
Και αναρωτιέμαι: τι είναι πιο τραγικό, το να πληρωνόμαστε μετά από 3 χρόνια ή το να βλέπεις εκατοντάδες νέους ανθρώπους, με πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά κλπ. κλπ., να ελπίζουν για 2 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα, οι οποίες θα πληρωθούν μετά από τόσον καιρό ???
Ανέκαθεν, η επιλογή των ωρομίσθιων εκπαιδευτών στα ΙΕΚ ήταν μια πονεμένη ιστορία. Ανέκαθεν, με όλες τις κυβερνήσεις και όλες τις Διοικήσεις του εποπτεύοντος (μέχρι πρόσφατα) οργανισμού (ΟΕΚΚ). Μια διαδικασία επιλογής που βασιζόταν περισσότερο στη λογική της «εξυπηρέτησης» και λιγότερο στη λογική της επιλογής των καλύτερων εκπαιδευτών ή στη λογική της επιλογής των εκπαιδευτών που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη για δουλειά!
Και απευθύνω, προς κάθε κατεύθυνση, τα παρακάτω ερωτήματα:
1. Γιατί εξακολουθούν να επιλέγονται από τα ΙΕΚ ως εκπαιδευτές Συνταξιούχοι (ναι καλά διαβάσατε, συνταξιούχοι)??? Οι οποίοι την ίδια στιγμή διαμαρτύρονται γιατί το άνεργο παιδί τους δεν βρίσκει δουλειά…
2. Γιατί εξακολουθούν να επιλέγονται ως εκπαιδευτές Δημόσιοι Υπάλληλοι, και δη καθηγητές Μέσης Εκπαίδευσης?
3. Γιατί να επιλέγονται ως εκπαιδευτές άτομα που εργάζονται full-time στον ιδιωτικό τομέα?
4. Γιατί να επιλέγονται αυτοί που βλέπουν τις λίγες αυτές ώρες σαν μια ευκαιρία για «αρπαχτή», για να συμπληρώσουν το (ήδη αρκετά υψηλό) εισόδημά τους?
5. Γιατί τώρα, με την ανεργία να βρίσκεται στα ύψη, να μην επιλέγονται άνθρωποι άνεργοι ή με πολύ χαμηλό εισόδημα ή νέα παιδιά που βρίσκονται στο ξεκίνημα της καριέρας τους και σκοπεύουν να ασχοληθούν με την εκπαίδευση?
6. Γιατί να μην τεθεί το «επάγγελμα» του καθηγητή ΙΕΚ σε επαγγελματική βάση, με δημιουργία ενιαίου μητρώου πιστοποιημένων εκπαιδευτών, με περισσότερες ώρες ανά καθηγητή (π.χ. 15 ώρες την εβδομάδα), έτσι ώστε να «βγαίνει» περίπου ένας (χαμηλός έστω) μισθός για τον κάθε εκπαιδευτή, αλλά και ο ίδιος ο εκπαιδευτής να αντιμετωπίσει τη δουλειά του πιο επαγγελματικά και σοβαρά?
7. Γιατί να έχει το κάθε ΙΕΚ , π.χ. 40-50 εκπαιδευτές? Δεν θα ήταν πιο λειτουργικό από πλευράς γραφειοκρατίας (για τα ίδια τα ΙΕΚ) να έχουν λιγότερους εκπαιδευτές, με περισσότερες ώρες?
8. Γιατί, κάθε εξάμηνο (Σεπτέμβριο και Ιανουάριο) να υποβάλλουμε σε κάθε ΙΕΚ την αίτησή μας, αντί να την υποβάλλουμε μια φορά, σε ΜΙΑ κεντρική υπηρεσία???
και τέλος… γιατί να καθυστερεί τόσο πολύ (μέχρι και τρία χρόνια) η πληρωμή των εκπαιδευτών?
Υ.Γ. για να λέμε πάντως και του στραβού το δίκιο, η διαδικασία της επιλογής έχει γίνει αρκετά πιο αντικειμενική τα τελευταία 2-3 χρόνια. Υπάρχουν όμως ακόμα αρκετά περιθώρια για τις γνωστές κομματικές ή φιλικές ή συναδελφικές εξυπηρετήσεις…
