Προβληματισμό προκαλεί η επιλογή της Ακαδημίας Αθηνών να βραβεύσει την δασκάλα κ. Χαρά Νικοπούλου για την αμφιλεγόμενη θητεία της ως δασκάλας σε μειονοτικό σχολείο της Θράκης, με σκεπτικό μάλιστα ότι...
τίμησε την εκπαιδευτική της αποστολή με βάση, ανάμεσα στα άλλα, την αρχή της ανεξιθρησκείας.
Η ίδια στην ομιλία της, που πραγματοποιήθηκε κατ' εξαίρεση παρά το Πρωτόκολλο της Ακαδημίας, φρόντισε να θέσει το θέμα στην πραγματική του βάση, εκθέτοντας την αντίληψη της για "καλλιέργεια (ελληνορθόδοξης) θρησκευτικής συνείδησης" σε μαθητές που ανήκουν σε άλλη θρησκεία. Θα έπρεπε ίσως στην Ακαδημία Αθηνών να συνεκτιμήσουν ότι η κ. Νικοπούλου δεν αψήφησε μόνο "αντιθέσεις που έθεταν σε κίνδυνο την ίδια", αλλά αδιαφόρησε και για τις αντιθέσεις που η ίδια προκαλούσε στην τοπική κοινωνία, που τελικά ζήτησε την απομάκρυνσή της από το μειονοτικό σχολείο όπου δίδασκε.
Στο πρόσωπο της βραβεύθηκαν τελικά η μισαλλοδοξία και οι πράξεις μιας εκπαιδευτικού που διδάσκει τα παιδιά της μειονότητας να τραγουδούν στίχους μίσους για την γειτονική Τουρκία.
Το κύριο πρόβλημα, όμως, είναι ότι επιβεβαιώθηκε η αδυναμία των ταγών μας να αντιληφθούν ότι στις σημερινές κοινωνικές συνθήκες, με το αυγό του φιδιού να έχει ανοίξει, οι Έλληνες δεν είμαστε πολιορκημένοι από τις γειτονικές κοινωνίες και τους μετανάστες του Αγίου Παντελεήμονα, αλλά από την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση και από την πνευματική ένδεια να την αντιμετωπίσουμε.
