Άρθρο της Αλεξάνδρας Γωγούση στο taxalia

Πλατεία Αριστοτέλους: ώρα μηδέν

Από την Αλεξάνδρα Γωγούση- Σκανδάλη
Δικηγόρο

Έχω την τύχη (ή την ατυχία) ο χώρος εργασίας μου, να βρίσκεται στον πεζόδρομο της Αριστοτέλους, πάνω από το ζαχαροπλαστείο «Τερκενλής».

Κάθε φορά, λοιπόν, που μπαίνω ή βγαίνω από την πολυκατοικία, κινδυνεύω να πέσω θύμα τροχαίου ατυχήματος, από …διερχόμενο μηχανάκι!

Εκτός από τα μηχανάκια- εννοείται, στο τμήμα αυτό του πεζόδρομου, διέρχονται ανενόχλητα ΙΧ αυτοκίνητα, φορτηγά, βανάκια με κεραίες τηλεοπτικών σταθμών, απορριματοφόρα, οχήματα της πυροσβεστικής υπηρεσίας και φυσικά ...
(το μόνο αναμενόμενο): ποδήλατα.

Συνήθως με κατάλληλους ελιγμούς (!) κατορθώνω και επιβιώνω- μέχρι σήμερα τουλάχιστον, αφού προηγουμένως, έχω διαπληκτιστεί με τους θρασύτατους παραβάτες, οι οποίοι, κατά κανόνα, μου κάνουν νοήματα ή μου κορνάρουν, για να …παραμερίσω να διαβούν!

Αμέσως μετά αρχίζω ένα τεχνικό σλάλομ, στο οποίο ευτυχώς, ως παλαιά πρωταθλήτρια του σκι, έχω μεγάλη άνεση: πρέπει να περάσω ανάμεσα από τα παρκαρισμένα μηχανάκια, τον λαχειοπώλη με το τραπεζάκι του, τον ινδό που πουλάει κοσμήματα, τους μαύρους που πουλάνε τσάντες και ομπρέλες (όποτε βρέχει), τον Αργεντινό που παίζει ακορντεόν, τους κουλουρτζήδες, τους καστανάδες, τα τεράστια περίπτερα ή τέντες, που σχεδόν κάθε βδομάδα διαφημίζουν και κάτι- με τη μουσική στη διαπασόν, τους ατέλειωτους και βρώμικους κάδους, τα …αμέτρητα τραπεζοκαθίσματα των καφέ, τα σταντ των free press, τα ευγενικά αλλά ενοχλητικά «παιδιά» που μοιράζουν διαφημιστικό υλικό και ευτυχώς, τα άλλα, τα χαρούμενα παιδιά που εξασκούνται στο skateboard και τέλος τα συμπαθή αδέσποτα.

Το άλλο πάλι; Οι αλλεπάλληλες φιέστες των Χριστουγέννων και τα κάθε είδους φεστιβάλ που γίνονται στο μέρος αυτό. Παραλίγο να ξεχάσω και τους σαλεπιτσήδες! Που με τις φωνές τους σαλέππππππ- σαλέππππ, δεν μας αφήνουν να δουλέψουμε… Τώρα τελευταία μάλιστα, επειδή βαριούνται να φωνάζουν, βάζουν …κασετόφωνο!

-Μα, θα μου πείτε, τα ήξερες όλα αυτά κυρά μου, όταν πήγαινες να κάνεις γραφείο στην πλατεία Αριστοτέλους, δεν τα ήξερες;

Φυσικά και τα ήξερα. Δεν διαμαρτύρομαι γι’ αυτά! Για άλλο λόγο διαμαρτύρομαι.

Διαμαρτύρομαι για τα υπέρογκα δημοτικά τέλη που πληρώνουμε, για να μην έχουμε τελικά καμία …ανταπόδοση!

Ένα τεράστιο ποσόν κάθε δίμηνο, ίσο με το ενοίκιο ενός studio θα έλεγα, ή μιας καλής θέσης parking.

Για ποιον λόγο λοιπόν να πληρώνουμε τα αυξημένα δημοτικά τέλη της πλατείας Αριστοτέλους, τη στιγμή που ζούμε στην πλέον επιβαρυμένη περιοχή του κέντρου;

Και μάλιστα, ο Δήμος Θεσσαλονίκης, τον τελευταίο χρόνο εντελώς αυθαίρετα, θεωρώντας ότι τα διακόσια και… Ευρώ που εισπράττει από το γραφείο μας και μόνον, είναι λίγα, και επειδή δεν είχε δικαίωμα περαιτέρω αυξήσεως των δημοτικών τελών, τι έκανε; Αύξησε (με τη μέθοδο του: «αποφασίζομεν και διατάσσομεν») τα …μέτρα του γραφείου (!), με αποτέλεσμα να εισπράττει ακόμη περισσότερα χρήματα!

Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος, που θα ΄λεγε κι ο ποιητής!

Να μη θυμηθώ και την ΕΡΤ! Άντε, μην ανοίξω κι άλλες πληγές! Και γιατί όχι; Πολλοί από εσάς θα ξέρετε, ότι εδώ και έντεκα χρόνια, με την οικογένειά μου αποφασίσαμε να ζούμε χωρίς τηλεόραση, για λόγους πεποίθησης…

Και αποδεδειγμένα έτσι ζούμε. Στο σπίτι μας δεν έχουμε καν πρίζες για τηλεόραση, πόσω μάλλον στο γραφείο…

Γιατί λοιπόν να πληρώνουμε ΕΡΤ;

Ε, τώρα κάτι μας είπες. Εδώ πληρώνουμε ΕΡΤ στα κοινόχρηστα και στο ασανσέρ. Εδώ πληρώνουμε ΕΡΤ και στα νεκροταφεία! Αυτό το ξέρετε; Μου είπαν ότι επειδή υπάρχει ηλεκτρικό καντηλάκι στα μνήματα, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ εισπράττεται και ΕΡΤ για τους πεθαμένους! Και σε πείραξε η ΕΡΤ στο γραφείο!

Ε, ναι! Κι αυτό έπαψε να με πειράζει. Κι αυτό το τελευταίο είναι που με … ανησυχεί!

Μ’ ακούει κανείςςςςςςςςςςςς! Κάντε κάτι! Βοήθειαααααααααα!