To κόστος του φράκτη του Έβρου και οι μπίζνες του Παπουτσή

Σε 5 εκ. ευρώ εκτιμά η ΕΛ.ΑΣ. το κόστος του φράκτη, όταν ο ίδιος φράκτης στον Ισπανικό θύλακα της Μελίγια κόστισε το 2005, 33 εκατομμύρια!

Δεν είναι τυχαίο ότι όταν ακούστηκε η "εμπνευσμένη" εξαγγελία του Παπουτσή για φράχτη 12 χιλιομέτρων στον Έβρο, το μυαλό πολλών ανθρώπων πήγε κατευθείαν στη εργολαβία. Και ήταν φυσικό λόγω και ελληνικών "παραδόσεων" αλλά και της...

προφανούς αναποτελεσματικότητας ως προς τον διατυπωμένο στόχο και αυτού του φράκτη αλλά και με βάση τη διεθνή εμπειρία των φρακτών γενικώς.

Είναι πρόσφατες άλλωστε οι εμπειρίες τις ολυμπιάδας. Έργα που έκαναν πλούσιους τους εργολάβους με το τελικό κόστος τους να είναι πoλλαπλάσιο του αρχικού, ή έργα όπως το σύστημα "ασφάλειας" C4i που αποδείχτηκε κυρίως ένα σύστημα ροής χρήματος και μίζας της Siemens προς διάφορες τσέπες και ταμεία και αντιστρόφως, ενώ το ίδιο το σύστημα λειτούργησε μόνο τμηματικά και ποτέ δεν παρελήφθη επισήμως. Ακόμα πιο πρόσφατη είναι η τρέχουσα εμπειρία της Κερατέας, όπου αυτή τη φορά το πρόσχημα δεν είναι οι μετανάστες ή η ασφάλεια αλλά τα σκουπίδια. Και εκεί ο γνωστός εργολάβος με την κρατική συνδρομή των ΜΑΤ και των καναλιών πασχίζει λυσσαλέα να ξεκινήσει την εργολαβία του, ενώ το τελευταίο που φαίνεται να απασχολεί είναι ...τα σκουπίδια.

Ποιο θα είναι λοιπόν το κόστος του υποτιθέμενου φράκτη στον Έβρο; Μόνο οι ειδικοί μπορούν να απαντήσουν και ήδη κάποιοι το έκαναν. Σύμφωνα με αρχική μελέτη τεχνικών υπηρεσιών της ΕΛ.ΑΣ. το κόστος του φράκτη είναι στα 5 εκατομμύρια ευρώ. Το ποσό αυτό δεν φαίνεται στην πραγματικότητα μεγάλο γεγονός που μπορεί να βοηθήσει στην αποδοχή του φράκτη από την κοινή γνώμη. Είναι όμως έτσι;
Σύμφωνα με την wikipedia, η τρίτη σειρά φράκτη 11 χιλιομέτρων και 3ων μέτρων ύψος που χρειάστηκε να κατασκευάσει η Ισπανική κυβέρνηση στον θύλακα της Μελίγια στο Μαρόκο κόστισε το 2005, 33 εκατομμύρια ευρώ [Μelillia fence]. Και να συνυπολογίσει κανείς ότι η τεχνική υποδομή σε κάμερες, ηλεκτροφωτισμό, επιχειρησιακά κέντρα και άλλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό ασφαλείας ήδη υπήρχε. Αφήνοντας στην άκρη τα ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και πολιτισμού, ας δούμε τα τεχνικά.

Από την εμπειρία της Μελίγια προκύπτουν κάποια ερωτήματα:

Πώς είναι δυνατόν ο παρόμοιος σε μήκος και ύψος φράκτης της Μελίγια να κόστισε το 2005 33 εκ. ευρώ και στην Ελλάδα του 2011 να κάνει μόλις 5;

Πώς είναι δυνατόν ο πλήρως περιμετρικά περιφραγμένος Ισπανικός θύλακας να προσθέτει συνεχώς φράκτες φτάνοντας σε τριπλή σειρά επειδή δεν τα κατάφερε με τον πρώτο, αλλά στον Έβρο με μόλις 12 χιλιόμετρα φράκτη στη συνοριακή γραμμή να επιτευχθεί "ο στόχος" που διακυρήσει ο Παπουτσής;

Και αν τελικά η κυβέρνηση του "λεφτά υπάρχουν" ή "λεφτά δεν υπάρχουν" είναι διατεθειμένη να δώσει τόσα εκατομμύρια (γιατί 5 δεν είναι) για φράκτη, γιατί δεν τα δίνει για μια ανθρώπινη πολιτική υποδοχής για τους πρόσφυγες και μετανάστες έτσι ώστε να μην δημιουργείται κοινωνική και ανθρωπιστική ζούγκλα;

Και αν πράγματι θέλει λιγότερους μετανάστες ο Παπουτσής, γιατί η Ελλάδα παραμένει η ευρωπαϊκή χώρα με το μικρότερο ποσοστό χορήγησης ασύλου με κάτω του 1% όταν ο Ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι στο 25%; Μήπως η χορήγηση ασύλου είναι ένας πιο ανθρώπινος και καθόλου δαπανηρός τρόπος για να πάψουν οι πρόσφυγες να παραμένουν φυλακισμένοι εντός της Ελληνικής επικράτειας;

Μήπως τελικά εδώ βρισκόμαστε μπροστά σε μια κλασική περίπτωση όπου προσχηματικά χρησιμοποιείται το μεταναστευτικό για να γίνουν οι γνωστές μπίζνες από τη μία και από την άλλη ο Παπουτσής να πουλήσει εθνικοφροσύνη και "εθνική κυριαρχία" στους συντηρητικούς ψηφοφόρους; Να ταΐσει την κοινωνία θέαμα και τους εργολάβους χρήμα;

*Η πρώτη φωτό είναι από υπέρυθρη κάμερα και δείχνει ανάγλυφα πόσο ικανός είναι ο φράκτης της Μελίγια να κρατήσει απ΄ έξω απελπισμένους ανθρώπους.