Ώρα να μιλήσουμε κι εμείς !

Γράφει η Δέσποινα Μηλιάδου

Δημοσιογράφος ΔΕΠΘΕ

Οι «Eφιάλτες» πάντα μου προκαλούσαν αναγούλα. Αυτοί οι πάντα πρόθυμοι να δείξουν τον «άλλο δρόμο» στον εχθρό για να πέσει το κάστρο. Άλλωστε όπως η ιστορία έχει αποδείξει τα κάστρα πέφτουν πάντα από μέσα. Το αποτέλεσμα ? Οι λίγοι να κανονίζουν την τύχη των πολλών. Γιατί αυτοί δεν ντρέπονται να μιλήσουν. Δεν ντρέπονται να απειλήσουν , δεν ντρέπονται να προδώσουν... . Να προτείνουν περικοπές , παραιτήσεις , μειώσεις μισθών … (να λέτε και ευχαριστώ που έχετε δουλειά με 500 ευρώ το μήνα ). Και από την άλλη πλευρά...

 όλοι εμείς οι πολλοί. Οι πολλοί αλλά ….φοβισμένοι. Οι πολλοί αλλά … διαιρεμένοι. Προαιώνια και ανίκητη η τακτική του «διαίρει και βασίλευε»!. Εμείς οι πολλοί που δεν έχουμε αντιληφθεί (ακόμη και αυτές τις ώρες που το πιστόλι οπλισμένο μας απειλεί) τη δύναμη που θα είχαμε αν ήμασταν ενωμένοι . Ενωμένοι για έναν και μοναδικό σκοπό . Να παλέψουμε για τις ζωές μας. Για το αύριο το δικό μας και των παιδιών μας .

Να αγωνιστούμε . Ακόμη και όταν όλα δείχνουν πως οδηγούν στην ήττα. Να παλέψουμε .Ενωμένοι . Γιατί μη γελιόμαστε όλοι στο ίδιο καράβι βρισκόμαστε .

Να αγωνιστούμε, γιατί στο κάτω- κάτω της γραφής ρε αδερφέ είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Είμαστε υποχρεωμένοι να αγωνιστούμε . Για να μπορούμε αύριο μεθαύριο να κοιτάμε τα παιδιά μας στα μάτια και να μην ντρεπόμαστε που στα δύσκολα «το βάλαμε στα πόδια» . Να κοιτάμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη και να μην ντρεπόμαστε . Να λέμε «μπράβο σου ρε μάγκα μπορεί να μην μπόρεσες να κάνεις τη ζωή σου όπως την ήθελες τουλάχιστον όμως δεν την ξευτίλισες » .

Να αγωνιστούμε . Όπως κάνουν αυτή τη στιγμή εκατοντάδες χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι σε όλη τη χώρα υπερασπιζόμενοι τις ζωές ,τις δουλειές τους μισθούς τους . Τρομάρα μας είμαστε και δημοσιογράφοι! Χιλιάδες εργαζόμενοι είναι κάθε μέρα στους δρόμους διεκδικώντας το αυτονόητο ! Χωρίς εκπτώσεις… Χωρίς τις εκπτώσεις του 10 ή 20 ή 25% που εκβιαστικά τους προτείνουν στο όνομα της διατήρησης των θέσεων εργασίας . Εμείς ? Αμαχητί θα τους αφήσουμε να μας «θάψουν ζωντανούς?» .

Τον Φεβρουάριο συμπληρώνω 23 συντάξιμα χρόνια ως δημοσιογράφος . Υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι σαν και εμένα , άλλοι με περισσότερα χρόνια, άλλοι με λιγότερα . Τα ένσημα αυτά δεν μας τα χάρισε κανείς. Τα δουλέψαμε. Είμαστε επαγγελματίες με χιλιάδες εργατοώρες πίσω μας . Οικογενειάρχες όχι κωλόπαιδα και λαμόγια που πληρώνονται τζάμπα όπως (καθόλου τυχαία ) τον τελευταίο καιρό προσπαθούν να μας παρουσιάσουν .

Φτάνει το παραμύθι περί παχυλών αμοιβών κ.λπ. Η πλειονότητα των εργαζομένων αμείβεται με ότι ορίζουν οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ούτε ευρώ παραπάνω.

Ώρα να απομονώσουμε τους ΕΦΙΑΛΤΕΣ. Ώρα να μιλήσουμε και εμείς . Είμαστε οι ΠΟΛΛΟΙ.