ΟΜΙΛΙΑ ΧΡ. ΜΑΤΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΒΑΣΙΟΥΧΟΥΣ
Κύριε Πρόεδρε,
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Το θέμα των συμβασιούχων είναι ένα περίπλοκο θέμα. Γιατί η απάντηση του αφορά ανθρώπους. Αν δεν αφορούσε ανθρώπους, θα μπορούσε να είναι αντικείμενο διατριβής με θέμα : «η ευρηματικότητα του ελληνικού δημόσιου τομέα».
Πρόκειται για ένα πρόβλημα που δημιούργησε το πολιτικό σύστημα το οποίο δεν ήθελε να κατανοήσει ότι δεν υπάρχει παραγωγική διαδικασία ικανή να καλύψει όλες τις ανθρώπινες ανάγκες.
Νόμιζε ότι οι ανάγκες της δικής του μακροημέρευσης μπορούν να καλυφθούν όλες. Και με την γενναιόδωρη προσφορά υπηρεσιών στους πολίτες και με την εργασιακή ομηρεία αυτών που τις προσέφεραν.
Ήθελε να καλύπτει τις δικές του πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Η συζήτηση μας σήμερα αφορά τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες των υπηρεσιών. Διότι ο δήμος που χρησιμοποίησε όλους αυτούς τους συμβασιούχους, δεν μπορεί να αποφασίσει για τη συνέχεια της συνεργασίας τους. Δυνατότητα ανανέωσης δεν έχουμε, πλην ίσως μιας κατά τον καθηγητή Καζάκο, κατηγορίας, και η μόνη δυνατότητα που έχουν οι άνθρωποι είναι να προσφύγουν στη δικαιοσύνη.
Όμως σήμερα ο Δήμος Θεσσαλονίκης δεν γνωρίζει ποιες είναι οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες του.
Η διοίκηση έπρεπε να συνοδεύει το σημερινό θέμα με ένα πλήρη κατάλογο των θέσεων που αφορούν τέτοιες ανάγκες του Δήμου Θεσσαλονίκης.
Ένα οργανόγραμμα δηλαδή. Στη συνέχεια οι υπηρεσίες πρέπει να βεβαιώσουν τις συγκεκριμένες από αυτές τις ανάγκες που κάλυπταν οι συμβασιούχοι.
Διότι προσέξτε τι ακριβώς γίνεται τώρα.
Χθες άκουσα από τη διοίκηση ανεπισήμως ότι μιλάμε για 165 συμβασιούχους. Στη συνέντευξη τύπου του κ.Γκιουλέκα την Παρασκευή, έγινε λόγος για 320 από τους οποίους μόνο οι 30 δουλεύουν ακόμη.
Στον Αγγελιοφόρο της 19ης Νοεμβρίου, σε κείμενο που υπογράφει η συνάδελφος μου η κυρία Βατάλη, αναφέρεται ότι οι συμβασιούχοι στο δήμο Θεσσαλονίκης ήταν 400 από τους οποίους οι 380 έχουν αποχωρήσει.
Δεν εκπλήσσομαι. Πέντε εργαζόμενοι στο TV100 έμαθαν την Παρασκευή ότι η σύμβαση τους, που είχε λήξει στις 31/12/2010, δεν μπορεί να ανανεωθεί αφού είχαν δουλέψει ένα μήνα με τη βεβαιότητα ότι θα ανανεωθεί.
Το μήνυμα που παίρνει η κοινωνία της πόλης είναι ότι εδώ έχουμε ένα διοικητικό μπάχαλο. Και ότι δεν γνωρίζει η δεξιά μας τι ποιεί η αριστερά μας. Ίσως και το ανάποδο.
Αν σήμερα καταλήξουμε σε μία συλλήβδην απόφαση, όπως στο δήμο της Αθήνας, που θεώρησαν ότι όλοι οι συμβασιούχοι, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, δεν βοηθάμε τη δική μας αξιοπιστία. Οι άνθρωποι που μας ακούν τώρα από το σπίτι τους, η κοινωνία της πόλης, θεωρούν ότι έτσι δίνουμε διαπαραταξιακή κάλυψη σε ρουσφέτια προηγούμενων διοικήσεων, διότι προφανώς θα είχαμε και κάτι δικούς μας μέσα. Κι αυτό ισχύει ακόμη και για μας, που δεν ήμασταν στο προηγούμενο Συμβούλιο. Ποιος θα πιστέψει ότι δεν το κάνουμε για να κερδίσουμε όλοι μας από κάτι από τις ψήφους των συμβασιούχων και των οικογενειών τους και να μην τις χαρίσουμε σε μία παράταξη; Αν μιλάμε για 400 συμβασιούχους, μαζί με τις οικογένειες τους είναι το 1,5% του εκλογικού σώματος που ψήφισε τον Νοέμβριο. Στο 0,3% κρίθηκε το εκλογικό αποτέλεσμα.
Συζήτηση για πάγιες και διαρκείς ανάγκες χωρίς οργανόγραμμα δεν μπορεί να γίνει. Στο δήμο της Αθήνας η πρόσφατη αντίστοιχη συζήτηση έγινε για τους εν ενεργεία συμβασιούχους.
Σε κάθε περίπτωση η διοίκηση πρέπει αύριο να ενημερώσει υπεύθυνα και δημόσια πόσοι είναι οι αμειβόμενοι στο δήμο Θεσσαλονίκης και με ποιες σχέσεις εργασίας.
Και επίσης να καταθέτει το σχετικό πίνακα μεταβολών κάθε 1η του μήνα.
Το δεύτερο είναι ότι πρέπει να ξέρουμε ότι τα ταμεία του δήμου θα έχουν χρήματα να πληρώσουμε τους ανθρώπους που απασχολούμε.
Η εμπειρία μου από το TV 100 μου λέει ότι ποτέ δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι. Ναι, αλλά υποχρέωση του εργοδότη είναι να δημιουργεί ασφάλεια αμοιβής στον εργαζόμενο.
Η διοίκηση του δήμου λοιπόν πρέπει να μας πει. Αν οι συμβασιούχοι που σήμερα μας καλεί να βεβαιώσουμε ότι κάλυπταν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, προσφύγουν στα δικαστήρια και δικαιωθούν, θα έχει λεφτά να τους πληρώνει;
Είχα διαβάσει ρεπορτάζ των εφημερίδων στις 19 Νοεμβρίου 2010 ότι «στον αέρα βρίσκεται η λειτουργία των 12 ΚΑΠΗ του δήμου Θεσσαλονίκης, μετά την αποχώρηση των 23 συμβασιούχων που μέχρι χτες εργάζονταν εκεί.»
Επειδή από τότε πέρασαν 75 ημέρες, θέλω μία υπεύθυνη απάντηση από τη διοίκηση. Δουλεύουν τα ΚΑΠΗ έκτοτε; Ποιες υπηρεσίες έχουν επηρεαστεί και δεν μπορούν να αποδώσουν εξαιτίας της αποχώρησης των συμβασιούχων.
Η απάντηση πρέπει να είναι ακριβής για να είναι πειστική. Διότι δημιουργούμε άσχημη εικόνα όταν λέμε ότι σε ένα οργανισμό με 4.800 εργαζόμενους, η αποχώρηση 300 ή έστω 400, δηλαδή του 6%, οδήγησε σε κατάρρευση.
Η προσφυγή των συμβασιούχων στα δικαστήρια δεν είναι μία υπόθεση που θα διαρκέσει 1-2 ημέρες. Πως θα καλυφθούν οι ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί από την αποχώρηση των συμβασιούχων; Δεν θα δουλεύει τίποτε για μήνες η ακόμη και για χρόνια;
Κύριε πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι
Καταλήγω κωδικοποιώντας τις προτάσεις μας.
Να παρασχεθεί πλήρης κάλυψη, πολιτική και υπηρεσιακή στους ανθρώπους στους συμβασιούχους του Δήμου Θεσσαλονίκης, οι οποίοι να προκύπτει από το οργανόγραμμα του δήμου ότι κάλυπταν πάγια και διαρκή ανάγκη του δήμου.
Να καταθέσει αμέσως η διοίκηση αναλυτικό πίνακα με τον αριθμό των εργαζομένων και τις σχέσεις εργασίας τους με το δήμο.
Και να πω και κάτι ακόμη. Η πάγια και διαρκής ανάγκη δεν είναι ιερή αγελάδα. Για παράδειγμα: Η υπηρεσία τροφοδότησης του facebook και του twitter για τη διαρκή ροή πληροφοριών για τις δραστηριότητες του δήμου Θεσσαλονίκης Αν το λέγαμε αυτό πριν από τρία χρόνια, θα είχε θεωρηθεί ως πρόταση για ρουσφετολογική πρόσληψη ενός «ημετέρου». Τώρα που δεν το κάνουμε, υπάρχει ένα τεράστιο κενό.
