«Είμαι κι εγώ αρκετό καιρό απλήρωτος»Ο Γιώργος Αυτιάς για την οικονομική κρίση...
Συνέντευξη εφ' όλης της ύλης παραχώρησε ο Γιώργος Αυτιάς σε γνωστό περιοδικό κι όπως ήταν φυσικό τη συζήτηση μονοπώλησε η κατάσταση που επικρατεί στον τηλεοπτικό σταθμό Alter και το φαινόμενο της ευρύτερης οικονομικής κρίσης.
Αλήθεια, πώς αισθάνεστε με την υπάρχουσα κατάσταση στο Alter;
Πολύ άσχημα! Ωστόσο, πιστεύω ότι μέχρι τα τέλη του Μάρτη θα έχει διασωθεί το κανάλι. Αν το Alter καταρρεύσει, θα γίνει ένα ντόμινο: θα ακολουθήσουν κι άλλα κανάλια στην πτώση, θεωρώ πως θα παραμείνει όρθιο. Αυτή τη στιγμή που μιλάμε ο Νίκος Χατζηνικολάου, ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, ο Κώστας Χαρδαβέλλας, η Αγγελική Νικολούλη κι εγώ, όπως και όλοι οι συνάδελφοι, δίνουμε μάχη για να σταθεί το Alter στα πόδια του. Υπάρχουν 700 οικογένειες που τρώνε ψωμί από το σταθμό. Πού θα πάνε όλοι αυτοί; Στο δρόμο θα μείνουν; Δεν γίνεται! Το μόνο που με πλήγωσε ήταν που κάποιοι – δεν θα πω ονόματα, ο κόσμος ξέρει- έκαναν πλακίτσα με τον αγώνα που δίνουμε κάθε μέρα. Οι ειρωνείες για τον αγώνα και το μόχθο μας να λείπουν!
Εσείς παραμένετε απλήρωτος;
Φυσικά. Και μάλιστα εδώ και αρκετό καιρό. Ό,τι ισχύει για όλους ισχύει και για μένα. Όταν τέθηκε θέμα πληρωμών στο κανάλι, τους είπα: «Πρώτα θα πληρωθούν οι συνάδελφοι μου και μετά εγώ». Πώς μπορώ να δεχτώ να μείνει απλήρωτος ο κάμεραμαν, που κουβαλάει την κάμερα τόσες ώρες στον ώμο του, ο απλός δημοσιογράφος, που παίρνει 700 ευρώ, και να πληρωθώ εγώ; Συγνώμη, αλλά δεν μου το επιτρέπει η συνείδηση μου! Πρέπει να σκεφτόμαστε και το διπλανό μας, γιατί ειδικά στην τηλεόραση δεν μπορείς να τα κάνεις όλα μόνος σου.
Έχετε υπάρξει ξανά απλήρωτος από κάποια δουλειά στο παρελθόν;
Ναι. Επίσης, έχω απολυθεί δύο φορές στη ζωή μου. Λίγο πριν μπω στο πανεπιστήμιο έπιασα δουλειά σε ένα κατάστημα που μετέφερε φωτοτυπικό χαρτί. Κουβαλούσα στον ώμο μου τα χαρτιά και, αντί να τα πάω στη σωστή διεύθυνση, τα πήγα αλλού. Τελικά, ο προϊστάμενος μου με απέλυσε, αλλά μόλις έμαθε ότι μπήκα με υποτροφία στο πανεπιστήμιο, με ξαναζήτησε πίσω. Η δεύτερη φορά ήταν στην Ημερησία το 2000, όταν πουλήθηκε. Τότε ήμουν ακόμη στον ΑΝΤ1 και μου είπαν να επιλέξω τι από τα δύο θα ήθελα να κάνω. Διάλεξα την τηλεόραση.
Έχουν απαξιώσει ποτέ τη δουλειά σας;
Μερικοί λένε κακιούλες του τύπου «Η μάνα μας βλέπει Αυτιά!». Και αυτό δεν το λέω για τον Καμπουράκη – εκείνος το λέει καλοπροαίρετα. Ο Δημήτρης δεν έχει μέσα του καμία κακία για τους αντιπάλους του. Στους άλλους, όμως, απαντώ: Σε αυτή τη φάση που είναι το Alter, τους παρακαλώ να μας αφήσουν ήσυχους. Όταν με το καλό βρεθεί η λύση για το κανάλι, τότε θα βγάλουμε τα σπαθιά μας. Να σταματήσουν τις αηδίες ότι «Εμείς είμαστε κάθε μέρα κοντά σας, σε αντίθεση με κάποιους άλλους». Αυτά να κοπούν, γιατί δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Κι αν αύριο έρθει και στο δικό τους κανάλι η θύελλα, θα συνεχίσουν να κάνουν τα παλικάρια; Αυτοί παίζουν εκ του ασφαλούς, γιατί ποτέ δεν το κούνησαν από το κανάλι τους.
Αναφέρεστε στον Γιώργο Παπαδάκη, που βρίσκεται είκοσι χρόνια στον ΑΝΤ1;
(γελάει) Φαντάσου να έκανες 40%, να ήμουν το δεξί σου χέρι, κι όταν έφευγα, να σου έπαιρνα τους μισούς τηλεθεατές. Δηλαδή, πρέπει να με αγαπάει ο Παπαδάκης; Από τη στιγμή που του πήρα τη μισή τηλεθέαση -και μάλιστα τον καλό κόσμο-, είναι δυνατόν να με αγαπάει; Ήθελα να κάνω κι εγώ τη δική μου καριέρα. Δεν έκλεψα κανέναν, δούλεψα σκληρά για να καταφέρω ό,τι κατάφερα. Σε αυτή τη ζωή μόνο τους γονείς, την πίστη και την πατρίδα μας δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Όλα τα άλλα αλλάξουν. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο μυστικό ανάμεσα σ’ εμένα και στον Παπαδάκη, το οποίο θα αποκαλύψω εν καιρώ.
Δηλαδή; Τι θέλετε να πείτε;
Αφορά την αιτία που έφυγα από τον ΑΝΤ1, πως ο Παπαδάκης το γνώριζε έξι μήνες νωρίτερα και δεν έκανε τίποτα απολύτως για να παραμείνω. Εγώ τον αγαπώ, του εύχομαι να είναι καλά στην υγεία του και να είναι δυνατός. Δεν είμαι εγώ ο αντίπαλος του Παπαδάκη, ο χρόνος είναι. Ο «αδελφός» μου ο Θοδωρής ο Δρακάκης είχε πει: «Ο Αυτιάς είναι ο Μουρίνιο της πρωινής ζώνης! Όπου πάει, χτίζει πρωινό». Η ανταπόκριση του κοινού επιβεβαιώνει τον Θοδωρή. Ο κόσμος μού το δείχνει καθημερινά: Πάω στο βενζινάδικο και μου λένε: «Γεια σου, Γιωργάκη μου!», πάω στο σούπερ μάρκετ και μου φωνάζουν: «Είσαι το δικό μας παιδί!». Και αυτή είναι η μεγαλύτερη επιτυχία: το να σε αποκαλούν με το μικρό σου όνομα. Ωστόσο, πράγματι, με ρωτούν συνεχώς για το μέλλον της οικονομίας και για το τι σύνταξη θα πάρουν.
Αλήθεια, ένας νέος εργαζόμενος 24 ετών, όπως εγώ, πότε θα πάρει σύνταξη;
Αν δουλεύεις συνεχώς για τα επόμενα σαράντα χρόνια και παράλληλα αγοράζεις κάθε μέρα από ένα ένσημο, τότε θα πάρεις σύνταξη. Το καταλαβαίνω να δουλεύεις για τα επόμενα σαράντα χρόνια, κάθε μέρα όμως θα αγοράζεις ένα ένσημο; Δεν γίνεται! Η συμβουλή μου στους νέους είναι η εξής: Να κάνετε τουλάχιστον δύο δουλειές, να αυξήσετε τα έσοδα σας και να ελαχιστοποιήσετε τα έξοδα σας μένοντας με την οικογένεια σας. Όταν μένεις με τους γονείς σου, τότε δεν έχεις έξοδα, γιατί τα βρίσκεις όλα έτοιμα. Δεν πληρώνεις ούτε φως ούτε νερό ούτε τηλέφωνο.
Πηγή: People
