του Δημήτρη Γαρούφα*
garoufas@otenet.gr
Ο Θουκυδίδης στην ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου λέει (σε μετ.Ε.Βενιζέλου) ότι: «οι άνθρωποι συνηθίζουν να...
εμπιστεύονται εις την απερίσκεπτον ελπίδα εκείνο που επιθυμούν και αποκρούουν δι΄ αυθαιρέτου συλλογισμού εκείνο που αποστέργουν…»
Η ρήση αυτή επαληθεύεται διαχρονικά από τους ΄Έλληνες πολιτικούς που συνήθως θεωρούν πραγματικότητα τις επιθυμίες τους και απορρίπτουν με αβάσιμους συλλογισμούς όσα δεν τους συμφέρουν. ΄Έτσι για 30-35 χρόνια σχεδόν όλοι απέκρυπταν την πραγματικότητα από τον Ελληνικό λαό, συναγωνίζονταν σε παροχές υποσχόμενοι «ακόμη καλύτερες μέρες» υπερχρεώνοντας τη χώρα, ελπίζοντας ότι την κρίσιμη ώρα κάποιος «από μηχανής θεός» θα την σώσει…
Βεβαίως έχουμε ευθύνη και εμείς οι πολίτες που με την ψήφο μας επιλέγαμε και αναθέταμε την διοίκηση της χώρας σε ανθρώπους που απλά μας κολάκευαν , σε απλούς διαχειριστές της εξουσίας μερικοί εκ των οποίων- με το αζημίωτο- ασχολούνταν μόνο με τις αναθέσεις έργων σε συγκεκριμένες εταιρίες
Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί μας ηγέτες -με λίγες εξαιρέσεις-στηρίζονταν στις μισές αλήθειες και την μετατόπιση των προβλημάτων για το μέλλον αδιαφορώντας για την υπερχρέωση της χώρας , δέσμιοι ενός οικογενειοκρατικού συστήματος που μαστίζονταν από το καρκίνωμα της διαφθοράς και φρόντιζε για την ανάθεση της εξουσίας σε αυτούς που εγγυώνταν την διαιώνιση αυτής της κατάστασης.
Γι΄ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ξαναγυρίζοντας το ρολόι της ιστορίας πίσω στην εποχή του Τρικούπη, με τους δανειστές ( κυρίως το Δ.Ν.Τ )να ελέγχουν εκ του παρασκηνίου τη χώρα και τα σχέδια νόμου να ελέγχονται από αυτούς πριν κατατεθούν στη Βουλή…
Εδώ και χρόνια η χώρα μας διανύει περίοδο ενός μακρόχρονου πολιτικού χειμώνα με τη χώρα καταχρεωμένη, με τους θεσμούς να έχουν ατονήσει ,με τους άνεργους να πολλαπλασιάζονται και τη νέα γενιά απελπισμένη να βλέπει σκοτεινό τον ορίζοντα.
Η σημερινή κυβέρνηση δεν προέκυψε από παρθενογέννηση και τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτή συμμετείχαν και σε προηγούμενες έχοντας μερίδιο ευθύνης για το κατάντημα της χώρας γι΄ αυτό ας μη προσπαθεί να μεταθέσει όλες τις ευθύνες σε άλλους.. Τώρα όμως θα μπορούσε να μείνει στην ιστορία αν δημιουργούσε προϋποθέσεις οικονομικής ανάκαμψης της χώρας αλλά και εξυγίανσης της πολιτικής ζωής. Για να το πετύχει αυτό θα έπρεπε να έχει εγκαταλείψει τα επικοινωνιακά τρύκ περί ανακάλυψης… δήθεν «τέταρτου» δρόμου για τον σοσιαλισμό… και πέρα από τις περιστολές δαπανών(θα έπρεπε να υπάρχει δίκαιος καταμερισμός) πρέπει άμεσα , με υπευθυνότητα και σεμνότητα να επεξεργασθεί και υλοποιήσει πρόγραμμα ανάπτυξης της χώρας για να ξεφύγει η χώρα στο ορατό μέλλον από το πλαίσιο του «μνημονίου».
Παράλληλα θα έπρεπε όλοι μας και κυρίως ο πολιτικός κόσμος, να συνειδητοποιήσουμε ότι διανύουμε περίοδο βαθειάς κρίσης του πολιτικού συστήματος και για να ξεπερασθεί θα χρειαστούν πέρα από την οικονομική ανάκαμψη και θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργούν προϋποθέσεις διαφάνειας στην πολιτική ζωή, θα κάνουν ουσιαστική τη λειτουργία των θεσμών και πιο συμμετοχική τη λειτουργία της δημοκρατίας μας.
Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο τρόπος λειτουργίας των πολιτικών μας κομμάτων, που αποτελούν θεσμούς του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, αναντίρρητα είναι ξεπερασμένος και για να μπορούν να προσφέρουν πρέπει να εκσυγχρονιστούν. Πρέπει να θεσπιστούν κανόνες διαφάνειας στα οικονομικά τους, πρέπει να εξοβελίσουν την κομματική γραφειοκρατία και το μέτριο στελεχιακό δυναμικό που είχε ικανότητες μόνο να διοργανώνει προεκλογικές συγκεντρώσεις και να ανοιχθούν στην κοινωνία αναζητώντας τους ικανότερους πολίτες ,ανθρώπους με ιδέες οράματα και ήθος που θα μπορούν να σχεδιάσουν το αύριο της χώρας. Επίσης θα έπρεπε από τώρα να αρχίσουν να συζητούν ουσιαστικά για την επόμενη συνταγματική αναθεώρηση μέσω της οποίας θα κάνουν πιο συμμετοχική τη δημοκρατία μας με καθιέρωση δημοψηφισμάτων αν το ζητά συγκεκριμένος αριθμός πολιτών, με εκλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης για να τονιστεί περισσότερο η ανεξαρτησία της ,με περιορισμό της Βουλευτικής ασυλίας, με έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων, με θέσπιση κανόνων διαφάνειας στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού κλπ.
Είναι αλήθεια ότι η πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία του τόπου ολιγώρησε μέχρι σήμερα γι΄ αυτό κάνοντας αυτοκριτική οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της και συνειδητοποιώντας ότι η κρίση έχει ευρύτερες διαστάσεις οφείλει να ασχοληθεί ουσιαστικά με το μέλλον της , δίνοντας πρωτίστως την ελπίδα στον πολίτη ότι όλοι μαζί μπορούμε να ξεπεράσουμε τον πολιτικό χειμώνα που κρατά σε νάρκη τη χώρα κι΄ ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε προοπτική, μπορούμε να φέρουμε μια πραγματική άνοιξη για την Ελλάδα.
*Δικηγόρος-συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.
