Αθήνα υπό ανοχή ...(ή υπό κατοχή;)

e-mail
Είμαι ένας Έλληνας πολίτης, μέσος και σιωπηλός, θα έλεγα ο τυπικός νοικοκύρης με μία σύζυγο και δύο παιδάκια.
Σήμερα κατέβηκα στην απεργειακή πορεία, απελπισμένος και εγώ με την απόλυση της γυναίκας μου από το κλείσιμο της επιχείρησης που δούλευε και τον κομμένο μισθό μου κατά 1/3 μιας και εργάζομαι στο ευρύτερο δημόσιο. Παρότι πάντα μέσος και αντικειμενικός η αδικία και ...
τα πολλά προβλήματα που ζούμε, με ώθησαν να γύρω στο πλευρό της «προοδευτικής» αριστεράς και να συμμετάσχω μαζί τους στην μεγάλη πορεία…
Περίμενα και ανέμενα μέρες την σημερινή ημέρα όπου ήλπιζα μέσα από το κάλεσμα τη δυναμική ανατροπή των καταστάσεων…
 Έχω γυρίσει σπίτι μου απογοητευμένος και προδομένος από τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τους ανεγκέφαλους ταραξίες, τους Έλληνες προστάτες των μεταναστών και κάθε ομάδας αλλά και γενικώς τον καμένο «προοδευτικό» χώρο από την πολύ προπόνηση δίχως αιτία τα τελευταία χρόνια. Έκανα βόλτες πάνω κάτω να ανακαλύψω με «παιδική» περιέργεια το πώς λειτουργεί η πορεία η διαμαρτυρία…
Δυστυχώς για εμένα και όλους τους απλούς πολίτες εκτός των «μπλογκ» που ήμασταν κάτω με την ψυχή μας και την ανησυχία για την οικογένεια και την Ελλάδα νιώθαμε το φρένο του συστήματος των οργανωμένων οργάνων που ανταγωνιζόντουσαν στα μεγέθη τους και στα κουπόνια ενίσχυσης αλλά και των άναρχων ομάδων καταστροφής που βάλθηκαν να διαλύσουν μία ώρα αρχύτερα με φωτιές και επιθέσεις τη δυναμική του απλού πολίτη που κάποια στιγμή είχε μετατρέψει όλους τους πολίτες στην πλατεία Συντάγματος σε μία αποφασιστική σηκωμένη γροθιά…
Επίσης από παιδική απορία θέλω να ρωτήσω γιατί το ΠΑΜΕ είναι και πάμε να φύγουμε αφού εμείς τελειώσαμε… Μόνο η επίδειξη του πλήθους για τις δημοσκοπήσεις τους ενδιαφέρει… Σήμερα έπρεπε όλοι να ήμασταν εκεί πατριωτικά και ενωμένοι για την Ελλάδα. Τελικά τι… Τα ίδια και τα ίδια… Έχω απελπιστεί πατριώτες.
Ίσως τελικά, μόνο μία πατριωτική ενωτική δυναμική και μακριά από ΓΣΕΕ, ΠΑΜΕ και φύγε αλλά και μακριά από αλλοδαπολάγνους και αναρχοεμπρηστές , από νοικοκύρηδες Πατριώτες που θέλουν να είναι κύρηδες του σπιτιού που λέγεται Ελλάδα να φέρει το αποτέλεσμα που χρειάζεται…
Όσο για αυτούς που σήμερα με απογοήτευσαν και με πρόδωσαν, τους λέω ότι η προδοσία και ο συμβιβασμός του εναλλακτικού είναι πιο βαρύς και από την προδοσία της ρουτίνας και του σίγουρου και τους αφιερώνω μαζί με τις κυβερνήσεις που είχαμε το κάτω τραγουδάκι και ας το ακούσουνε όλο με υπομονή όπως και εμείς το ζούμε τόσα χρόνια… «ΤΑ ΨΕΥΤΙΚΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ…» Αθήνα υπό ανοχή...


ANAΓΝΩΣΤΗΣ

Σχόλιο taxalia: Ο πολίτης που κατεβαίνει σε μια πορεία, δεν απαγοητεύεται τόσο εύκολα. Κάτι δεν μας λέτε καλά... Καλά τα "πατριωτικά" και "ενωμένοι", αλλά μεγάλες πορείες χωρίς περιφορύρηση δεν γίνονται. Αν δεν είσαι μπαρουτοκαπνισμένος οι χαφιέδες του συστήματος, (τα παιδάκια των 12-15 ετών που χαλάνε όλες τις πορείες) θα σε κάνουν μια χαψιά. Χωρίς κάποιους μαχητικούς συνδικαλιστές να οργανώνουν όλοι θα περιοριζόμασταν να αντιδράμε από τον καναπέ, βλέποντας MEGA. Φτάνει με την ισοπέδωση και τις εύκολες κατηγορίες για "κακούς συνδικαλιστές". Ξέρετε καμιά επιχείρηση, κανέναν οργανισμό, που οι εργαζόμενοι να μάχονται για κάτι, χωρίς να βγαίνουν κάποιοι συνδικαλιστές μπροστά;