Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή αύριο 15 Μαρτίου

Και θα μου πείτε: Και τι μας νοιάζει εμάς ρε φίλε η "ημέρα του καταναλωτή, αφού δεν υπάρχουν πλέον καταναλωτές;"

Στις 15 Μαρτίου «γιορτάζεται» σε όλο τον κόσμο η Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή. Πριν από 60 χρόνια, διατυπώθηκαν για πρώτη φορά παγκοσμίως τα «Δικαιώματα του Καταναλωτή». Στη χώρα μας, η νομοθετική ρύθμιση – κατοχύρωση της προστασίας του καταναλωτή, έλαβε χώρα συνολικά...
 μόλις το 1994 με το Ν.2251/94 περί Προστασίας Καταναλωτή.


Σήμερα που οι μύθοι και οι πρακτικές καταρρέουν παγκοσμίως (και ειδικότερα στη χώρα μας), τώρα που οι πολίτες και οι λαοί δεν έχουν να ακουμπήσουν σε «απομυθοποιημένες» λύσεις, το κίνημα των καταναλωτών για άλλη μία χρονιά, αγωνίζεται για τα αυτονόητα: τον άνθρωπο, τον εργαζόμενο, το πολίτη, ο οποίος δε ζητά τίποτε περισσότερο αλλά και τίποτε λιγότερο, από την «απόλαυση» της δίκαιης ανταπόδοσης του μόχθου του. Δηλαδή, τη δυνατότητα χρήσης προϊόντων και υπηρεσιών αντίστοιχων με την προσφορά της εργασίας του, μέσα σ’ ένα περιβάλλον ασφαλές, υγιεινό, δίκαιο. Με μία λέξη ανθρώπινο.

Ο έλληνας πολίτης – καταναλωτής, απαιτεί να σταματήσουν οι πρακτικές και οι πολιτικές που προστατεύουν τους ισχυρούς έναντι των αδυνάτων, τους «Γολιάθ» με τα έξοδα και το μόχθο των «Δαυίδ». Ήρθε η ώρα για σύγκρουση με τους αντιπάλους από όποιον χώρο κι αν προέρχονται: αντιπάλους εθνικούς, κοινοτικούς και ταξικούς.

Δεν ισχυριζόμαστε πως διαθέτουμε την πανάκεια για κάθε οικονομική και κοινωνική ασθένεια του τόπου μας. Έχουμε όμως επίγνωση ότι τον τόπο αυτό δεν τον κληρονομήσαμε απλώς από τους γονείς μας αλλά και τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας. Δεν έχουμε μάθει να «βολευόμαστε» με έτοιμες λύσεις και απαντήσεις αλλά, οπαδοί του παλαιού εκείνου παππούς μας, του Σωκράτη, δικαίως αναζητούμε την αλήθεια – ανεξάρτητα από χρώμα, εθνικότητα ή ταξική διαστρωμάτωση.

Σήμερα, την εποχή του ΔΝΤ, του Μνημονίου και της τρόικας, την εποχή του «Κράτους Δυνάστη» και των οικονομικά ισχυρών που τρέφονται από τα υπολείμματά του, του από καιρού νεκρού κράτους πρόνοιας, για άλλη μια φορά το αίτημα είναι «ψωμί – παιδεία – ελευθερία» όπως και το 1917 με τον αποκλεισμό του λιμένος του Πειραιά και την εξέγερση του Αθηναϊκού λαού. Και φυσικά το 1973, με το ξεκίνημα (δειλό και απαθές στην αρχή) του ΙΝΚΑ (με το ίδιο σύνθημα).

Σήμερα ο αγώνας συνεχίζεται με άλλα μέσα και σε άλλες συνθήκες αλλά πάντα με το ίδιο σύνθημα «Ελευθερία και Δημοκρατία». In hoc vinces.

INKA