Όπως γράψαμε και σε άλλο άρθρο, το 1821 νικήσαμε τον εξωτερικό εχθρό του έθνους, δηλαδή τον τούρκο κατακτητή, αλλά δυστυχώς νικηθήκαμε από τον εσωτερικό εχθρό, δηλαδή τον τοποτηρητή της τούρκικης εξουσίας, τον κοτζαμπάση, ο οποίος εισήγαγε το αγγλικό αστικό πολιτικό σύστημα και τη θέση του άγγλου αστού μέσα στο σύστημα, κατέλαβε ο ντόπιος κοτζαμπάσης. Έκτοτε και μέχρι σήμερα, η πολιτική ελίτ του τόπου κινείται....
αυτόνομα σε σχέση με τις ανάγκες και τις αγωνίες της ελληνικής κοινωνίας. Γι’ αυτό και σε όλη τη νεότερη ιστορία μας μπαίνουμε συνεχώς σε κύκλους κρίσεων και αδιεξόδων.Σήμερα 190 ακριβώς χρόνια μετά, οι κοτζαμπάσηδες του πολιτικού συστήματος εξακολουθούν να υπάρχουν εκσυγχρονισμένοι και να μας υποδουλώνουν σε νέο εξωτερικό εχθρό. Τους Δανειστές της χώρας.
Σήμερα 190 ακριβώς χρόνια μετά, ο παλιός εξωτερικός εχθρός, δηλαδή ο τούρκος κατακτητής κάνει και πάλι την εμφάνισή του. Αρχικά με τα Ίμια, μετά με τις συνεχείς παραβιάσεις της Εθνικής μας Κυριαρχίας και τα θέματα της Θράκης και τώρα με το Καστελόριζο. Αρχικά ο μεγαλοϊδεάτης νεοοθωμανός Νταβούτογλου, παρουσία της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, που δεν έβγαλε άχνα, εξαίρεσε το Καστελόριζο από το Αιγαίο και στη συνέχεια η τουρκική φρεγάτα έδιωξε από το χώρο της ελληνικής κυριαρχίας το ιταλικό πλοίο στο γνωστό επεισόδιο. Και δεν φτάνει μόνο αυτό αλλά η Τουρκία προχώρησε σε χορήγηση άδειας και πάλι στο ίδιο το ιταλικό πλοίο, καταργώντας αυθαίρετα την ελληνική Εθνική Κυριαρχία. Η δική μας πολιτική ηγεσία, αντί να προστατέψει με στρατιωτική παρουσία τον Εθνικό μας χώρο, περιορίστηκε σε μια διαμαρτυρία σαν το παιδάκι που το μάλωσαν. Εκτός αυτού, σύμφωνα με πληροφορίες, η Τουρκία ετοιμάζει αμέσως μεγάλη αεροναυτική άσκηση στην περιοχή του Καστελόριζου, καταμεσής του πολέμου με τη Λιβύη, για να εδραιώσει προφανώς την κυριαρχία της στην περιοχή.
Και να σκεφτείτε ότι πριν 90 χρόνια φτάσαμε 17 χιλιόμετρα έξω από την Άγκυρα και αν δεν σταματούσαν το καταδρομικό Αβέρωφ οι Δυτικοί, θα ήταν σήμερα ελληνική και η Κωνσταντινούπολη. Δυστυχώς όμως αυτό το σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, έφερε την ήττα στη μέση του πολέμου.
Αδέρφια, ξοδέψαμε για εξοπλισμούς τεράστια κονδύλια, εντελώς δυσανάλογα με το μέγεθος της χώρας. Αλήθεια που πήγαν; Έχουμε τρεις στρατηγούς λιγότερους από όσους έχουν οι ΗΠΑ των εκατοντάδων εκατομμυρίων πληθυσμού και 200.000 μόνιμο προσωπικό στις ένοπλες δυνάμεις της χώρας. Θα έπρεπε λοιπόν λογικά να είμαστε, όχι απλά κάτι σαν το Ισραήλ, αλλά ο φόβος και ο τρόμος στην περιοχή. Και όμως γίναμε οι καρπαζοεισπράκτορες της περιοχής. Εποφθαλμιούν εδάφη μας ακόμα και τα Σκόπια και ο Μπερίσα. Οι Τούρκοι επανήλθαν και κάνουν βόλτες μέσα στην ελληνική επικράτεια, ενώ οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες κουνάνε την ουρά τους από χαρά, βλέποντας τα παλιά αφεντικά τους.
Αν και ο λαός είναι πολύ πιο μπροστά και πιο γενναίος από την ψοφοδεή πολιτική του ηγεσία, εντούτοις, ενας τεράστιος προπαγανδιστικός μηχανισμός έχει στηθεί, από τα ΜΜΕ του καθεστώτος, που προετοιμάζει το έδαφος της αναγκαστικής «φιλίας» με τους τούρκους.
Προσπαθούν να κάνουν την δειλία τους ιδεολογία μας.
