Σκέψεις με αφορμή τις σχολικές εκδρομές σε προορισμούς εκτός Ελλάδας

Γράφει ο : Κώστας Πλαγάκος
Η ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών και συγκεκριμένα
α) η προσπάθεια της κυβέρνησης να εξασφαλίσει τη μία μετά την άλλη δόση του δανείου από το Δ.Ν.Τ.,
β) οι προετοιμασίες των σχολείων σε όλη τη χώρα ενόψει των..
 καθιερωμένων πενθήμερων εκδρομών και
γ) η εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου που γιορτάσαμε πριν από λίγες ημέρες, προσφέρεται για προβληματισμό και για τη διατύπωση κάποιων σκέψεων.


Καθημερινά, λοιπόν, παρακολουθούμε την προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει τη διεθνή κοινότητα να συνεχίσει να δανείζει χρήματα στην Ελλάδα γιατί διαφορετικά δεν θα μπορεί το δημόσιο να καταβάλλει τους μισθούς των υπαλλήλων του και τις λοιπές δαπάνες που απαιτούνται για τη λειτουργία των υπηρεσιών του και γενικά του κράτους. Μάλιστα, για να πείσει τους διεθνείς φορείς ότι τα χρήματα αυτά είναι απαραίτητα για τη συνέχιση της λειτουργίας του κράτους, η κυβέρνηση περικόπτει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Παράλληλα, η ανεργία που επικρατεί στον ιδιωτικό τομέα, ελλείψει αντικειμένου εργασιών, λαμβάνει ολοένα και πιο ανησυχητικές διαστάσεις.

Σε μία τέτοια συγκυρία θα περίμενε κανείς τα όσα χρήματα κυκλοφορούν, και τα οποία στο μεγαλύτερο μέρος τους προέρχονται με άμεσο ή έμμεσο τρόπο από τον δανεισμό των διεθνών οργανισμών, να προσπαθούμε να τα «κρατήσουμε» εντός της χώρας μας, δηλαδή να καταναλώνουμε με τέτοιον τρόπο που να δημιουργεί εισόδημα για τους εργαζόμενους στην εγχώρια αγορά, ώστε να ελαφρύνουμε κάπως την άσχημη κατάσταση.

Από την άλλη πλευρά τα σχολεία, τα οποία είναι αναπόσπαστο τμήμα του δημοσίου τομέα, διοργανώνουν εκδρομές στο εξωτερικό. Έτσι οι ελληνικές οικογένειες, οι οποίες υφίστανται μειώσεις μισθών ή και απολύσεις από τη δουλειά, ετοιμάζονται να στείλουν τα παιδιά τους να ξοδέψουν (από το περίσσευμα ή το υστέρημά τους;) χρήματα στο εξωτερικό, σαν να ζούμε σε μία εύρωστη οικονομικά κοινωνία, τα μέλη της οποίας έχουν την άνεση να σκορπίσουν λίγα χρήματα για την ψυχαγωγία τους σε άλλες χώρες.

Οι αρνητικές συνέπειες της συμπεριφοράς αυτής του εκπαιδευτικού συστήματος είναι κυρίως δύο:

- Η Ελλάδα παρουσιάζεται τελείως αναξιόπιστη, όταν η μεν κυβέρνησή της (η κορυφή του κράτους) είναι πρόθυμη να απολύσει υπαλλήλους, να μειώσει κι άλλο τους μισθούς και να πουλήσει μέρος της εθνικής περιουσίας, για να πάρει ακόμη λίγα εκατομμύρια ευρώ από τα ξένα κράτη τα δε σχολεία της (αναπόσπαστο τμήμα του ιδίου κράτους) πηγαίνουν εκδρομές στο εξωτερικό και ξοδεύουν εκεί τα χρήματα που οι ξένοι μας δίνουν με τόσες δικές μας θυσίες. Ποιόν πρέπει να πιστέψουν άραγε οι ξένοι αρχηγοί κρατών και διεθνών οικονομικών οργανισμών; Τον πρωθυπουργό και τον υπουργό οικονομικών που προσπαθούν εναγωνίως να πάρουν δάνεια μειώνοντας μισθούς και συντάξεις ή τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς που στο χείλος του γκρεμού της χρεοκοπίας σπαταλούν με σχολικές εκδρομές χρήματα στις χώρες αυτών που η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει ότι η Ελλάδα δεν έχει λεφτά και είναι άξια βοήθειας;

- Όταν από μία χώρα χωρίς αξιόλογα έσοδα, φεύγουν ακόμη και τα λίγα χρήματα που κυκλοφορούν σε αυτή, είναι μάλλον βέβαιο, ότι θα κλείσουν και άλλες επιχειρήσεις και θα αυξηθεί κι άλλο η ανεργία. Εφ’ όσον χιλιάδες οικογένειες ωθούνται να στείλουν τα παιδιά τους σχολική εκδρομή στο εξωτερικό, για να ξοδέψουν εκεί τα χρήματά τους, πώς είναι δυνατό να ελπίζουμε ότι θα δουλέψουν τα ελληνικά ξενοδοχεία, εστιατόρια, καφετέριες και λοιπά συναφή καταστήματα και ότι δεν θα χαθούν ακόμη μερικές χιλιάδες θέσεις εργασίας; Και μάλιστα στον κλάδο του τουρισμού που, όπως διαφημίζουμε ανέκαθεν, είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας.

Οι διοργανωτές των σχολικών εκδρομών οφείλουν να επανεξετάσουν τις προτεραιότητές τους και να οδηγήσουν το θεσμό της πενθήμερης εκδρομής στις σωστές διαστάσεις που πρέπει να έχει στη σημερινή οικονομική κατάσταση. Η καλή έρευνα αγοράς και οι καλές διαπραγματεύσεις με τα τουριστικά πρακτορεία και τα ξενοδοχεία μπορούν να εξασφαλίσουν οικονομική πενθήμερη εκδρομή στο εσωτερικό της χώρας και ας είναι και σε μέρη όχι τόσο τουριστικά και διάσημα. Οι προορισμοί των σχολείων μας σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού μπορεί μεν να είναι ελκυστικοί αλλά συνιστούν συστηματική διαρροή χρημάτων και στην κατάσταση που είμαστε επιταχύνουν σε κάποιο βαθμό την οικονομική διάλυση της οικονομίας μας και όλων των επαγγελμάτων.

Μιας και γιορτάσαμε πριν από λίγες ημέρες την επέτειο της 25ης Μαρτίου, ας αναλογιστούμε ότι πατριωτισμός δεν σημαίνει μόνο να κάνουμε παρελάσεις και να εκφωνούμε πανηγυρικούς λόγους αλλά και να φροντίζουμε για την οικονομική επιβίωση της κοινωνίας μας. Αξίζει λοιπόν, αν δεν θέλουμε να δούμε κι άλλες απολύσεις και άλλες μειώσεις μισθών, να συμβάλλει και η δημόσια εκπαίδευση αφήνοντας για λίγα χρόνια τη Βαρκελώνη, την Πράγα, το Παρίσι, τη Ρώμη και τους συναφείς προορισμούς και επανακάμπτοντας στους εγχώριους προορισμούς με καθαρές και καλές διαπραγματεύσεις, έτσι ώστε οι οικογένειες των μαθητών να πληρώνουν όσο το δυνατό λιγότερα χρήματα για εισιτήρια και διαμονή.

Σίγουρα σκέψεις όπως οι παραπάνω ακούγονται ενοχλητικά σε πολλούς, γιατί στρέφονται κατά μίας καθιερωμένης συνήθειας. Όμως αξίζει να διατυπωθούν και μερικές δυσάρεστες σκέψεις, όταν σκοπός μας είναι να αποφύγουμε τα χειρότερα.

Πηγή