Επιχειρηματία και Αναπληρωτή Γραμματέα Παραγωγικών Τομέων της ΝΔ
Στην κινεζική γλώσσα η λέξη κρίση αποτυπώνεται γραπτώς με δύο ιδεογράμματα. Το ένα είναι ο κίνδυνος και το άλλο η ευκαιρία. Χωρίς, βέβαια, να παραγνωρίζουμε ότι όλοι προτιμούμε να μην υπήρχε ο κίνδυνος και ας χάσουμε τις ευκαιρίες, αναρωτιόμαστε ταυτόχρονα, αν θα μπορούσαν να υπάρξουν ευκαιρίες για τη χώρα μας μέσα σ’ αυτή την πρωτόγνωρη οικονομική κρίση που τη μαστίζει.
Ένας χώρος, που λόγω της κρίσης παρουσιάζει σήμερα μια κινητικότητα η οποία μπορεί, παρά την αρνητική συγκυρία, να φέρει θετικά αποτελέσματα, είναι αυτός της μελλοντικής επαγγελματικής αποκατάστασης νέων επιστημόνων. Δεν εννοούμε φυσικά ότι η κρίση δημιουργεί θέσεις εργασίας. Αντίθετα, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι συνεχώς τις...
μειώνει, ως απόρροια της ανυπαρξίας αναπτυξιακών κυβερνητικών πρωτοβουλιών.
Υπάρχουν όμως ορισμένες υφέρπουσες κινήσεις οι οποίες δεν πρέπει να διαφύγουν της προσοχής μας. Η πρώτη γίνεται φανερή στις συζητήσεις μας με Πανεπιστημιακούς με γνωστικό αντικείμενο την καινοτομία, την επιχειρηματικότητα και το management και οι οποίοι επιμένουν ότι πλέον πολλοί φοιτητές, γνωρίζοντας τις πολύ δύσκολες συνθήκες που διαμορφώνονται στην αγορά στελεχών, αλλά και στο δημόσιο τομέα, σκέφτονται σοβαρά να δημιουργήσουν δικές τους εταιρίες.
Υπάρχει, λοιπόν, η προοπτική να δημιουργηθεί στην Ελλάδα μια νέα γενιά επιχειρηματιών, η οποία δεν θα στηρίζεται μόνο στην τέχνη του επιχειρείν, αλλά και στην επιστημονική επάρκεια, στη μέθοδο, την οργάνωση, την καινοτομία και τις γνώσεις των μεθόδων του σύγχρονου management.
Η δεύτερη αφορά το σταδιακό σταμάτημα της αφαίμαξης της επαρχίας από επιστημονικό δυναμικό. Η κρίση έχει επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τις συνθήκες στην ήδη κορεσμένη αγορά, για επιστημονικά επαγγέλματα, της Αττικής και της Θεσσαλονίκης και αρκετοί νέοι επιστήμονες επιλέγουν ως τόπο εγκατάστασης τις μικρότερες πόλεις της επαρχίας, ενώ είναι αρκετοί εκείνοι που αρχίζουν να ακολουθούν την αντίθετη, σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες κατεύθυνση, κινούμενοι από την Αττική προς την Περιφέρεια.
Ως τρίτη θα αναφέρουμε τη μετοίκηση ή τη μετανάστευση, κυρίως νέων επιστημόνων, σε χώρες του εξωτερικού, για εργασία και όχι για σπουδές, φαινόμενο που όσο και αν στεναχωρεί όλους εμάς που έχουμε παιδιά έτοιμα να ενταχθούν στην αγορά εργασίας, θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε κάτι το οποίο, κυρίως στις ΗΠΑ και δευτερευόντως στην Ευρώπη, είναι γεγονός. Αναφερόμαστε, βέβαια, στη μεγάλη κινητικότητα της αγοράς εργασίας, η οποία αναγκάζει τα στελέχη, τους επιστήμονες και όχι μόνο, να αλλάζουν τόπο διαμονής αναζητώντας καλύτερες επαγγελματικές ευκαιρίες.
Έτσι, δεν πρέπει να παραξενευόμαστε ούτε να στεναχωριόμαστε διότι ένας φίλος αποφασίζει να ανοίξει οδοντιατρείο σε μια επαρχιακή πόλη της Αγγλίας ή διότι ο γιος του συνεργάτη, βρήκε δουλειά, ως μηχανικός, σε τεχνική εταιρία στη Γερμανία.
Παράλληλα, το Υπουργείο Ανάπτυξης οφείλει να εκμεταλλευτεί πλήρως κάθε πρόγραμμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης το οποίο μπορεί να δώσει κίνητρα ώστε να στηριχθεί τόσο η επιχειρηματικότητα των νέων επιστημόνων όσο και η εγκατάσταση ή μετεγκατάστασή τους στην περιφέρεια, περιορίζοντας έτσι ταυτόχρονα την τάση μετανάστευσης σε χώρες του εξωτερικού.
Από την άλλη πλευρά και τα Προγράμματα Σπουδών πολλών Πανεπιστημιακών Σχολών πρέπει να εμπλουτισθούν με μαθήματα για την επιχειρηματικότητα και σε συνεργασία με τους τοπικούς παραγωγικούς φορείς να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη επαφή με τις πραγματικές συνθήκες της αγοράς.
Το μέλλον όλων των χωρών και πολύ περισσότερο της δικής μας θα εξαρτηθεί από την ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα, ο οποίος πρέπει σε μεγάλο βαθμό να ενσωματώσει την καινοτομία στη λειτουργία του, στόχος που μπορεί καλύτερα να επιτευχθεί με τη δημιουργία επιστημόνων-επιχειρηματιών.
Το παραπάνω άρθρο είναι αναδημοσίευση από το capital.gr.
Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα άρθρα, απόψεις και σχόλια του Στράτου Σιμόπουλου πληκτρολογήστε www.efsimopoulos.gr
