Δεν σας κάνει εντύπωση γιατί στη χώρα μας, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία του λαού είναι αδύναμη και στην ουσία άγεται και φέρεται ως αγέλη αμνών σιωπηλά προς σφαγή, εντούτοις κάποιες μειοψηφίες έχουν δυσανάλογα μεγάλη πολιτική ισχύ και στην ουσία επιβάλουν τόσο τις επιθυμίες τους όσο και τους ανθρώπους τους στην εξουσία;; Η απάντηση είναι απλή και ανάγεται στην....
ουσία της λειτουργίας του πολιτικού μας συστήματος.Ειδικότερα θα πρέπει επιτέλους όλοι κάποια στιγμή, μα όλοι, να κατανοήσουμε ότι το πολιτικό μας σύστημα, με τους θεατρικούς και όχι ουσιαστικούς συνταγματικούς θεσμούς που το συγκροτούν, εξασφαλίζει την ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ της πολιτικής ελίτ από την κοινωνία και ταυτόχρονα την ατιμωρησία της. Δηλαδή η πολιτική ελίτ του τόπου κινείται αυτόνομα, με τους δικούς της εσωτερικούς κανόνες και δεν επηρεάζεται τόσο από τις κοινωνικές διεργασίες όσο και από τη βούληση των πολιτών. Οι πολίτες, στο μόνο που χρησιμεύουν στην Ελλάδα, είναι ως θεατρικό ντεκόρ την ημέρα που διεξάγονται εκλογές, προκειμένου, απλά και μόνο να γίνει μια μικρή και ανούσια αναδιάταξη μέσα στην πολιτική ελίτ, σύμφωνα με τις επιθυμίες των οικονομικών χορηγών του συστήματος, οι οποίοι διαμορφώνουν και κατευθύνουν την Κοινή Γνώμη με τα ΜΜΕ τους και τις δημοσκοπήσεις τους.
Επομένως, μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα όπου οι πολίτες είναι αδύναμοι και ασύνδετοι μεταξύ τους, διατηρούμενοι σε καταστολή από τα ΜΜΕ του συστήματος και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι πολιτική καφενείου, κάθε μικρή αλλά οργανωμένη και αποφασισμένη μειοψηφία αποκτά τόση πραγματική δύναμη όση δεν μπορούν να αποκτήσουν εκατοντάδες χιλιάδες ασύνδετοι μεταξύ τους πολίτες. Στην ουσία δηλαδή, οι μειοψηφίες υποκαθιστούν τη δημοκρατική δράση του λαού, αλλά δρουν όμως μόνο για τα δικά τους συμφέροντα. Το πολιτικό σύστημα ανέχεται και προστατεύει αυτές τις μειοψηφίες, καθόσον εκείνο που δεν έχουμε κατανοήσει όλοι μας είναι ότι αυτό το θεατρικό σύστημα είναι στην πραγματικότητα, απλά ένα ποντίκι που βρυχάται. Αυτό το γνωρίζουν οι οργανωμένες μειοψηφίες γι’ αυτό και δρουν εκ του ασφαλούς.
Δεν θα σταθούμε εδώ στις διάφορες πολιτικές μειοψηφίες όπως η εξωκοινοβουλευτική αριστερά ή η εξωκοινοβουλευτική δεξιά ή οι διάφορες μειοψηφίες στήριξης των δικαιωμάτων των λαθρομεταναστών ή θρησκευτικές μειοψηφίες ή ακόμα διάφορες μειοψηφίες με βάση την σεξουαλική τους προτίμηση κ.λ.π., αλλά θα σταθούμε στο κίνημα «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ». Εδώ βλέπουμε λοιπόν ότι ξαφνικά μια ομάδα αποφασισμένων πολιτών, όχι και τόσο οργανωμένη ακόμα, έχει αναστατώσει ολόκληρη την κρατικοδίαιτη πολιτικοοικονομική ελίτ του τόπου και επισύρει ταυτόχρονα τον θαυμασμό και την επιδοκιμασία του αδύναμου λαού, που πολύ θα ήθελε αλλά δεν.
Εδώ ακριβώς, φίλες και φίλοι μας, βρίσκεται το μυστικό της αποτελεσματικής αντιμετώπισης του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Δηλαδή στην ανάπτυξη σε πρώτη φάση μικρών, αλλά αποφασισμένων ομάδων πολιτών, προκειμένου να διεκδικήσουν με αποφασιστικότητα τα δημοκρατικά τους δικαιώματα και όχι αυτά που τους αναγνωρίζουν τα κρατικοδίαιτα παράσιτα.
Αργότερα θα έρθει η μεγάλη λαϊκή σύναξη.
Χωρίς να αρχίσει η διεκδίκηση από μικρές οργανωμένες ομάδες, τίποτε το ευρύτερα συλλογικό δεν πρόκειται να γίνει.
