δεν θα έχεις το ερωτηματικό χαμόγελο της ξιπασμένης Μόνα Λίζα. Το δικό σου πορτρέτο δε θα έχει την τύχη να κρατήσει 500 χρόνια δόξας, ούτε να μπει σε μία φωτισμένη θέση στο Λούβρο. Θα αντικατασταθεί, όπως κι εσύ θα έχεις αντικαταστήσει έναν πιτσιρικά από το Ιράκ, σε ένα ιλουστρασιόν κωλόχαρτο και θα σε βρίσκουμε πάντα με ένα κλικ στην αναζήτηση της Google για να κοσμήσουμε ένα ακόμα δακρύβρεχτο κείμενο ενός δικτυογράφου που ο μόνος πόνος που νιώθει είναι το μούδιασμα από την καρέκλα του γραφείου του.
Χωρίς να σε γνωρίζω θα σε σκοτώσω αργά ή γρήγορα, διότι στις Δημοκρατίες έτσι κάνουμε. Η πλειοψηφική σε χαρτάκια μερίδα ορίζει το Ηθικό και το Νόμιμο. Η ζωή σου ορίστηκε να είναι, κατά την Δημοκρατία μου, Ανήθικη και Παράνομη. Από τον ιδρώτα και τις θυσίες του δικού μου λαού θα δεχθείς το μακελειό του κορμιού και της ψυχής σου διότι έτυχε να γεννηθείς και εσύ λαός. Θα γίνεις αριθμός και ποσοστό συγκρίσιμο με προηγούμενους Μικρούς του Πλανήτη. Έτυχε κι εσύ να σφαγιαστείς σε λάθος χρόνο. Έχουμε κρίση εδώ. Δεν θα προλάβουμε να σε "θρηνήσουμε" πολύ και ούτε να συζητήσουμε ως ειδήμονες στις ρουτινιάρικες παρέες μας το πώς θα τρέχεις μέσα στα συντρίμμια της χώρας σου. Προηγείται το δικό μας χρηματικό άγχος. Ξέρεις τι είναι, Μικρέ μου, να μην έχεις σίγουρο μεροκάματο αύριο; Τραγικό! Από το υστέρημά μας σε σκοτώνουμε.
Περιμένοντας την φωτογραφία σου από κάποιο διεθνές πρακτορείο ειδήσεων να σε δω πώς θα είσαι μέσα στα αίματα ή έστω νεκρός, βάζω στην θέση που θα πάρει το μελλοντικό σου πορτρέτο, έναν Μικρό από την Σερβία. Αναρωτιέμαι καθώς τον κοιτάζω αν τελικά τον σκότωσα με την Δημοκρατία μου ή κατάφερε να ξεφύγει από την σφαίρα που είχε το όνομά μου πάνω. Μία παρόμοια που ήδη έχει φύγει από το ανύπαρκτο όπλο μου και χωρίς να το ξέρεις έχει φθάσει ήδη στην υπαρκτή καρδιά σου.
simpleman
