Άρθρο για το "Νέο Σχολείο"

του Βασίλη Παπαχρήστου
Χημικού Med

«Το Νέο Σχολείο» εξαγγέλλεται τον Μάρτιο 2010 και υλοποιείται  τον Μάρτιο 2011 με Συγχωνεύσεις Συνενώσεις!

Στο κείμενο του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων με τίτλο:

«Το Νέο Σχολείο» όπως αυτό δημοσιοποιήθηκε στις 10 Μαρτίου 2010 στην υποενότητα:

«Γ2 Αναβάθμιση στις Διδακτικές Μεθόδους» μεταξύ των άλλων αναφέρονται.

«…Προωθούνται μαθητοκεντρικές διδακτικές προσεγγίσεις που αναγνωρίζουν τη μοναδικότητα του κάθε μαθητή και μαθήτριας καθώς και της κάθε σχολικής τάξης. Κύρια χαρακτηριστικά των νέων παιδαγωγικών τεχνικών που απαιτούνται είναι το πιο ευέλικτο μαθησιακό περιβάλλον, η βιωματική μάθηση, η ενεργητικότερη συμμετοχή των μαθητών στις δραστηριότητες και στο σχεδιασμό της προσωπικής τους μάθησης, η αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών και η μεγαλύτερη εξατομίκευση της διδασκαλίας….».

Εξαγγελίες που έλαβαν χώρα με κάθε επισημότητα. Παρουσιάστηκε το όραμα της νέας πολιτικής ηγεσίας για το νέο σχολείο και στο επίπεδο της μαθησιακής διαδικασίας.

Υψηλοί στόχοι, νέες μορφές διδακτικής διαδικασίας, εξατομικευμένη μάθηση, κέντρο ο μαθητής σύμφωνα με το γνωστό moto «Πρώτα ο Μαθητής».

Τμήμα της εκπαιδευτικής κοινότητας με ιδιαίτερη επιφύλαξη, προβληματισμό και σκεπτικισμό αντιμετώπισε τις ανωτέρω εξαγγελίες του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων.

Μέρος της εκπαιδευτικής κοινότητας αναρωτήθηκε εάν οι ωραίες πράγματι εξαγγελίες, εκείνες που ακούγοντάς τες «χαϊδεύουν τα αυτιά μας» μπορούν να υλοποιηθούν ή αποτελούν μια ακόμη ευρηματική απόδειξη της μεθόδου αποπροσανατολισμού των εκπαιδευτικών από τα πραγματικά προβλήματά τους.

Ίσως να είμαστε καχύποπτοι!

Το έργο το έχουμε ξαναδεί

Ευτυχώς εμείς και οι μαθητές μας είμαστε γνώστες της πραγματικότητας καλύτερα από τους εξαγγέλλοντες.

Όχι της εικονικής πραγματικότητας. Όχι!

Της εικονικής πραγματικότητας αποδεικνύεται ότι είναι άλλοι. Όχι πάντως οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί. Είναι οι συνεχώς απαξιούντες το βασικό εργαλείο της εκπαίδευσης που είναι ο εκπαιδευτικός και όχι οι διαδραστικοί πίνακες, και τα sites με εκπαιδευτικό υλικό.

Και βεβαίως τα ερωτηματικά, οι φόβοι, οι ανησυχίες άρχισαν να επαληθεύονται.

Πώς άραγε μπορεί να υλοποιηθεί η εξαγγελία, το όραμα, ο σχεδιασμός στα χαρτιά για εξατομικευμένη μάθηση όταν τελικά ο αριθμός των μαθητών στις τάξεις της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα είναι έως τριάντα μαθητές με την έναρξη του νέου σχολικού έτους λόγω συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων;

«…Σε κάθε περίπτωση τηρούνται οι κανονιστικές ρυθμίσεις για το μέγιστο αριθμό μαθητών (έως 25 για την πρωτοβάθμια και έως 30 για τη δευτεροβάθμια).»

Δελτίο τύπου «Έναρξη Δημόσιας Διαβούλευσης του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων» του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων 20/01/2011

«…Με βάση το ισχύον θεσμικό πλαίσιο και ειδικότερα τις διατάξεις … καθώς και τις σχετικές Υπουργικές Αποφάσεις … ΥΑ68419/Γ2/6.7.2006 (ΦΕΚ 984Β΄)…»

Έγγραφο της ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ Α/ΘΜΙΑΣ ΚΑΙ Β/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΜΗΜΑΤΑ Α΄ και Β’ Αρ. Πρωτ. 11136/ Δ4 στις 27-1-2011 ΑΔΑ:4ΑΡ49-Ν

Το ΦΕΚ 984Β/2006 που μνημονεύει η ανωτέρω εγκύκλιος του Υπουργείου Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων αναφέρει: «…Οι μαθητές σε κάθε τάξη ή τμήμα τάξης Γυμνασίων και Ενιαίων Λυκείων δεν μπορεί να υπερβαίνουν τους τριάντα (30). Τάξεις με μαθητές περισσότερους από τριάντα (30) διαιρούνται σε τμήματα»

Ας ενημερώσει και εμάς τους «αδαείς» κάποιος επιστήμονας της διδακτικής και όχι κάποιος πολιτικός σχεδιαστής, ή κάποιος χαρτοσχεδιαστής, εάν είναι δυνατόν να υπάρξει «εξατομικευμένη διδασκαλία» με τριάντα μαθητές.

Ας ενημερωθούμε σε ποιο συνέδριο της διδακτικής τα πρακτικά του, μνημονεύουν παραδείγματα εφαρμογής για ολόκληρη τη σχολική χρονιά «σχεδιασμό της προσωπικής μάθησης των μαθητών» έως και τριάντα μαθητών ανά τμήμα;

Πώς μπορείς να εφαρμόσεις «μαθητοκεντρικές διδακτικές προσεγγίσεις» σε τμήματα με έως και τριάντα μαθητές και ταυτόχρονα να προχωρείς και ει δυνατόν να ολοκληρώνεις την προαναγγελλόμενη διδαχθείσα ύλη;

Η υλοποίηση του οράματος «Το Νέο Σχολείο» συνδέεται άρρηκτα με την υλικοτεχνική υποδομή των σχολικών μονάδων.

Ταυτόχρονα, πρέπει να βρίσκεται «…σε αρμονική σύνδεση με τη Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης.»! «Το Νέο Σχολείο»

«Όλες οι δράσεις του Υπουργείου Παιδείας συνδέονται με τη φιλοσοφία μας για το Νέο Σχολείο» Συνέντευξη της Υφυπουργού Παιδείας σε εκπαιδευτικό ισότοπο

8 Φεβρουαρίου 2011.

Δηλαδή, «Το Νέο Σχολείο» συνδέεται, δυστυχώς άρρηκτα με τις συνενώσεις-συγχωνεύσεις-καταργήσεις σχολικών μονάδων

Τελικά «Το Νέο Σχολείο» είναι αυτό των συνενώσεων.

«…Τα κριτήρια συνένωσης είναι οι κτιριακές υποδομές-εγκαταστάσεις, καθώς και οι δυνατότητες ανάπτυξης αιθουσών διδασκαλίας, βιβλιοθήκης και λοιπών βοηθητικών χώρων και εξοπλισμού στο σχολείο μετακίνησης….» Δελτίο τύπου «Έναρξη Δημόσιας Διαβούλευσης του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων» του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων 20/01/2011

Δημιουργεί τρομερή εντύπωση στους γνωρίζοντες την πραγματικότητα των σχολείων της Ελληνικής Επικράτειας η ανωτέρω φράση.

Αποτελεί μία φράση πού τοποθετήθηκε για να συμπληρώσει το κείμενο της διαβούλευσης ή για να ωραιοποιήσει τη διαδικασία και να κατευνάσει τις αντιδράσεις; Μήπως τελικά θεωρείται αληθινό αυτό που αναγράφεται και γίνεται πιστευτό από κάποια μερίδα πολιτών;

Τι είδους «κτιριακές υποδομές εγκαταστάσεις» πρέπει να έχει «Το Νέο Σχολείο» ούτως ώστε να στεγάζει ακόμη και 400 μαθητές;

Πώς μπορεί άραγε ένα σχολείο που μέχρι φέτος εξυπηρετούσε 250 μαθητές και τους αντίστοιχους εκπαιδευτικούς από 1ης Σεπτεμβρίου 2011 να εξυπηρετεί 400 μαθητές και επιπλέον εκπαιδευτικούς;

Οι βοηθητικοί χώροι που ήταν σχεδιασμένοι για 250 μαθητές πώς θα μπορέσουν να εξυπηρετήσουν επιπλέον 150 μαθητές;

Και δεν είναι βεβαίως μόνον αυτά τα μεγάλα σχολεία. Είναι και εκείνα των μικρών κωμοπόλεων όπου θα υπάρξει αύξηση του μαθητικού δυναμικού από 30 σε 100 και αύξηση του αριθμού των εκπαιδευτικών.

Σε ποια κτίρια θα λειτουργήσουν;

Πού θα στοιβαχθούν οι μαθητές;

Υπάρχουν αρκετά σχολεία στην Ελληνική Επικράτεια και δη στην Επαρχία πού αυτή τη στιγμή με τις υπάρχουσες συνθήκες μπορούν να δεχθούν και νέο μαθητικό και εκπαιδευτικό πληθυσμό; Τα περισσότερα κτίρια δεν βρίσκονται στα όριά τους αναφορικά με τον αριθμό των αιθουσών, των βοηθητικών χώρων, των εργαστηριακών χώρων, του χώρου που χαρακτηρίζεται ως «γραφείο» καθηγητών;

Εκτός εάν η φράση «οι δυνατότητες ανάπτυξης» μας παραπέμπει σε λύσεις ευτελείς για τους μαθητές και για τους εκπαιδευτικούς.

Και ποιος θα χρηματοδοτήσει αυτές τις «δυνατότητες ανάπτυξης»; Ο νέος Καλλικρατικός Δήμος που έχει στη διάθεσή του πολύ λιγότερα κονδύλια για την παιδεία ενώ ταυτόχρονα επωμίζεται και πολύ περισσότερες δράσεις σχετιζόμενες με την παιδεία.

Σε κανένα επίσημο κείμενο, σε καμία συνέντευξη δεν ακούσαμε τι θα γίνουν τα κτίρια εκείνα των σχολείων τα οποία θα κλείσουν. Πώς θα αξιοποιηθούν οι κτιριακές υποδομές; Υπάρχουν κτίρια στα οποία επενδύθηκαν αρκετά μεγάλα χρηματικά ποσά για να μπορέσουν να έχουν την σημερινή μορφή. Οι χώροι των εργαστήριων των Φυσικών Επιστημών, των ηλεκτρονικών Υπολογιστών έχοντας σημαντική υλικοτεχνική υποδομή πώς θα αξιοποιηθούν;

Όχι τα υλικά που βεβαίως θα μεταφερθούν στη νέα σχολική μονάδα.

Η εύκολη απάντηση από μέρους της πολιτείας χωρίς βεβαίως πολιτικό κόστος είναι ότι εφόσον ανήκουν στους Δήμους θα αναλάβουν την αξιοποίησή τους οι νέοι Καλλικρατικοί Δήμοι. Σχεδιασμός υπάρχει; Η δική μας απάντηση είναι ξεκάθαρα Όχι.

Καμία απολύτως αναφορά δεν έγινε από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου για το θέμα αυτό.

Προχειρότητα, ταχύτητα με μοναδικό σκοπό όχι βεβαίως

«…την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης…» Δελτίο τύπου «Έναρξη Δημόσιας Διαβούλευσης του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων» του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων 20/01/2011

Αλλά δυστυχώς σε ορισμένες των περιπτώσεων θα έχουμε ένα «ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ: ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ… ΤΟΙΧΟΥΣ!» κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά.

Σύμφωνα με το όραμα «Το Νέο Σχολείο» ο μαθητής δυνητικά πρόκειται :

Να γίνει «μικρός διανοούμενος»

Να γίνει «μικρός Επιστήμονας

Να γίνει «μικρός ερευνητής»

Να γίνει «γλωσσομαθής»

Να κατακτά το «Μαθαίνω πώς να μαθαίνω»

Να γίνει συνειδητός Ελληνας Πολίτης - Πολίτης του κόσμου.

Το μόνο σίγουρο με την «μη προκρούστεια λογική», ρήση της κας υφυπουργού Παιδείας, των συγχωνεύσεων-συνενώσεων-καταργήσεων σχολικών μονάδων θα υπάρξουν μαθητές που δεν είναι σίγουρο αν θα πετύχουν τους τόσο υψηλούς στόχους αλλά σίγουρα θα γίνουν ταξιδιώτες θα γνωρίσουν κάθε λαγκάδι και κάθε βουνό κατά τις μετακινήσεις τους από τον τόπο κατοικίας τους στη σχολική μονάδα τους και θα βρουν ένα πολύ ωραίο «γραφείο» εντός του μέσου μεταφορά τους.

«Επιπλέον, εκτιμάται η χιλιομετρική απόσταση για το νέο σχολείο, λαμβάνοντας υπόψη τη συγκοινωνιακή κάλυψη της περιοχής, το οδικό δίκτυο, τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες και τη διάρκεια κάλυψης της διαδρομής για την άφιξη στο νέο σχολείο, η οποία για τις δύσκολες και δυσπρόσιτες περιοχές δε μπορεί να υπερβαίνει τη μισή ώρα για τα σχολεία της πρωτοβάθμιας και τα ¾ της ώρας για τα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.» …» Δελτίο τύπου «Έναρξη Δημόσιας Διαβούλευσης του Υπουργείου Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων» του Υπουργείου Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων 20/01/2011

«Το ζήτημα είναι να συνενωθούν σχολεία με λίγα παιδιά, λαμβάνοντας βεβαίως υπόψη σοβαρούς παράγοντες όπως η απόσταση. Δεν πρόκειται να αλλάξουν τα δεδομένα και να ταξιδεύουν τα παιδιά 40 χιλιόμετρα» Υπουργός Παιδείας κα Άννα Διαμαντοπούλου Συνέντευξη στο ΣΚΑΪ 14/02/2011

Μία ακόμη εκφορά του λόγου από τα πιο επίσημα χείλη, διαφοροποιείται σημαντικά από τα επίσημα έγγραφα.

Η αλήθεια βεβαίως βρίσκεται στα επίσημα έγγραφα και όχι βεβαίως στις συνεντεύξεις των υπευθύνων όπου προσπαθούν να ωραιοποιήσουν καταστάσεις για να μη δημιουργήσουν αντιδράσεις.

Εν πολλοίς η λογική αυτή εστιάζεται και στη σιγουριά τους ότι πολύ λίγοι θα μελετήσουν τα επίσημα έγγραφα. Σχεδόν το σύνολο των πολιτών και δυστυχώς και των δημοσιογράφων, που ως λειτούργημα έχουν την ορθή και αντικειμενική και μετά από έρευνα ενημέρωση των πολιτών, θα μείνουν στα όποια λεγόμενα.

Το μόνον σίγουρο είναι: «verba volant, scripta manent»

Πώς άραγε θα μετακινούνται οι μαθητές; Με λεωφορεία. Ποιος θα τα χρηματοδοτεί; Από ποια κονδύλια όταν τη φετινή χρονιά ήδη είναι περικομμένες οι χρηματοδοτήσεις της κεντρικής εξουσίας προς τους δήμους;

Σε αυτό τον κυκεώνα των σκέψεων ζουν και κινούνται οι εκπαιδευτικοί. Αυτοί που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του νέου σχολείου, αυτοί που θα κληθούν να εφαρμόσουν τα σχέδια και τα οράματα της διοίκησης. Και πρέπει οι εκπαιδευτικοί να διακατέχονται από ηρεμία, γαλήνη και να μην τους απασχολεί τίποτα άλλο. Αλλά αυτό που απασχολεί αρκετούς εξ αυτών στο θέμα των συγχωνεύσεων είναι το τι μέλλει γενέσθαι με τις οργανικές θέσεις που θα χαθούν.

«Κατανοώ, χωρίς να το υποστηρίζω, ότι ορισμένη μερίδα των εκπαιδευτικών επενδύει κομματικά και πολιτικά πάνω στη λογική αγωνία κάποιων εκπαιδευτικών ότι μπορεί μια συνένωση να συμμαζέψει κάπως τις οργανικές θέσεις. Όμως αν οι εκπαιδευτικοί σκεφτούν πρώτα το συμφέρον του μαθητή κι αν οι εκπαιδευτικοί σκεφτούν επίσης για τους εαυτούς τους ότι θα υπάρξουν και φέτος πολλές συνταξιοδοτήσεις, τότε δεν θα υπάρχει πρόβλημα και δεν θα υπάρχει πρόβλημα για κανέναν.»

Συνέντευξη της Υφυπουργού Παιδείας Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων κας Παρασκευής Χριστοφιλοπούλου στο Ρ/Σ της ΝΕΤ στηνεκπομπή «Άκρως Ραδιοφωνικό και Απόρρητο» στις 21/02/2011

Δηλαδή τι μας λέει η υφυπουργός Παιδείας. Ναι θα υπάρξει πρόβλημα με τις οργανικές «θα συμμαζέψει κάπως τις οργανικές» αλλά μη στεναχωριέστε έχουμε και τη λύση. Ποια λύση; Παγκόσμια πρωτοτυπία, μοναδική λύση, χωρίς να δημιουργείτε πρόβλημα σε κανέναν: Λόγω των συνταξιοδοτήσεων όλα θα λυθούν.

Μας ενημερώνουν ότι ελέω συνταξιοδοτήσεων δεν θα υπάρξει κανένα πρόβλημα.

Πότε βεβαίως θα συνταξιοδοτηθούν δε το γνωρίζουμε εκτός εάν στο υπουργείο παιδείας έχουν την Πυθία για να τους ενημερώνει.

Και εάν δεν συνταξιοδοτηθούν τι θα συμβεί;

Μπορεί η κα υφυπουργός τώρα να ενημερώσει δημοσίως τι θα πράξει με τις υπεραριθμίες που θα προκύψουν από τις συγχωνεύσεις;

Μέσα σε αυτό το σύνολο των δράσεων, υπό τις παρούσες συγκυρίες, εμφανίζεται κεντρικά η διοίκηση και άρα η πολιτική ηγεσία του υπουργείου να μη γνωρίζει ποια σχολεία έχουν μικρό αριθμό μαθητών, ποια σχολεία παρουσιάζουν μείωση ή αύξηση μαθητών τα τελευταία χρόνια.

Δεν υπάρχει τμήμα στο Υπουργείο Παιδείας που να ασχολείται με τη συγκέντρωση, επεξεργασία και τελικά αξιολόγηση των συγκεντρωθέντων στοιχείων αναφορικά με τον μαθητικό πληθυσμό;

Εάν το υπουργείο Παιδείας γνώριζε ότι υπάρχουν σχολεία που δεν δικαιολογούν την ύπαρξή τους γιατί κάλεσε τις τοπικές κοινωνίες να τοποθετηθούν για το κλείσιμο, συγχώνευση, σχολικών μονάδων; Γιατί δε πήρε το ίδιο υπουργείο αμέσως τις όποιες αποφάσεις;

Οι Διευθυντές Διευθύνσεων πρότειναν, προέκριναν τις συγχωνεύσεις συνενώσεις καταργήσεις σχολικών μονάδων τους.

Οι ίδιοι ζήτησαν την επικοινωνία, συνάντηση, τις προτάσεις από τους νέους Δημάρχους για την τύχη των σχολικών μονάδων.

Η κεντρική διοίκηση του υπουργείου μπορεί σύμφωνα με την τοποθέτηση της υφυπουργού εντός τεσσάρων εργάσιμων ημερών να ασχοληθεί και να αξιολογήσει κάθε πρόταση χωριστά όλης της Ελληνικής Επικράτειας για το ποια σχολεία θα συνενωθούν;

Είναι δυνατόν να γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής και να μην αποδεχθεί τις όποιες προτάσεις των Διευθυντών Διευθύνσεων;

Μας θεωρούν άραγε τόσο μειωμένης νοημοσύνης και εκφέρουν τέτοιου είδους επιχειρήματα; Το ότι ακόμη κάνουμε υπομονή δε σημαίνει ότι είμαστε υποχείριά τους. Όχι η υπομονή δείχνει κάτι διαφορετικό. Η ανοχή αντικατοπτρίζει τη διαφορετικότητα των εκπαιδευτικών έναντι αυτών που μας απαξιώνουν συνεχώς.

Θα θέλαμε να γνωρίσουμε πόσες και ποιες από τις προτάσεις που υπέβαλλαν οι Διευθυντές Διευθύνσεων δεν υλοποιήθηκαν από μέρος του Υπουργείου Παιδείας.

Ποιο το ποσοστό των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων τα τρία τελευταία χρόνια και ποιο το ποσοστό συγχωνεύσεων φέτος; Αυτό αποτελεί μέτρο σύγκρισης.

Εάν υπάρχουν τυχόν λάθη, τυχόν αβλεψίες στις εξαγγελίες των συγχωνεύσεων θα έχει την τόλμη και τη δύναμη η πολιτική ηγεσία του υπουργείο παιδείας να ακυρώσει τις αποφάσεις της φέτος; Αυτό σημαίνει θάρρος. Αυτό σημαίνει αναγνώριση του όποιου λάθους, σφάλματος.

Καταδεικνύεται πως οι Διευθύνσεις δε θέλουν να επωμισθούν το κόστος και να δημοσιοποιήσουν τις προτάσεις τους με το ποια σχολεία θα συνενωθούν και βεβαίως πόσα τμήματα θα έχει κάθε σχολείο με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς από το Σεπτέμβριο όπως ορίζει το Έγγραφο της ΓΕΝΙΚΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ Α/ΘΜΙΑΣ ΚΑΙ Β/ΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΜΗΜΑΤΑ Α΄ και Β’ Αρ. Πρωτ. 11136/ Δ4 στις 27-1-2011 ΑΔΑ:4ΑΡ49-Ν στα πλαίσια της Διαύγειας που πρεσβεύει η πολιτική ηγεσία και του Υπουργείου Παιδείας. Προς τι άραγε η κρυψίνοια; Ποιος άραγε φοβάται όταν έχει δίκαιο, όταν οι προτάσεις είναι αντικειμενικές με γνώμονα τη δικαιοσύνη και το ήθος; Μερικοί διακατέχονται από το αίσθημα ότι άμα τη δημοσιοποιήσει των προτάσεων τους το Ελληνικό Δημόσιο θα βουλιάξει. Θέλουν να αποτελούν οι ίδιοι και οι αποφάσεις τους το κέντρο της ζωής του τμήματος της Διοίκησης με την οποία ασχολούνται.

Τελικά φαίνεται πως ο δούρειος ίππος, για να επιτευχθεί ο στόχος του υπουργείου παιδείας, εκείνος δηλαδή της συγχώνευσης και συνένωσης των σχολικών μονάδων είναι οι δήμαρχοι.

Από όλη αυτή τη διαδικασία που ξεκίνησε με την επίσημη τοποθέτηση του Ελληνικού Δημοσίου μέσω της διαβούλευσης, τις συνεχείς τοποθετήσεις της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας, την αποσταλείσα εγκύκλιο προς τις Διευθύνσεις, τις προτάσεις των Διευθύνσεων, τις συναντήσεις με τους Δημάρχους όλης της επικράτειας στο Υπουργείο Παιδείας δόθηκε η εντύπωση για ένα εγχείρημα πολυδιάστατο με στόχο και σκοπό την ποιοτική «αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης».

Το μόνο σίγουρο είναι ότι γνωρίζει το Υπουργείο ποια σχολεία θα κλείσουν και που θα μετακινηθούν οι μαθητές, γνωρίζουν πολύ καλά οι του Υπουργείου πόσους μαθητές θα έχει το κάθε τμήμα και γνωρίζει πολύ καλά ο κάθε Δήμος ότι τα πάντα γίνονται για έναν και μοναδικό σκοπό εκείνο του «περιορισμού της σπατάλης» κινούμενοι εντός των μνημονίων που από ότι φαίνεται θα ανανεώνονται συνεχώς.

Ας ευχηθούμε έστω και την τελευταία στιγμή «ΑΓΑΠΗΣΑΤΕ δικαιοσύνην, οι κρίνοντες τήν γην» για να κινηθούν οι αποφάσεις των «κρινόντων» εντός της λογικής και της αντικειμενικότητας.

Παπαχρήστου Δ. Βασίλειος
Χημικός MEd