Του Γιάννη Θ. Κεσσόπουλου
Τι θα ήταν, άραγε, ανάλογο με την επανάσταση του ’21 σήμερα; Τι θα σήμαινε εθνική παλιγγενεσία; Τις αναλογίες τις έχουν επισημάνει πολλοί και με ευστοχία. Τότε υπόδουλοι στο οθωμανικό καθεστώς, τώρα υπόδουλοι στις διεθνείς αγορές. Και τότε και τώρα απόλυτα εξαρτημένοι από τις μεγάλες δυνάμεις.
- Από πού μπορεί να έρθει το φως; Οι πολιτικοί μας μοιάζουν εξαιρετικά αδύναμοι. Άλλοι ξεπουλημένοι, άλλοι φοβισμένοι. Αλλά ακόμα και οι ικανοί, μοιάζουν ανήμποροι με τους όρους που «παίζουν» -αν δεν σε θέλει ο Αμερικανός, χαιρέτα μου τον πλάτανο, είτε σε λένε Βαγγέλη είτε σε λένε Αντώνη.
- Βλέπω τις τελευταίες μέρες τον καθηγητή –με τον οποίο μεγαλώσαμε εμείς της Νομικής- Κώστα Μπέη να ξεσηκώνεται… δημόσια. Ακούω τον καθηγητή Κασιμάτη, δέκα χρόνια σύμβουλο του Αντρέα, να μιλά για αντισυνταγματικότητα του μνημονίου. Διαβάζω τον Πιπερόπουλο, που έχει κι ένα βήμα παραπάνω στον Αυτιά, να βάζει τις φωνές.
- Λες ο Αντώνης Σαμαράς που καταψήφισε το μνημόνιο και κόντεψαν να τον βγάλουν τρελό (Ντόρα, Καρατζαφέρης, κυβέρνηση), λες η Σοφία Σακοράφα, λες ο Δον Κιχώτης Μίκης Θεοδωράκης, ο «περιθωριακός» Χρήστος Γιανναράς να βρούνε επιτέλους υποστηρικτές;
- Τα wikileaks επιβεβαίωσαν ότι τον Καραμανλή τον έριξαν οι Αμερικανοί, γιατί έκανε παρέα με τους Ρώσους. Κάθε συζήτηση πλέον, είτε για κεντροδεξιά είτε για κεντροαριστερά είτε για το ίδιο το κράτος, θα πρέπει να ξεκινά από τελείως άλλη βάση από ό,τι συνηθίσαμε μέχρι τώρα. Δεν αρκούν τα ημίμετρα. Δεν ωφελούν τα χαϊδέματα.
- Δεν αρκεί να μιλάμε πια για συνταγματική αναθεώρηση. Χρειάζεται αναθεώρηση των πάντων. Νέο Σύνταγμα. Να, ένα αντικείμενο αγώνα. Ούτως ή άλλως, το παλιό καταλύθηκε.
- Δεν ήξεραν, λέει, τώρα καταλαβαίνουν. Πάλι καλά, λέω εγώ. Γιατί τα πράγματα είναι πολύ πιο δραματικά από όσο θέλουν οι δυο Γιώργηδες να φαίνονται.
- Ξέρω ότι σε 280 λέξεις το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πετάξεις ένα μικρό αλλά γόνιμο σπόρο. Στη σημερινή άγονη Ελλάδα, κάτι είναι κι αυτό. Καλημέρα, καλό τριήμερο και καλή εβδομάδα. Το νου σας στην πατρίδα!
