Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, μέλος του οποίου είναι και η ΝΔ θα προωθήσει σε όλα τα ευρωπαϊκά όργανα την ποινικοποίηση της άρνησης των γενοκτονιών εναντίον των χριστιανικών λαών της Ανατολής. Αυτός είναι και ο στόχος της ΟΝΝΕΔ, που αναλύθηκε στην εκδήλωση που...
πραγματοποίησε στον Κιλκίς η οργάνωση, το Σάββατο.
Ομιλητές της εκδήλώσης ήταν ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ και καθηγητής Ν. Λυγερός, ο Αντ. Παυλίδης, Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών, ενώ συντονιστής ήταν ο κ. Αναστάσιος Καζαντζίδης, Εκπαιδευτικός.
Χαιρετισμό απηύθυναν ο Πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος κ. Γ. Παρχαρίδης, ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ασσυρίων κ. Κ. Μπατσάρας και εκπρόσωπος της αρμένικης κοινότητας.
Ο τίτλος της εκδήλωσης ήταν «Η ευρωπαϊκή καταδίκη των γενοκτονιών ως εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας».
Ακολουθεί ο χαιρετισμός του προέδρου της ΟΝΝΕΔ Αντρέα Παπαμιμίκου:
πραγματοποίησε στον Κιλκίς η οργάνωση, το Σάββατο.
 |
| Ψωμιάδης-Ιωαννίδης, σε έντονο διάλογο με τον πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Νίκο Αφεντουλίδη |
Ο πρόεδρος της οργάνωσης Ανδρέας Παπαμιμίκος στην ομιλία του κάλεσε όλες τις πολιτικές νεολαίες να συμπορευθούν με την ΟΝΝΕΔ στον αγώνα που κάνει σε ευρωπαΪκό επίπεδο για την καταδίκη των γενοκτονιών ως εγκλημάτων κατά της
ανθρωπότητας.Ομιλητές της εκδήλώσης ήταν ο Χρύσανθος Λαζαρίδης, σύμβουλος του προέδρου της ΝΔ και καθηγητής Ν. Λυγερός, ο Αντ. Παυλίδης, Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Ποντίων Εκπαιδευτικών, ενώ συντονιστής ήταν ο κ. Αναστάσιος Καζαντζίδης, Εκπαιδευτικός.
Χαιρετισμό απηύθυναν ο Πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος κ. Γ. Παρχαρίδης, ο Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ένωσης Ασσυρίων κ. Κ. Μπατσάρας και εκπρόσωπος της αρμένικης κοινότητας.
Ο τίτλος της εκδήλωσης ήταν «Η ευρωπαϊκή καταδίκη των γενοκτονιών ως εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας».
Ακολουθεί ο χαιρετισμός του προέδρου της ΟΝΝΕΔ Αντρέα Παπαμιμίκου:
Εκλεκτοί Προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι
Με την πρωτοβουλία μας αυτή, αποδεικνύουμε ότι εκτός απ’ τον αγώνα που κάνουμε για ν’ ανοίξουν καλύτερες προοπτικές για το μέλλον της νέας γενιάς της χώρας μας, παράλληλα ενδιαφερόμαστε για πολύ μεγαλύτερα, πολύ σημαντικότερα πράγματα. Γιατί πραγματικά το ζήτημα της Γενοκτονίας είναι ένα τεράστιας αξίας ζήτημα, που δεν περιορίζεται στις σχέσεις 2 ή 3 χωρών, δεν αφορά μόνο 1, 2 ή 3 έθνη. Σύμφωνα με το σχετικό ψήφισμα του ΟΗΕ του 1948, πρόκειται για ζήτημα που αφορά όλη την ανθρωπότητα, για το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορεί να πραγματοποιηθεί. Έτσι ο αγώνας για την αποκατάσταση αυτού του εγκλήματος ξεπερνά τα όρια μιας νεολαιίστικης παράταξης, ενός κόμματος, ενός λαού. Αποκτά πανανθρώπινη αξία.
Έχουμε κάθε λόγο ως ΟΝΝΕΔ όχι μόνο να είμαστε υπερήφανοι για την πρωτοβουλία μας, αλλά ακόμη να προβληματιζόμαστε για τη συνέχεια αυτής της πρωτοβουλίας, για να έχει προοπτική και να μην είναι απλά μια τουφεκιά στον αέρα, όπως λέει ο λαός μας. Έτσι αποφασίσαμε να καλέσουμε και τις νεολαίες των υπόλοιπων ελληνικών κομμάτων να συμπαραταχθούν στον αγώνα μας, νάρθουν μαζί μας, να συνυπογράψουν το σχετικό ψήφισμα που θα εκδώσουμε, να ζητήσουμε απ’ το Ευρωκοινοβούλιο να αναγνωρίσει το έγκλημα της Γενοκτονίας των χριστιανικών λαών της Ανατολής Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων και να καλέσει τις χώρες της Ευρώπης, όχι μόνο ν’ αναγνωρίσουν όλες το έγκλημα αυτό, αλλά παράλληλα να προχωρήσουν στην ποινικοποίηση της μη αναγνώρισής του. Γιατί αυτό θ’ αποτελέσει την ασφαλιστική δικλείδα για την προώθηση και παράλληλα την εμβάθυνση της αναγνώρισης των Γενοκτονιών.
Όμως η βαθύτερη ουσία της πρωτοβουλίας μας αυτής βρίσκεται στο μέλλον. Είναι βέβαιο ότι αν υπήρχαν διεθνείς μηχανισμοί που θα αναγνώριζαν το έγκλημα αυτό -όπως και κάθε άλλο- έγκαιρα, τότε δεν θα υπήρχαν, ή τουλάχιστον θα αποτρέπονταν σε μεγάλο βαθμό, οι Γενοκτονίες του 20ου αιώνα των λαών του κόσμου που ακολούθησαν μέχρι σήμερα. Με άλλα λόγια η διεθνής αναγνώριση μιας Γενοκτονίας, έχει ως στόχο κυρίως την αποτροπή των επόμενων Γενοκτονιών.
Η νεολαία μας, πρωτοπόρα όπως πάντα, μπαίνει μπροστά απ’ το πολιτικό σύστημα και καλεί όλα τα κόμματα και τις νεολαίες νάρθουν μαζί μας. Η φίλη και γείτων Τουρκία, αντί να απειλεί, αντί να χάνει την ψυχραιμία της αρνούμενη τον εαυτό της και την ιστορία της, έχει ένα μόνο δρόμο: να συμφιλιωθεί με την ιστορική πραγματικότητα και ν’ αποδεχθεί το έγκλημα που πραγματοποιήθηκε κατά την περίοδο 1914-1923 εναντίον των λαών της Ανατολής, που το μοναδικό τους έγκλημα ήταν ότι ήταν διαφορετικοί, ήταν Χριστιανοί. Η αποδοχή του εγκλήματος, μετά την αρχική έκπληξη, αλλά και οδύνη που πιθανόν να προκαλέσει για την άγνωστη μέχρι τότε αλήθεια – γιατί άλλα μαθαίνει η νέα γενιά της Τουρκίας μέσα απ’ τα βιβλία- είναι βέβαιο ότι θα εμπεδώσει σιγά-σιγά ένα κλίμα ειρήνης και δημιουργικής συνεργασίας μεταξύ όχι μόνο των 2 λαών, αλλά όλων των λαών της περιοχής. Και αυτό είναι ένα όραμα που μας εμπνέει στον αγώνα μας.
Ακολουθεί περίληψη της εισήγησης του Νίκου Λυγερού:
Ποινικοποίηση και ανθρώπινα δικαιώματα
Το γενικό θέμα της αναγνώρισης μιας γενοκτονίας εμπλουτίζει τον τομέα
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο λόγος είναι απλός. Η έννοια της
γενοκτονίας είναι νομολογικά αφαιρετική. Αυτό σημαίνει ότι ενώ η
απλοϊκή προσέγγιση της γενοκτονίας είναι αυτονόητη, σπάνια γνωρίζουμε
τα κριτήρια σε διεθνές επίπεδο. Από μόνος του αυτός ο λόγος δημιουργεί
προβλήματα κατανόησης εκ μέρους των μη ειδικών που γενικεύουν
αυθαίρετα το πλαίσιο ή το απομονώνουν για να λειτουργεί με τα
προσωπικά τους κριτήρια.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας δεν είναι ένας στόχος από μόνος του.
Ανήκει σε μια πολύπλοκη και περίπλοκη νομική διαδικασία διόρθωσης.
Είναι λοιπόν μόνο και μόνο το πρώτο στάδιο μιας στρατηγικής που
λειτουργεί υπέρ του θύματος και εναντίον του δήμιου διότι η γενοκτονία
είναι ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας. Κατά συνέπεια, το θύμα
είναι η ίδια η ανθρωπότητα ακόμα και αν αυτό εκφράζεται μόνο από μια
μερίδα του πληθυσμού της. Δυστυχώς, αυτό το γενικό νοητικό σχήμα δεν
είναι και δεν γίνεται κατανοητό σε όλους. Επιπλέον ο καθένας μας
έχουμε φυλετικά αντανακλαστικά που μας εμποδίζουν να δούμε όλη τη δομή
μιας διαδικασίας που ενσωματώνει την αναγνώριση και την ποινικοποίηση.
Η δεύτερη είναι η φυσιολογική νομική συνέχεια της αναγνώρισης και δεν
αποτελεί μια εξαίρεση στα νομολογικά δεδομένα. Όπως είναι πιο ισχυρή
εφόσον βασίζεται στην αναγνώριση, μιντιολογικά προκαλεί περισσότερες
αντιδράσεις. Όμως αυτές οι αντιδράσεις είναι προσχήματα.
Δημιουργούνται δήθεν για να προστατέψουν την ελευθερία έκφρασης, όμως
στην ουσία καταπατούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Και αυτό το
γνωρίζουν πολύ καλά οι ειδικοί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διότι το
χρησιμοποιούν και έντεχνα μάλιστα οι φανατικοί της λήθης που δεν
αναγνωρίζουν καν την έννοια της γενοκτονίας. Το επιχείρημά τους είναι
απλοϊκό. Μπορεί να υπάρχει νόμος για την αναγνώριση της γενοκτονίας,
αλλά αφού δεν υπάρχει νόμος που ποινικοποιεί το αδίκημα της μη
αναγνώρισης, μπορούν άνετα να επιτίθενται στους ανθρώπους που
διεκδικούν την αναγνώριση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δίνεται μια μάχη
της ειρήνης όπου οι αδιάφοροι δεν βοηθούν τα θύματα. Τα ιδεολογικά
τους αντανακλαστικά βάζουν εμπόδια σε όλη τη διαδικασία.
Στην Ελλάδα, το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων είναι
ακόμα στις αρχές του και μπορούμε να φανταστούμε από τώρα τα
προβλήματα που θα προκαλέσει η ποινικοποίηση όταν φτάσουμε σε αυτό το
στάδιο. Οι γνώσεις μας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι
ελάχιστες και για αυτόν τον λόγο δεν χρησιμοποιούμε αποτελεσματικά το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και δεν έχουμε κάνει
ακόμα μαζικές προσφυγές. Όμως όταν θα έρθει αυτή η ώρα, θα πρέπει να
έχουμε σκεφτεί από πριν τη στάση μας για τις άλλες γενοκτονίες. Διότι
η τακτική της τουρκικής προπαγάνδας είναι απλή. Θα χτυπήσει κάθε
αδύναμο σημείο της στρατηγικής μας. Κατά συνέπεια, πρέπει να
ενεργοποιήσουμε ένα συμμαχικό πλαίσιο που θα αφοπλίζει εξ αρχής αυτήν
την τακτική και αυτό γίνεται μόνο με έναν τρόπο.
'Νομίζω πως είμαστε λίγο πιο σημαντικοί από τις φώκιες, επίσης και λίγο πιο σημαντικοί από τις χελώνες καρέτα-καρέτα, ενώ όμως έχουν γραφτεί τόσες σελίδες και έχουν γίνει τόσες δράσεις για αυτά τα θέματα, για τις γενοκτονίες δεν έχει δωθεί η πρέπουσα σημασία...αυτό ίσως δείχνει ότι είμαστε αρκετά βάρβαροι''
Λαζαρίδης Χρύσανθος (16.04.2011,Κιλκίς)
Το γενικό θέμα της αναγνώρισης μιας γενοκτονίας εμπλουτίζει τον τομέα
των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο λόγος είναι απλός. Η έννοια της
γενοκτονίας είναι νομολογικά αφαιρετική. Αυτό σημαίνει ότι ενώ η
απλοϊκή προσέγγιση της γενοκτονίας είναι αυτονόητη, σπάνια γνωρίζουμε
τα κριτήρια σε διεθνές επίπεδο. Από μόνος του αυτός ο λόγος δημιουργεί
προβλήματα κατανόησης εκ μέρους των μη ειδικών που γενικεύουν
αυθαίρετα το πλαίσιο ή το απομονώνουν για να λειτουργεί με τα
προσωπικά τους κριτήρια.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας δεν είναι ένας στόχος από μόνος του.
Ανήκει σε μια πολύπλοκη και περίπλοκη νομική διαδικασία διόρθωσης.
Είναι λοιπόν μόνο και μόνο το πρώτο στάδιο μιας στρατηγικής που
λειτουργεί υπέρ του θύματος και εναντίον του δήμιου διότι η γενοκτονία
είναι ένα έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας. Κατά συνέπεια, το θύμα
είναι η ίδια η ανθρωπότητα ακόμα και αν αυτό εκφράζεται μόνο από μια
μερίδα του πληθυσμού της. Δυστυχώς, αυτό το γενικό νοητικό σχήμα δεν
είναι και δεν γίνεται κατανοητό σε όλους. Επιπλέον ο καθένας μας
έχουμε φυλετικά αντανακλαστικά που μας εμποδίζουν να δούμε όλη τη δομή
μιας διαδικασίας που ενσωματώνει την αναγνώριση και την ποινικοποίηση.
Η δεύτερη είναι η φυσιολογική νομική συνέχεια της αναγνώρισης και δεν
αποτελεί μια εξαίρεση στα νομολογικά δεδομένα. Όπως είναι πιο ισχυρή
εφόσον βασίζεται στην αναγνώριση, μιντιολογικά προκαλεί περισσότερες
αντιδράσεις. Όμως αυτές οι αντιδράσεις είναι προσχήματα.
Δημιουργούνται δήθεν για να προστατέψουν την ελευθερία έκφρασης, όμως
στην ουσία καταπατούν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Και αυτό το
γνωρίζουν πολύ καλά οι ειδικοί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διότι το
χρησιμοποιούν και έντεχνα μάλιστα οι φανατικοί της λήθης που δεν
αναγνωρίζουν καν την έννοια της γενοκτονίας. Το επιχείρημά τους είναι
απλοϊκό. Μπορεί να υπάρχει νόμος για την αναγνώριση της γενοκτονίας,
αλλά αφού δεν υπάρχει νόμος που ποινικοποιεί το αδίκημα της μη
αναγνώρισης, μπορούν άνετα να επιτίθενται στους ανθρώπους που
διεκδικούν την αναγνώριση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δίνεται μια μάχη
της ειρήνης όπου οι αδιάφοροι δεν βοηθούν τα θύματα. Τα ιδεολογικά
τους αντανακλαστικά βάζουν εμπόδια σε όλη τη διαδικασία.
Στην Ελλάδα, το θέμα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων είναι
ακόμα στις αρχές του και μπορούμε να φανταστούμε από τώρα τα
προβλήματα που θα προκαλέσει η ποινικοποίηση όταν φτάσουμε σε αυτό το
στάδιο. Οι γνώσεις μας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι
ελάχιστες και για αυτόν τον λόγο δεν χρησιμοποιούμε αποτελεσματικά το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και δεν έχουμε κάνει
ακόμα μαζικές προσφυγές. Όμως όταν θα έρθει αυτή η ώρα, θα πρέπει να
έχουμε σκεφτεί από πριν τη στάση μας για τις άλλες γενοκτονίες. Διότι
η τακτική της τουρκικής προπαγάνδας είναι απλή. Θα χτυπήσει κάθε
αδύναμο σημείο της στρατηγικής μας. Κατά συνέπεια, πρέπει να
ενεργοποιήσουμε ένα συμμαχικό πλαίσιο που θα αφοπλίζει εξ αρχής αυτήν
την τακτική και αυτό γίνεται μόνο με έναν τρόπο.
'Νομίζω πως είμαστε λίγο πιο σημαντικοί από τις φώκιες, επίσης και λίγο πιο σημαντικοί από τις χελώνες καρέτα-καρέτα, ενώ όμως έχουν γραφτεί τόσες σελίδες και έχουν γίνει τόσες δράσεις για αυτά τα θέματα, για τις γενοκτονίες δεν έχει δωθεί η πρέπουσα σημασία...αυτό ίσως δείχνει ότι είμαστε αρκετά βάρβαροι''
Λαζαρίδης Χρύσανθος (16.04.2011,Κιλκίς)
