της Ελένη Κωνσταντίνου
Γράμμα εν πλώ
Αγαπητέ πρωθυπουργέ,
Έτσι όπως καθόμαστε σχεδόν δίπλα-δίπλα στην VIP θέση μας στο καταμαράν για Ύδρα Μεγάλη Πέμπτη, πρέπει να σου εξομολογηθώ ότι κάνω αμαρτωλές σκέψεις.
Και δεν ξέρω αν ο φόβος του Θεού η των σωματοφυλάκων με οδηγεί στην απόφαση να μην προχωρήσω σε άλλες πράξεις αλλά απλώς να σου γράψω όπως με γράφεις κ εσύ. (θεσσαλονικιώτικη έκφραση για να μην παρεξηγούμαστε).
Ο άλλος λόγος που δεν προχώρησα σε κάποια άλλη πράξη διαμαρτυρίας είναι γιατί σκέφτηκα τον Γιάννη τον Μπουτάρη που θα....
με δει ξαφνικά και πάλι στην τηλεόραση και θα του έρθει κόλπος του ανθρώπου Πασχαλιάτικα…άστο …
Όλοι εμείς που βρεθήκαμε σ αυτήν την θέση κύριε Πρωθυπουργέ πρέπει να καταλάβεις ότι όπως κ εσύ και η αξιότιμη οικογένειά σου αισθανόμαστε ακριβώς το ίδιο: Very Important People. (Πολύ Σημαντικοί Άνθρωποι) και σαν τέτοιους θα θέλαμε να μας αντιμετωπίζει ο καπετάνιος και το πλήρωμα του πλοίου που επιλέξαμε για να μας μεταφέρει σε μια νέα εποχή.
Διαμαρτύρομαι λοιπόν για τις άθλιες συνθήκες μεταφοράς, τα πανάκριβα εισιτήρια που αγοράσαμε, την ελλιπή ενημέρωση περί της πορείας μας, τα ψέματα για τον τελικό μας προορισμό , τη δυσωδία που έρχεται απ τα αμπάρια, τις κλοπές των αποσκευών μας, το αναιδές τσούρμο που μας τριγυρίζει και τον ενοχλητικό παπαγάλο σας.
Πολύ φοβάμαι κύριε ότι αυτό το πλοίο δεν είναι το λαμπρό ιστιοφόρο που είδαμε στα διαφημιστικά φυλλάδια που μας μοιράσατε αλλά ένας κοινός σκυλοπνίχτης!
Και ποιος είναι αυτήν την ώρα στο τιμόνι που καθόμαστε εδώ σαν να μην συμβαίνει τίποτε και γράφει ο ένας (σ)τον άλλον? Να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στον αυτόματο?
Κοιτώ την αντανάκλαση του προσώπου σου στο τζάμι (δεξιά μου φυσικά) και αναρωτιέμαι: Που να πηγαίνεις στ αλήθεια?
Αν έκανες τάμα στην παναγία της Ύδρας να μας σώσει, να έρθω μαζί σου να παρακαλέσω ... Να φωνάξουμε κι άλλους που “δεν τα φαγαν” κι είναι καθαροί για προσευχή από μεγάλη νηστεία πολλών- πολλών ετών…
Αν πάλι ,απ ότι καταλαβαίνω, εσύ έχεις ήδη φτάσει στον τελικό σου προορισμό καπετάνιε, (το θεώρησα σαν Σημάδι, μέρες που είναι, το ότι κατέβηκες σε άλλο λιμάνι, νωρίτερα, ) τότε πρέπει οι υπόλοιποι που μείναμε στο πέλαγος, να πάρουμε το τιμόνι και να αλλάξουμε ρότα γιατί θα γκρεμοτσακιστούμε σε πολύ λίγο.
Όχι τίποτε άλλο, έχουμε και μια Ανάσταση να προλάβουμε ...
Ελένη Κωνσταντίνου
Επιβάτης
