Πως μας θωρείς ακίνητη; που τρέχει ο λογισμός σου;

Πως μας θωρείς ακίνητη; που τρέχει ο λογισμός σου, τα φτερωτά σου τα όνειρα;

Γιατί στο μέτωπό σου να μη φυτρώνουν, Άννα μου, τόσες χρυσές αχτίδες,
όσες μας διδ' η όψη σου παρηγοριές κ' ελπίδες;

Γιατί στα ουράνια χείλη σου να μη γλυκοχαράζει, Αννούλα, ένα χαμόγελο;

Γιατί να μη σπαράζει μέσα στα στήθη σου η καρδιά,
και πως στο βλέφαρό σου ούτ' ένα δάκρυ επρόβαλε, ούτ' έλαμψε το φως σου;

Αυτό θα έγραφε ο Αριστοτέλης Βαλωρίτης, σήμερα, βλέποντας την Άννα Ευθυμίου, να αγναντεύει το υπερπέραν στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης, μετά την -όλο και καλύτερη- παρουσία της.

taxalia.blogspot.com