Το παραμύθι είναι γνωστό. Σε καιρούς κρίσης όλοι ψάχνουν τον αποδιοπομπαίο τράγο, να θυσιάσουν για να εξευμενίσουν το τέρας (του χρέους). Μπερδεύουν σκόπιμα έτσι, τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων με την αποτελεσματικότητα τους, την παραγωγικότητα και κρύβουν τις ευθύνες των κυβερνώντων, οι οποίοι δεν διόρισαν πολλούς, αλλά διόρισαν πολλούς...
άχρηστους ! Ε,για αυτό δεν φταίνε γενικώς και αδιακρίτως "οι δημόσιοι υπάληλοι", αλλά ορισμένοι κάκιστοι υπάλληλοι, κι ακόμη περισσότερο αυτοί που διόρισαν ανίκανους αντί ικανούς.
Όλοι γνωρίζουμε δημοσίους υπαλλήλους που είναι για κλωτσιές ! Κάποιος τους διόρισε αυτούς όμως! Και κάποιος δεν τους ελέγχει, δεν τους επιβάλλει κυρώσεις, δεν τους απολύει.
Επομένως ας καταλήξουμε: Ναι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα ποιότητας των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων. Από την άλλη υπάρχουν τρομερές ελλείψεις στον αριθμό τους.
Αντί να μιλάμε αφοριστικά λοιπόν, για υπερτροφικό δημόσιο τομέα και άλλες μπαρούφες, ας σκύψουμε πάνω από κάθε δημόσιο υπάλληλο, ας τον ανταμείψουμε αν κάνει καλά τη δουλειά του κι ας τον σαπίσουμε στο ξύλο, αν δεν την κάνει! Αφού προηγουμένως του δώσουμε τα εφόδια, δηλαδή τα εργαλεία για να κάνει καλά τη δουλειά του.
Προφανώς δεν φταίει η μία και μοναδική υπάλληλος του ΟΠΑΔ π.χ., που καλείται με το που ανοίγει η πόρτα της υπηρεσίας και ορμούν αφηνιασμένοι 500 άνθρωποι, να τους εξυπηρετήσει ! Σε κάθε σοβαρό κράτος θα υπήρχαν 10 υπάλληλοι στη θέση αυτή, όχι μία ! Δεν μπορεί λοιπόν να τα βάζουμε με την υπάλληλο. Ούτε με τη μία νοσοκόμα για 40 ασθενείς στο κρατικό νοσοκομείο, όταν θα έπρεπε να είναι 10.
Είναι αλήθεια ότι στο δημόσιο, όποιος είναι φιλότιμος και δουλεύει,το μετανοιώνει !
Αντί λοιπόν, να πουλάμε το παραμύθι, ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πολλοί, να παραδεχθούμε την αλήθεια, ότι οι είναι λίγοι και να φροντίσουμε να μικρύνουμε την ΤΕΡΑΤΩΔΗ γραφειοκρατία.
Ας ξεκαθαρίσουμε για μια ακόμη φορά το μύθο όμως με στοιχεία:
Στο παραπάνω σύνδεσμο θα βρείτε το συννημένο, που είναι η προέκδοση
του "Government at a Glance 2011" του ΟΟΣΑ. Τι μας λέει με λίγα λόγια:
σελ. 2-3: Πόσα ξοδεύει η κυβέρνηση σε ποσοστό του ΑΕΠ
σελ. 5: Ποσοστό του εγατικού δυναμικού που απασχολείται στο δημόσιο
σελ. 6: Ανάλυση του κόστους παραγωγής των υπηρεσιών που παρέχει το κράτος
Απο τη σελ. 5 βλέπουμε ότι σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες, η Ελλάδα
εχει αντικειμενικά λίγους δημόσιους υπάλληλους. Όμως οι δαπάνες της
κυβέρνησης είναι υψηλές. Οι δαπάνες αυτές όμως, πέρα από μισθούς
περιλλαμβάνουν και τα λεφτά που δίνονται για υγεία, παιδεία,
κοινωνικές παροχές και λοιπές "δράσεις". Δεδομένου του επιπέδου των
παροχών του κράτους, και του ότι συγκριτικά με τις άλλες χώρες του
διαγράμματος, οι μισθοί των κρατικών λειτουργών (δημοσίων υπαλλήλων
κλπ) είναι χαμηλοί -δεν δουλεύουν όλοι στο υπουργείο οικονομικών-, το
συμπέρασμα είναι ότι τα χρήματα που ξοδεύονται για κάποιο λόγο έχουν
πολύ χαμηλή αποδοτικότητα.
Σύμφωνα με τη σελ. 6, το μεγαλύτερο κόστος κατά την "παραγωγή" των
υπηρεσιών του δημοσίου είναι η μισθοδοσία. Αυτό φαίνεται να μην
συμβαδίζει με τους πίνακες των προηγούμενων σελίδων. Η εξήγηση όμως
είναι πολύ απλή: το δημόσιο δίνει ένα μισθό, π.χ. 1600 ευρώ, και μετά
από εκεί παρακρατεί τα 400 για φόρους, εισφορές, κλπ. Έτσι, δίνει
τελικά 1200 ευρώ. Φυσικά, δηλώνει ότι έδωσε 1600, οπότε και αυξάνει
(τεχνητά) το κόστος υπηρεσιών. Η Γερμανία για παράδειγμα, που στο
διαγράμα της ανάλυσης θα τη δείτε δεξιά, στους δημόσιους υπάλληλους
δίνει ένα καθαρό μισθό χωρίς κρατήσεις και αυτό δηλώνει. Αν το έκανε
αυτό και η Ελλάδα θα έπρεπε να μειώσει και 25-30% το δηλούμενο κόστος
μισθοδοσίας.
Για να τονίσω το παραλογισμό αυτό, φανταστείτε να σας δίνει ο
εργοδότης σας 2000 μικτά (φανταστείτε είπα), άρα περί τα 1600 καθαρά,
και στα 1600 να σας κάνει μετά μια "κράτηση υπέρ του ταμείου της
εταιρείας" της τάξης των 400 ευρώ. Και μετά να επιμένει ότι παίρνετε
1600στο χέρι και αυτό να δηλώνει σε όποιον τον ρωτάει.
Και τώρα πάμε στην ελληνική πραγματικότητα. Εφόσον οι δημόσιοι
υπάλληλοι στην Ελλάδα δεν είναι πλούσιοι, και οι παρεχόμενες υπηρεσίες
είναι αυτό που είναι, που πάνε τα λεφτά; Μα στις κοινωνικές "δράσεις".
Π.χ. ΜΚΟ, διάφορες "εκστρατείες", αγορά άχρηστων και υπερτιμημένων
αγαθών. Σημειώστε εδώ ότι αποδέκτες αυτών των δαπανών είναι και τα ΜΜΕ
(ηλεκτρονικά και έντυπα). Τώρα πρέπει να μειώσουμε τις δαπάνες. Αν
μειώσουμε τις προαναφερθείσες "δράσεις", θα μειώσουμε και τα λεφτά που
μοιράζονται αυτοί που ένας φίλος μου αποκαλεί χρυσοκάνθαρους, όπως και
αυτά που μέσω αυτών γυρίζουν πάλι στο πολιτικό σύστημα. Απαράδεκτο.
Όμως κάτι πρέπει να μειώσουμε. Τι μένει; Μα φυσικά οι μισθοί. Και κατά
κάποιους, και το προσωπικό.
Να σημειωθεί εδώ ότι τα στοιχεία του ΟΟΣΑ είναι για το 2008-9, οπότε
λογικό μου φαίνεται από τότε οι αριθμοί των υπαλλήλων και οι μισθοί
τους να έχουν μειωθεί κι άλλο.
Τι θέλω να πω με όλα τα παραπάνω; Το παραμύθι με τους δημόσιους
υπαλλήλους έχει παρατραβήξει. Υπάρχουν υπερβολλές σίγουρα, αλλά καμία
σχέση με την πραγματικότητα δεν έχουν αυτά που λέγονται.Το δημόσιο
μπορεί να μην λειτουργεί σωστά, αλλά σίγουρα δεν είναι υπερβολικά
μεγάλο. Εκτός κι αν ο ΟΟΣΑ ξέμαθε να μετράει. Τελευταία φορά που
κοίταξα πάντως, ήξερε.
Υπάρχει έλλειψη αξιολόγησης και αξιοκρατείας. Ο εργοδότης, το κράτος
δηλαδή, δεν έχει δείξει μέχρι σήμερα την ικανότητα να αξιοποιήσει το
ανθρώπινο δυναμικό του, με αποτέλεσμα να είναι αντιπαραγωγικό. Γι'
αυτά όμως σίγουρα δεν φταίνε οι υπάλληλοι. Το δημόσιο πολλές φορές
αγοράζει αυτά που μπορεί να παράξει με το υπάρχον δυναμικό, επειδή
είτε δεν γνωρίζει είτε δεν εμπιστεύεται τους υπαλλήλους του. Δεν είναι
λογικό να θεωρούμε ότι ένας φυσιολογικός άνθρωπος μόλις γίνει δημόσιος
υπάλληλος μετατρέπεται σε άχρηστο τεμπέλη, και να του συμπεριφερόμαστε
έτσι. Δίνουν εξετάσεις για να γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι, και
επιτυγχάνουν. Και θέλετε να πιστέψω ότι μόλις ορκιστούν τα ξεχνάνε όλα
και γίνονται ρεμέλια και χαραμοφάηδες που καταστρέφουν την Ελλάδα;
Αυτά είναι θέματα που μπορούν και πρέπει να συζητηθούν, αλλά δεν έχουν
σχέση με το πλήθος των υπαλλήλων. Στο τέλος, η απογραφή έδειξε ότι οι
δημόσιοι υπάλληλοι ήταν το περασμένο καλοκαίρι 760.009. Τώρα πρέπει να
είναι περί τις 700.000, ίσως και λιγότεροι. Αυτοί που λένε ότι το
δημόσιο είναι υπερτροφικό, ας μας πούνε: πόσους δημοσίους υπαλλήλους
πρέπει να έχει η Ελλάδα και πόσο ακριβώς πρέπει να τους αμοίβει;
