Ακούσθηκε ότι μελετάται σοβαρώς η κατάργηση και της φοροαπαλλαγής του τόκου των στεγαστικών δανείων. Ασφαλώς πρόκειται για τον τόκο των στεγαστικών δανείων που έχουν ληφθεί για αγορά πρώτης κατοικίας.
Αν εξαιρέσουμε μερικούς έξυπνους που μεταβίβασαν περιουσιακά στοιχεία τους σε συγγενείς, ώστε να μην έχουν ακίνητο καλύπτον τις στεγαστικές τους ανάγκες και, έτσι, αφ’ ενός να τύχουν της απαλλαγής από τον φόρο μεταβίβασης για πρώτη κατοικία αφ’ ετέρου για να εκπίπτει ο τόκος από το εισόδημά τους, η συντριπτική πλειονότητα των δανειοληπτών έλαβε δάνεια για την απόκτηση..
πρώτης κατοικίας, αφού πράγματι εστερείτο στέγης καλύπτουσας τις οικογενειακές ανάγκες. Με αφορμή αυτή τη φήμη σκέφτηκα να κάνω μία ακόμη αναδρομή στο παρελθόν για το πώς εισήχθη το πρώτον η απαλλαγή αυτή και πώς θα εξαφανισθεί οσονούπω, ώστε να αναδείξω άλλον ένα λόγο που ο έλληνας πολίτης ουδέποτε είχε εμπιστοσύνη στο κράτος, το οποίο στη συνείδησή του είναι ταυτισμένο με κάθε ανίκανη κυβέρνηση, ενώ το κράτος είμαστε όλοι εμείς. Και μην πει κανείς ότι ο έλληνας πολίτης βρίσκεται σε αντιπαλότητα με το κράτος, επειδή αυτό ταυτίζεται στη συνείδησή του με το οθωμανικό κράτος ύστερα από 400 χρόνια σκλαβιάς. Άλλωστε, ένα τέτοιο επιχείρημα έχει πλέον καταρριφθεί από τους κ.κ. Βερέμη, Τατσόπουλο, Δραγώνα, Ρεπούση κ.λπ.
Το άρθρο 8§7 περ. ε ν. 3325/1995, λοιπόν, όριζε ότι από το εισόδημα εκπίπτει
«ε) το ποσό των δεδουλευμένων τόκων … για: αα. στεγαστικά δάνεια ……»
Άρα, εξέπιπτε το σύνολο του τόκου ανεξαρτήτως του αν το δάνειο είχε ληφθεί για πρώτη ή δεύτερη κ.λπ. κατοικία.
Ακολούθως ήλθε ο αλήστου μνήμης υπουργός Οικονομικών Παλαιοκρασσάς, ο οποίος με τον ν. 2065/1992 [ισχύς για εισοδήματα από 01.01.1992] ενέταξε την ως άνω διάταξη ως περ. ιδ στο άρθρο 8§6 ιδίου νόμου ορίζοντας πλέον ότι εκπίπτει
"ιδ. Το ποσό των δεδουλευμένων.. τόκων … για: αα) στεγαστικά δάνεια .. Το αφαιρούμενο συνολικό ποσό για τους τόκους, που καταβάλλονται από το φορολογούμενο, δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι ανώτερο από τα είκοσι πέντε τοις εκατό (25%) του συνολικού οικογενειακού εισοδήματος, που δηλώνεται με την εμπρόθεσμη αρχική δήλωση του υποχρέου. Ο περιορισμός αυτός δεν ισχύει για τόκους δανείων για απόκτηση πρώτης κατοικίας…ς".
Έτσι, όποιος είχε πάρει δάνειο όχι για πρώτη κατοικία και είχε κάνει τον προγραμματισμό του, βλέπει τώρα ότι θα εκπίπτει από το εισόδημά του μόνον το ποσό του τόκου που δεν υπερβαίνει το 25% του συνολικού οικογενειακού εισοδήματος.
Με τον ν. 2459/1997, η ανωτέρω διάταξη που αποτελούσε πλέον μέρος του Κώδικος Φορολογίας Εισοδήματος 2338/1994, αντικαταστάθηκε ως εξής:
«ζ) Το ποσό των δεδουλευμένων τόκων … για: αα) Στεγαστικά δάνεια για απόκτηση πρώτης κατοικίας ……»
Έτσι, αυτός που είχε λάβει στεγαστικό δάνειο το έτος 1990 όχι για πρώτη κατοικία, βλέπει να εκθεμελιώνεται μέσα σε 4 χρόνια η βάση, στην οποίαν είχε στηρίξει τον οικογενειακό προγραμματισμό του.
Τώρα; δεν μένει παρά η εξαφάνιση της έκπτωσης αυτής και για όσους έχουν λάβει στεγαστικό δάνειο για πρώτη κατοικία. Δεν αρκούν οι περικοπές των μισθών και συντάξεων, δεν αρκεί η ανεργία, δεν αρκεί η αύξηση της τιμής της βενζίνης, δεν αρκεί η αύξηση του ΦΠΑ και η επιβολή του σε όλες σχεδόν τις υπηρεσίες και σε όλα τα προϊόντα, δεν αρκεί το κλείσιμο εκατοντάδων χιλιάδων επιχειρήσεων, έρχεται και το ρόπαλο της κατάργησης και αυτής της στοιχειώδους φοροαπαλλαγής. Εις πείσμα, όμως, όλων αυτών η κυβερνώσα παράταξη προηγείται στην πρόθεση ψήφου. Μήπως αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη το κατεδαφιστικό έργο της πεπεισμένη πως ο λαός εγκρίνει τα μέτρα που κάθε λίγο και λιγάκι θεσπίζει προς συρρίκνωση του εισοδήματος των πολλών;
Σωτήριος Καλαμίτσης
