του ιατρού Βλάση Γωγούση
Κυριακή 17/4 καθισμένος αναπαυτικά σε μια καρέκλα στην πλατεία Αριστοτέλους .
Μόλις άπλωσα το χέρι μου να πάρω το φλιτζάνι του ζεστού, λαχταριστού ,ελληνικού καφέ !
- Λαχεία, λαϊκά λαχεία !
-Ευχαριστώ, δεν θέλω
-πάρε ένα ,κύριος, είναι τυχερό.
-δεν θέλω (φεύγει)
-CD, DVD, φτηνά, πάρε Τζούλια ,5 Ευρώ
-Δεν θέλω, έχω
Πάρε Νο 2 με….. μαύρους
-δεν θέλω,φύγε
Μεσολαβεί ενός λεπτού ….ανάπαυση , ρουφάω μια γουλιά καφέ ( ελληνικού)
Δεν προλαβαίνω να την καταπιώ :
Καταφθάνει ένα συγκρότημα με ….σάλπιγγες, φορώντας καουμπόϊκα ψαθάκια και παίζοντας –προχωρώντας- …μεξικάνικη μουσική,.
Ο τελευταίος άπλωνε ένα καπέλο και σε κοιτούσε ….επίμονα στα μάτια , λέγοντας «δώσε κάτι», έρριξα μισό Ευρώ !
Τραβάω μια δεύτερη ρουφηξιά καφέ!
-Πάρε κύριος το ένα γυφτάκι , χαρτομάντιλα , γαρύφαλο το άλλο (τραβηγμένο από νεκροστέφανο ( μακριά απ `εδώ) φαινόντανε).
-Παρε κύριος, πεινάμε, έδωσα 2 Ευρώ, ζήτησα ρέστα 1, πήγαν να…χαλάσουν ,ακόμη έρχονται !.
Σκύβω να τραβήξω μια ρουφηξιά, δεν προλαβαίνω, περνάει ένας τύπος , «χραπ – χραπ » κι` αφήνει μια Παναγίτσα και ένα σημείωμα:
«είμε κωφάλαλος , βοηθήστε με», ,έγραφε ( δεν το ξεκαθάριζε, βοήθεια για να βρεί τη φωνή του ήθελε, η για να ενδυναμώσει το θρησκευτικό συναίσθημά μου, πουλώντας μου την Παναγίτσα !)
Πέρασε σε λίγο, με κοίταξε- ερωτηματικά στην αρχή ,με μίσος ύστερα- πήρε τα χαρτιά του και συνέχισε την… διανομή στα διπλανά τραπέζια !
Ολοκληρώνω την ….διακοπείσα ρουφηξιά και
-Βρε ,βρέ τον γιατρουδάκι μου ( γιατρουδάκι !!,εγώ με δυό τόνους κάρβουνα δεν βράζω ) σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω μια 70χρονη γνωστή μου λαχειοπώληδα ,που κυκλοφορεί με έναν μεγαλόσωμο σκύλο , μου πασέρνει μια τετράδα λαϊκού, την παίρνω ,αμέσως ( γιατί αν έλεγα όχι θα μου έδινε-με το ζόρι- δυό τετράδες ( τι εν δυνάμει ζωόφιλοι είμαστε !)
Δεν προλαβαίνω να ανασάνω και βλέπω μια νεαρά να πλησιάζει με ένα ντοσιέ παραμάσχαλα :
-Από την «ένωση καρκινοπαθών παιδιών» είμαστε κύριε, πάρτε ένα περιοδικό.
Μπορώ να δω την ταυτότητά σου, κοπέλα μου ,είπα.
-Γιατί αστυνομικός είσαι , ρωτάει
-όχι, αλλά κορόιδο δεν είμαι!
Φεύγει ,μουρμουρίζοντας (,τι παληόγερο, ,τι …κακορίζικο ,θα μ`έλεγε , μουρμουρίζοντας φεύγοντας , μόνο αυτή και η …..ένωση καρκινοπαθών το ξέρει!.
Αλλά κι`εγώ ,απτόητος επιχειρώ να πάρω την τρίτη ρουφηξιά καφέ , δεν πρόλαβα
-Μια τελευταία τετράδα στο 7 έχω , ( τετράδα λαϊκού λαχείου, εννοούσε, όχι σας τα εξηγώ για να ξέρετε) ,πάρε κύριος ,έχει καιρό να βγεί ( εν τω μεταξύ εγώ αρχίζω να …βγαίνω εγώ από τα ρούχα μου !)
-Φύγε ,του λέω και τον αγριοκοιτάζω !
-Καλά ,ντε , δεν σε βρίσαμε κι`όλας (πάλι καλά !) και φεύγει !
Φεύγει αυτός ,αλλά δυο μέτρα πιο μακριά παραμόνευε…. έγχρωμος επιδρομέας :
-Τζούλια Νο 2 με…. μαύρους;;, τέλει;
-όχι , ντε τέλει
-Πάρε ,5 Ευρώ ( ο …εκμεταλευτής , εγώ την είχα πάρει με 3 Ευρώ, αλλά όταν την έβαλα στο πλέυ-πως το λένε ,αυτό το μηχάνημα του διαβόλου -- αντι για Τζούλια έπαιξε…. μίκυ μάους , !!),
τέλος πάντων,
- ντεν τέλει ξαναείπα και ρούφηξα την τρίτη μου γουλιά
Ύστερα, άπλωσα νωχελικά και πήρα ένα κουλουράκι –συνοδευτικό του καφέ – έφαγα το μισό και το άλλο τόριξα σ` ένα περιστεράκι που από ώρα παρακολουθούσε, διακριτικά, το μαρτύριό μου.
Όρμησε να το αρπάξει αλλά σε κλάσμα δευτερολέπτου πλάκωσαν καμιά 10ριά πετούμενα (το ένα περνώντας πάνω απ` το τραπέζι μου άφησε την…υπογραφή του !)..
Είδα το γκαρσόν να τα διώχνει κλωτσώντας τα ,τον άρπαξα απ`τα μούτρα ( είμαι φανατικός φιλόζωος σας το ξανάπα )και ζήτησα τον λογαριασμό.
-4 και 50,μου είπε
¨-ενας καφές , ρώτησα;,
-ναι ,αλλά είναι και το…περιβάλλον, μου απηντησε, άρπαξε το ταληράκι κι`έφυγε τρέχοντας γιατί το μάτι μου….γυάλιζε φαίνεται !!
-την απόδειξη, τσίριξα
Μούφερε μια , σε λίγο, και τότε έκπληκτος διαπίστωσα πως τον καφέ τον ήπια …..χθες, …16/4 ,ημέρα Σάββατο, στις 4 το απόγευμα ( εγώ την ώρα εκείνη ξεχορτάριαζα τον κήπο στο εξοχικό μου, στον Χολομώντα της Χαλκιδικής !! ).
Αυτά ,από την απόλαυση ενός ελληνικού καφέ, σήμερα Κυριακή, σ`ένα καφέ της Πλατείας Αριστοτέλους .
Περαστικά μου !!
