Φλιπεράκια vs Φρουτάκια ή Γεώργιος Παπανδρέου vs ΓΑΠ

Εξ αφορμής της ανταρσίας [;] βουλευτών της κυβερνώσας νεοπατριωτικής λαίλαπας, οι οποίοι θυμήθηκαν, αφού .flashback που λένε οι «μορφωμένοι»].

πέρασαν τον σκόπελο της διεξαγωγής εκλογών με λίστα, να εκδηλώσουν τη διαφωνία τους προς το νομοσχέδιο για τα φρουτάκια, μολονότι έχουν ψηφίσει το Μνημόνιο, το οποίο σαφώς ορίζει ότι έσοδα ύψους € 700.000.000 θα έχουν ως πηγή αυτήν ακριβώς που περιγράφει το νομοσχέδιο του Γ. Παπακωνσταντίνου, αποφάσισα να κάνω μία σύντομη αναδρομή στο παρελθόν [

Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο σωτήριο έτος 1964. Η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου έχει καταγάγει περιφανή νίκη στις εκλογές της 16.02.1964 με 54%. Υπουργός Δικαιοσύνης ο Δημήτριος Διαμαντίδης εκ Κρήτης ορμώμενος [πατέρας του σημερινού Υπουργού Ι. Διαμαντίδη, εάν δεν σφάλλω]. Από ετών τα φλιπεράκια κυριαρχούν στη ζωή της νεολαίας. Κάθε καφενείο και φλιπεράκι, κάθε μπιλιαρδάδικο και φλιπεράκια. Η νεολαία στενάζει επί ώρες σκυμμένη πάνω στα μηχανήματα με τα έντονα χρώματα, τα κουδουνίσματα και τα φωτάκια που αναβοσβήνουν.  Άλλο ένα επίτευγμα της υπερατλαντικής υπερδύναμης που ήλθε στην καθημαγμένη από τους πολέμους Ελλάδα μαζί με την τσίχλα. Οι άσοι του είδους παίζουν επί ώρες με μία ή δύο δραχμές, αφού το παιχνίδι είναι τεχνικό και μπορείς να κερδίζεις αδιακόπως μία και δύο και περισσότερες παρτίδες δωρεάν, εάν συγκεντρώσεις τους αναγκαίους αριθμούς που μετράει ο  φωτεινός μετρητής [«κοντέρ» για τους ελληνόφωνους], μέχρι, βεβαίως, να το πάρει είδηση ο καφετζής και να αρχίσει να δυσανασχετεί, αφού  με τα  ξεφτέρια δεν αποδίδει η «επένδυση», οπότε αφαιρεί την πρίζα λόγω δήθεν βλάβης και ο άσος αποχωρεί απογοητευμένος για να πάρει τη θέση του μετ’ ου πολύ κάποιος αρχάριος ή ελαφρώς επιδέξιος για να ταΐσει κανονικά το μηχάνημα προς μεγάλη τέρψη του καφετζή.

Και ξαφνικά, ο υπουργός Διαμαντίδης επιπίπτει ως κεραυνός εν αιθρία [«από το πουθενά» για τους μορφωμένους] επί των φλιπερακίων. Εκδίδει φιρμάνι, με το οποίο απαγορεύει δια μιάς και δια παντός τα φλιπεράκια εις όλην την επικράτειαν. Οι καφετζήδες συνοφρυώνονται,  οι ιδιοκτήτες των μηχανημάτων [επιχειρηματίες και αυτοί της εποχής] σκούζουν ελαφρώς, αλλά η κυβέρνηση του παππού τού σημερινού πρωθυπουργού παραμένει στη θέση της ακλόνητη. Οι γονείς ανακουφίζονται. Όχι διότι οι βλαστοί τους έτρωγαν το εβδομαδιαίο χαρτζηλίκι μέχρι την Τετάρτη κα έπρεπε να περιμένουν την Κυριακή να ξαναδούν δραχμές στα χέρια τους, αλλά διότι οι κανακάρηδες σπαταλούσαμε τον χρόνο μας στα φλιπεράκια αντί να διαβάζουμε. Αυτός ήταν ο στόχος της τότε κυβέρνησης.  Να απαλλάξει τη νεολαία από τη μάστιγα που καταβρόχθιζε τον χρόνο της και την αποσπούσε από τα μαθήματά της. Και, πάντως, το έπαθλο του φλιπερακίου ήταν να νικήσεις το ίδιο το μηχάνημα και να κερδίσεις άλλο ένα και άλλο ένα και άλλο ένα κ.ο.κ. παιχνίδι δωρεάν και όχι να κερδίσεις χρήμα. Κι’ ούτε υπήρχε τότε η οικονομική  κρίση που μαστίζει σήμερα τη χώρα ελέω των δωροδοκουμένων πολιτικών λαμογίων και των δωροδοκούντων αυτά.

Σήμερα, λοιπόν, ο ΓΑΜΑΠ είναι ο υπέρμαχος των φρουτακίων, ήτοι των κουλοχέρηδων, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους και να μην  εξωραΐζουμε τον τζόγο. Σε κάθε στέκι της νεολαίας θα στηθούν τα ευρωβόρα και ειδεχθή αυτά τέρατα, στα οποία θα προστρέχουν κατά εκατοντάδες μικροί και μεγάλοι μήπως και κερδίσουν αυτά που τους λείπουν, αφού ο ΓΑΜΑΠ έχει σαρώσει τα πάντα.  Για να  δούμε πόσο θα αντέξουν οι «αντάρτες» βουλευτές. Αναμένω με ενδιαφέρον και τη στάση που θα τηρήσει ο βουλευτής του ΛΑΟΣ Χρυσανθακόπουλος.

Κάθε προηγούμενη γενιά και καλλίτερα λοιπόν. Αιωνία η μνήμη του υπουργού Δημήτριου Διαμαντίδη, περί του οποίου, ειρήσθω εν παρόδω, ουδέν γράφει η εγκυκλοπαίδεια π.χ. ΔΟΜΗ, ενώ αντιθέτως καταλέγει στις προσωπικότητες που κοσμούν τις σελίδες της την ηθοποιό Ρίκα Διαλυνά.    

Σωτήριος Καλαμίτσης