Άλλο πράγμα είναι να απελευθερώνει τηλεγραφήματα ο Ασάνζ, κρυμμένος σε ένα υπόγειο στην Αυστραλία κι άλλο...
η ..ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.
Για αυτό και το ενδιαφέρον του κόσμου μειώθηκε κατακόρυφα, αφού πλέον η υπόθεση πέρασε από τους αυτόνομους ακτιβιστές, στα χέρια των "εξουσιαστών" των ΜΜΕ.
Σχετικά, γράφει το πολύ καλό antinews
«Αν οι “διαρροές” είναι ότι έχουμε δει μέχρι τώρα, όλα καλά» σχολίαζε με καλή διάθεση ένας από τους πολιτικούς που εμφανίστηκαν να συζητούν με την αμερικανική πρεσβεία, μέσα από τα τηλεγραφήματα του wikileaks που δημοσιεύει η “Καθημερινή”.
Η αλήθεια είναι ότι μέχρι στιγμής όσα έχει επιλέξει να δημοσιεύσει η δημοσιογραφική ομάδα της Καθημερινής που τα διαχειρίζεται, δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Για την ακρίβεια το πραγματικό ενδιαφέρον περιορίζεται στο ότι επιβεβαιώνεται πως από την πρεσβεία των ΗΠΑ περνούν σχεδόν οι πάντες για να την ενημερώσουν σχετικά με ότι συμβαίνει στη χώρα: υπουργοί, σύμβουλοι, υπάλληλοι υπουργείων κ.α.
Θα μπορούσε να είναι μία αποστομωτική απάντηση σε όσους αγαπούν τις θεωρίες συνωμοσίας και βλέπουν παντού τη CIA. Αλήθεια, τι χρειάζονται άραγε οι άνθρωποι των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ στην Αθήνα, αφού τα πρόσωπα που ενδιαφέρουν σπεύδουν εκουσίως να ενημερώσουν; (είναι και το παλιό εκείνο ανέκδοτο που έλεγε ότι δύο είναι οι χώρες στις οποίες η CIA καθίσταται άχρηστη εκ των πραγμάτων: η Κίνα γιατί δεν μιλάει κανείς και η Ελλάδα γιατί μιλάνε όλοι).
Ωστόσο, ο προσεκτικός αναγνώστης των τηλεγραφημάτων που δημοσιεύει η «Καθημερινή», η οποία και τα διαχειρίζεται κατά την κρίση της, παρατηρεί μεταξύ άλλων ότι ενώ έχουν παρελάσει όλα τ’ άλλα «επαγγέλματα» (πολιτικοί, σύμβουλοι, διπλωμάτες κ.α ) απουσιάζει ένα: αυτό των δημοσιογράφων και των opinion makers.
Είναι γνωστό ότι η πρεσβεία συνομιλεί τακτικά με μια ντουζίνα (τουλάχιστον) από αυτούς. Είναι λογικό λοιπόν να αναρωτιέται κανείς: πως και δεν εμφανίστηκε το όνομα ούτε ενός δημοσιογράφου –συνομιλητή της πρεσβείας σε κάποιο τηλεγράφημα;
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει όμως και το παρασκήνιο των ελληνικού ενδιαφέροντος wikileaks. Πως και γιατί βρέθηκαν στα χέρια ενός μόνο δημοσιογραφικού συγκροτήματος; Γιατί είχαν μόνο εκείνοι την πληροφορία για το πώς μπορούν να τα πάρουν; Γιατί κανένας άλλος δημοσιογράφος (από άλλα ΜΜΕ) δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στα αρχεία αυτά; Πως μπορούμε να ξέρουμε ότι δεν υπάρχουν σημαντικού δημοσίου συμφέροντος ειδήσεις στα τηλεγραφήματα αυτά, οι οποίες ενδεχομένως δεν αξιολογούνται με τον ίδιο τρόπο που θα τα αξιολογούσε κάποιο άλλο μέσο; Τα ερωτήματα είναι πολλά. Πολύ περισσότερα από τις απαντήσεις που δίνουν τα δημοσιευμένα τηλεγραφήματα.
Αριστερόχειρ
