Για μια ακόμη φορά τα τελευταία χρόνια γιορτάστηκε στην Πομακικήπρώην κοινότητα Οργάνης η εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου. Φυσικά, δεν έλειψαν τα (πολλά) προβλήματα που οφείλονται στις αντιλήψεις και επιδιώξεις τον τοπικώνπαραγόντων για τουρκοποίηση της περιοχής.
Έτσι, το έργο της απαξίωσης των εθνικών επετείων, που ξεκίνησε ο πρώην κοινοτάρχης, κος Εμίνογλου Μεμέτ, επιχειρήθηκε να ολοκληρώσει η νέα δημοτική αρχή και οι τοπικοί παράγοντες του νέου Καλλικρατικού Δήμου Αρριανών.
Θαυμάστε τον αρχικό σχεδιασμό: Με μια γιορτή – ξεπέτα, διάρκειας τριών (3)ολόκληρων λεπτών (!) επιχείρησαν οι νέοι τοπικοί άρχοντες του δήμου Αρριανών, στον οποίο υπάγεται πλέον η Οργάνη, να ξεπληρώσουν την υποχρέωσή τους έναντι της πατρίδας τους, της Ελλάδας. Στο πρόγραμμα του εορτασμού της εθνικής μας επετείου δεν κλήθηκε να παραστεί αντιπροσωπεία του στρατού όπως γινόταν όλα αυτά τα χρόνια ανελλιπώς, ενώ στερήθηκε η δυνατότητα ανάγνωσης ποιημάτων από τα νεαρά Πομακόπουλα στο ηρώο της Οργάνης και φυσικά ούτε λόγος για παρέλαση!
Η προκλητικότατη αυτή στάση των υπευθύνων προκάλεσε ποικίλα σχόλια και αντιδράσεις, κοινώς κράξιμο, με αποτέλεσμα η νέα τοπική αρχή και ο νέος δήμαρχος, Ιμπραήμ Σερήφ, να αλλάξουν άμεσα στάση και να κρατήσουν τα προσχήματα ως προς τον εορτασμό, προβαίνοντας σε άμεση διόρθωση του προγράμματος εορτασμού της 25ης Μαρτίου 1821.
Έτσι, τα Πομακόπουλα είπαν τα ποιήματά τους και φυσικά παρέλασαν με ενθουσιασμό και χαρά, γεμάτα περηφάνια, αν και ο κόσμος που παρακολούθησε τον εορτασμό ήταν κατά πολύ λιγότερος από τις προηγούμενες χρονιές. Κι ενώ, τελικά, εκλήθη και αντιπροσωπεία του στρατού να παραστεί στον εορτασμό, ο επικεφαλής του δεν κατάθεσε στεφάνι, όπως γινόταν τόσα χρόνια, γιατί απλά δεν είχε … παραγγελθεί στεφάνι!
Η δεξίωση που ακολούθησε ήταν κι αυτή αξιολύπητη. Ξηροί καρποί για τα παιδιά… Λιτότητα και πάλι. Θα πρέπει, επομένως, να θυμήσουμε στους νέους τοπικούς μας άρχοντες ότι καλό θα ήταν να σκεφτούν πως οι εορτασμοί αυτοί γίνονται κυρίως για τους νεαρούς μαθητές, οι οποίοι, όπως έχουμε κατ’ επανάληψη γράψει ως εφημερίδα, αποδείχθηκαν πολύ περήφανοι και συνεπείς στα καθήκοντά τους. Καλό θα ήταν, λοιπόν, να φροντίσουν να τα προσφέρουν έστω ένα μικρό φαγόσημο ως ανταμοιβή. Τα περισσότερα παιδιά των δημοτικών σχολείων αναγκάζονται να ξυπνήσουν από τα ξημερώματα, χωρίς να φάνε το πρωινό τους, για να προλάβουν να φτάσουν από τα χωριά τους στην Οργάνη. Εκτός και αν οι διοργανωτές θέλουν με τον τρόπο τους να τα αποθαρρύνουν να συμμετάσχουν σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις. Το ποσό που θα ξοδευτεί είναι αστείο και σίγουρα δεν συγκρίνεται με τα ποσά που μερικοί εκλεγμένοι ξοδεύουν σε βραδινές εξόδους τους σε περίεργα νυχτερινά μαγαζιά της υπαίθρου…Τέλος, δε μπορούμε να μην επισημάνουμε ότι η Ελληνική σημαία που αφαιρέθηκε από το δημόσιο κτίριο της Κοινότητας Οργάνης, ουδέποτε επανήλθε, ούτε καν σε επίσημες εκδηλώσεις, όπως ισχυριζόταν κάποτε ο κ. Εμίνογλου. Όπως φαίνεται η «αγάπη» για την Ελλάδα είναι κοινή για τους κυρίους αυτούς.
Οι τοπικοί άρχοντες αλλάζουν, όπως αλλάζουν και τα πολιτικά κόμματα από τα οποία αυτοί προέρχονται, η προσπάθεια όμως αφελληνισμού των Πομακοχωριών, και στη συγκεκριμένη περίπτωση της Οργάνης, παραμένει κοινός διαχρονικός στόχος όλων τους.
(τεύχος 52, Απρίλιος 2011)
