Η διαρκής επικαιρότητα της διεισδτυτικής σκέψης του Κώστα Αξελού
Παρουσιάστηκε στην Αθήνα το αφιέρωμα του περιοδικού «Εντευκτήριο» στον μεγάλο
στοχαστή
Έναν χρόνο και κάτι από το βιολογικό τέλος του Κώστα Αξελού, οι «Σελίδες» που του αφιερώνει το ανοιξιάτικο τεύχος του περιοδικού «Εντευκτήριο» αναδεικνύουν πόσο ουσιαστικός και πιο επίκαιρος από ποτέ, διαυγής και ζωντανός, ηχεί ο λόγος του μεγάλου στοχαστή που γεννήθηκε Έλληνας για να καταστεί διεθνής.
Το αφιέρωμα, λιτό όσο και εύληπτο, στο πλαίσιο ενός λογοτεχνικού περιοδικού, παρουσιάστηκε στον κατάμεστο, νέο χώρο Eco Zone, του Εκδόσεων Κέρκυρα-Economia Publishing, από τον διευθυντή του περιοδικού, Γιώργο Κορδομενίδη, την εκδότρια οικονομικού Τύπου Αλεξάνδρα Βοβολίνη και την διδάκτορα Φιλοσοφίας Σερβάν Ζολιβέ.
Η οικοδέσποινα του Eco Zone, που λειτούργησε τώρα για πρώτη φορά, θυμήθηκε μια από τις συναντήσεις τους στο Παρίσι: «Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ―στο ελάχιστο διαμέρισμα με τη μεγάλη βιβλιοθήκη― η προσήνεια της μεγαλοσύνης του: απέπνεε πνευματική υπεροχή και απόλυτη καταδεκτικότητα.» Για να προσθέσει: «Κι όταν τον ρωτούσα τι να κάνω σε σταυροδρόμια της ζωής, μου έλεγε πάντα γελαστά: “Εμπρός, για τη νίκη!”»
Ο Γιώργος Κορδομενίδης αναφέρθηκε στα κείμενα που δημοσίευσε, κατά καιρούς, ο Αξελός στο «Εντευκτήριο» αλλά και σε προηγούμενο, μικρότερο, αφιέρωμα του περιοδικού στον μεγάλο στοχαστή, σκιαγράφησε σε γενικές γραμμές το τωρινό αφιέρωμα στη ζωή και το έργο του Αξελού και μίλησε κι αυτός για «έναν άνθρωπο απλό στην καθημερινή του συμπεριφορά, με μετρημένα λόγια και αρκετές σιωπές».
Η Σερβάν Ζολιβέ θύμισε πως ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσουμε τον Αξελό είναι «να του δώσουμε φωνή, ν’ αναγνωρίσουμε ότι πάνω από τον στοχαστή, τον άνθρωπο, τον φίλο που ήταν, η σκέψη του, ο λόγος του, δεν ήταν μάταια, αλλά εξακολουθούν να βρίσκουν απήχηση μέσα μας». Ακομη, εστίασε στις βασικές αρχές της σκέψης του Αξελού και πρότεινε να διαβάσουμε το υπό έκδοση και στα ελληνικά, τελευταίο του βιβλίο, «Αυτό που επέρχεται», «ως ένα είδος φιλοσοφικής «διαθήκης», λαμβάνοντας υπ’όψιν την πορεία του και όλα τα θέματα που διαπραγματεύτηκε στα προηγούμενα έργα του (το «παιχνίδι του κόσμου», η περιπλάνηση, η πανουργία, το άσκεφτο κτλ.)». Γράφει ο Αξελός σε ένα από τα αποσπάσματα αυτού του βιβλίου που προδημοσιεύονται στο αφιέρωμα του «Εντευκτηρίου»: «Ο καθένας διατηρεί μια τόση δα ελπίδα ότι κάτι καλύτερο θα έλθει. Ακόμη κι εκείνοι που παριστάνουν ότι αρνούνται ριζικά το υπάρχον σύστημα και τη χωλή του ανάπτυξη, είναι εντελώς ανίκανοι να κάνουν ένα ελάχιστο άλλο, ένα διαφορετικό βηματάκι. […]Το αύριο δεν θα είναι πιο χαρωπό, όπως δεν ήταν πιο χαρωπό το χθες, όπως δεν είναι πιο χαρωπό το σήμερα, παρ’ όλες τις πιο εξωραϊσμένες αρχαϊκές ή ουτοπικές φλυαρίες. Ούτε ο εαυτός ως άλλος, ούτε το είναι μαζί των μεν με τους άλλους είναι προορισμένα, διαμέσου όλων των μελλοντικών μεταβολών, να παγιωθούν στη συναισθηματική διάθεση του πρωτείου της χαράς ή του πρωτείου της λύπης, πράγμα που δεν σημαίνει ότι μας έχει λάχει να αναζητήσουμε καταφύγιο σε μιαν οποιαδήποτε ουδετερότητα.»
Τέλος, ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος, πρόεδρος του ΕΚΕΒΙ, που κλήθηκε να πει. για την περίσταση, λίγα λόγια για το πιο πρόσφατο, εν κυκλοφορία και με πολλές επανεκδόσεις, βιβλίο του Αξελού «Η μοίρα της σύγχρονης Ελλάδας», επεσήμανε πως το κείμενο αυτό του 1954 «μοιάζει απολογιστικό αλλά διαβάζεται και ως προγραμματικό γι’ αυτά που επέρχονται».
Τα κείμενα που συγκροτούν τις «Σελίδες για τον Κώστα Αξελό» στο «Εντευκτήριο» υπογράφουν η Κατερίνα Δασκαλάκη, ο Ζαν Λωξερουά, η Σερβάν Ζολιβέ και η Στέλλα Μανέ.
