Δυστυχώς οι ουρές των συσσιτίων μεγαλώνουν

Καθημερινά περνώ μπροστά από την εκκλησία των Αγίων Πάντων δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό της Θεσσαλονίκης και διαπιστώνω από το συνωστισμό στο κατώφλι του συσσιτίου ότι σιγά-σιγά πιάνουμε πάτο. Από εβδομάδα σε εβδομάδα οι ουρές μεγαλώνουν και σε εκείνους που θεωρούνταν "μόνιμοι θαμώνες" προστίθεται "νέο αίμα". Δυστυχώς, μέρα με την ημέρα, ο μέσος όρος ηλικίας των ανθρώπων που στρέφονται στα συσσίτια...


μειώνεται. Δεν το λέω αυθαίρετα, το βλέπω με τα μάτια μου. Αποτελούν μέρος της γενιάς των νεόπτωχων που έχασαν τα πάντα εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.  Είναι πλέον πασιφανές ότι η μεσαία τάξη εξαφανίζεται (δεν θα πω ότι δέχεται επίθεση) και  η κοινωνία μας προχωρά με δυο ταχύτητες. Τους πλούσιους και τους φτωχούς.
Αν έχετε διαφορετική άποψη δείτε τότε γύρω σας τι συμβαίνει έξω από σούπερ μάρκετ. Όλοι μας έχουμε δει άνθρωπους μιας κάποιας ηλικίας, μόλις πέσει ο ήλιος, να ψαχουλεύουν στους κάδους και να παίρνουν μαζί τους τα απομεινάρια. Ακόμα και οι ζητιάνοι αυξήθηκαν με αποτέλεσμα κάθε γωνιά να έχει και από έναν. Η Θεσσαλονίκη, η "πρωτεύουσα" των Βαλκανίων όπως επιμένουν ορισμένοι να την αποκαλούν, θυμίζει ώρες-ώρες Σόφια ή Τίρανα της δεκαετίας του 1980.
Αφήστε λοιπόν κύριοι πολιτικοί τις "υπόγειες" συζητήσεις και πείτε μας μια φορά την αλήθεια. Αφήστε μας να ζήσουμε με αξιοπρέπεια. Δεν τα φάγαμε μαζί. Δώστε πίσω τα κομμένα από μισθούς και συντάξεις και να είστε σίγουροι ότι αυτά τα χρήματα θα επιστρέψουν στην αγορά. Τότε να δείτε ανάπτυξη. Γιατί έτσι που το πάτε, οδηγείτε στην εξαθλίωση όλη την κοινωνία.