Του Χρήστου Τσαλικίδη
Εδώ που φτάσαμε δεν χωρούν ούτε δειλίες, ούτε δεύτερες σκέψεις. Με τους πολιτικούς αρχηγούς να συνεδριάζουν παρουσία του Κάρολου Παπούλια και υπό το βάρος της λαϊκής «αγανάκτησης», ήρθε η ώρα να «καθαριστεί η μπουγάδα» όπως λέει και ο λαός μας. Είναι η «χρυσή» ευκαιρία του Αντώνη Σαμαρά να αποδείξει ότι είναι ηγέτης και όχι υπηρέτης του συστήματος. Ότι έχει τα... κότσια να προχωρήσει στο επόμενο βήμα και να απαντήσει στον Γιώργο Παπανδρέου με το σύνθημα που είχε κάνει σημαία του στις εκλογές του 2009 ο σημερινός πρωθυπουργός. «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»…
Όσο ο αρχηγός της ΝΔ παραμένει σταθερός στη θέση του για αλλαγή του περίφημου «μίγματος πολιτικής» κερδίζει πόντους στη συνείδηση του κόσμου. Τουλάχιστον η στάση του είναι αντρίκεια. «Συναινούμε στο στόχο, δεν στηρίζουμε τον τρόπο» για την έξοδο από την κρίση είπε, δίνοντας στο στίγμα των προθέσεων του.
Εξίσου σημαντικό, στην παρούσα φάση, είναι και το γεγονός ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει να πατά γερά στα πόδια του. Δεν δέχεται πολιτικούς εκβιασμούς, έχει καταθέσει ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος και έχει ρόλο ρυθμιστή στις πολιτικές εξελίξεις. Οποιαδήποτε λοξοδρόμηση από την παραπάνω θέση θα είναι πισωγύρισμα. Σε μια τέτοια περίπτωση η Λεωφόρος Συγγρού θα χύσει μόνη της την καρδάρα με το γάλα που γέμιζε τόσο καιρό.
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη δεν μας έχει συνηθίσει σε παρόμοιες τακτικές. Θα περίμενε κανείς από ένα κόμμα που έχει άνετη κοινοβουλευτική πλειψοφηφία να ακολουθεί μια πιο «εγωιστική» κυβερνητική πολιτική. Άλλωστε μας έχει δώσει ουκ ολίγα τέτοια δείγματα γραφής, ενώ ουδέποτε παρείχε χείρα συναίνεσης, όταν βρισκόταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης, το 2007 και το 2009. Ήθελε εκλογές, έπαιξε με το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και πέτυχε αυτό που ήθελε.
Το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου επιδιώκει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης αποδεικνύει ότι βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Μόνο που όταν φτάνεις σε αυτού του είδους τα αδιέξοδα, ζητάς από τον κυρίαρχο λαό να σου δώσει τη λύση.
Ακόμα και στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός ενστερνιστεί την πλειοψηφία των διορθωτικών κινήσεων που παρουσίασε η ΝΔ στο «Ζάππειο 2» θα είναι ομολογία αποτυχίας. Αν πάλι επιλέξει το δρόμο της κάλπης, κατηγορώντας τον Αντώνη Σαμαρά ότι με τη στάση του βάζει σε κίνδυνο τη σωτηρία της χώρας για μικροπολιτικούς λόγους, είναι πασιφανές ότι το δίλημμα που θα επιχειρήσει να θέσει στους πολίτες είναι «Μνημόνιο ή χρεωκοπία».
Σε αυτήν την περίπτωση, κατά τη γνώμη μου, μια είναι η λέξη που θα πρέπει να ξεστομίσει ο αρχηγός της ΝΔ, ο οποίος θα πρέπει να αναλάβει και τη σχετική πρωτοβουλία. «Εκλογές». Αρκεί φυσικά να τις θέλει και ο ίδιος…
Αναδημοσίευση από το aixmira.gr
Εδώ που φτάσαμε δεν χωρούν ούτε δειλίες, ούτε δεύτερες σκέψεις. Με τους πολιτικούς αρχηγούς να συνεδριάζουν παρουσία του Κάρολου Παπούλια και υπό το βάρος της λαϊκής «αγανάκτησης», ήρθε η ώρα να «καθαριστεί η μπουγάδα» όπως λέει και ο λαός μας. Είναι η «χρυσή» ευκαιρία του Αντώνη Σαμαρά να αποδείξει ότι είναι ηγέτης και όχι υπηρέτης του συστήματος. Ότι έχει τα... κότσια να προχωρήσει στο επόμενο βήμα και να απαντήσει στον Γιώργο Παπανδρέου με το σύνθημα που είχε κάνει σημαία του στις εκλογές του 2009 ο σημερινός πρωθυπουργός. «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε»…
Όσο ο αρχηγός της ΝΔ παραμένει σταθερός στη θέση του για αλλαγή του περίφημου «μίγματος πολιτικής» κερδίζει πόντους στη συνείδηση του κόσμου. Τουλάχιστον η στάση του είναι αντρίκεια. «Συναινούμε στο στόχο, δεν στηρίζουμε τον τρόπο» για την έξοδο από την κρίση είπε, δίνοντας στο στίγμα των προθέσεων του.
Εξίσου σημαντικό, στην παρούσα φάση, είναι και το γεγονός ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δείχνει να πατά γερά στα πόδια του. Δεν δέχεται πολιτικούς εκβιασμούς, έχει καταθέσει ολοκληρωμένο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση του δημοσιονομικού ελλείμματος και έχει ρόλο ρυθμιστή στις πολιτικές εξελίξεις. Οποιαδήποτε λοξοδρόμηση από την παραπάνω θέση θα είναι πισωγύρισμα. Σε μια τέτοια περίπτωση η Λεωφόρος Συγγρού θα χύσει μόνη της την καρδάρα με το γάλα που γέμιζε τόσο καιρό.
Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη δεν μας έχει συνηθίσει σε παρόμοιες τακτικές. Θα περίμενε κανείς από ένα κόμμα που έχει άνετη κοινοβουλευτική πλειψοφηφία να ακολουθεί μια πιο «εγωιστική» κυβερνητική πολιτική. Άλλωστε μας έχει δώσει ουκ ολίγα τέτοια δείγματα γραφής, ενώ ουδέποτε παρείχε χείρα συναίνεσης, όταν βρισκόταν στα έδρανα της αντιπολίτευσης, το 2007 και το 2009. Ήθελε εκλογές, έπαιξε με το θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας και πέτυχε αυτό που ήθελε.
Το γεγονός ότι ο Γιώργος Παπανδρέου επιδιώκει τη συναίνεση της αντιπολίτευσης αποδεικνύει ότι βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Μόνο που όταν φτάνεις σε αυτού του είδους τα αδιέξοδα, ζητάς από τον κυρίαρχο λαό να σου δώσει τη λύση.
Ακόμα και στην περίπτωση που ο πρωθυπουργός ενστερνιστεί την πλειοψηφία των διορθωτικών κινήσεων που παρουσίασε η ΝΔ στο «Ζάππειο 2» θα είναι ομολογία αποτυχίας. Αν πάλι επιλέξει το δρόμο της κάλπης, κατηγορώντας τον Αντώνη Σαμαρά ότι με τη στάση του βάζει σε κίνδυνο τη σωτηρία της χώρας για μικροπολιτικούς λόγους, είναι πασιφανές ότι το δίλημμα που θα επιχειρήσει να θέσει στους πολίτες είναι «Μνημόνιο ή χρεωκοπία».
Σε αυτήν την περίπτωση, κατά τη γνώμη μου, μια είναι η λέξη που θα πρέπει να ξεστομίσει ο αρχηγός της ΝΔ, ο οποίος θα πρέπει να αναλάβει και τη σχετική πρωτοβουλία. «Εκλογές». Αρκεί φυσικά να τις θέλει και ο ίδιος…
Αναδημοσίευση από το aixmira.gr