Δραματική έκκληση για ανάληψη πρωτοβουλιών

Του Αλέξανδρου Μωραϊτάκη*

Ο κόμπος έφτασε στο χτένι και κανείς από εκείνους που κατέχουν θέσεις ευθύνης δεν δείχνει ότι έχει κατανοήσει τη σοβαρότητα της κατάστασης. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι μέχρι σήμερα κανείς δεν έχει αναλύσει με ακρίβεια στον ελληνικό λαό τι σημαίνει μετάβαση στη δραχμή, τι σημαίνει πτώχευση και τι επιπτώσεις έχει. Τελειώνουν τα ψέματα, τελειώνει ο χρόνος που έχουμε, τελειώνει και η υπομονή μας. Ή τώρα ή ποτέ. Ή σήμερα θα λύσουμε το πρόβλημα, ή θα πρέπει να ετοιμαστούμε για το μοιραίο. Το τελευταίο διάστημα, δυστυχώς... έχω ακούσει πολλά τόσο από τα κυβερνητικά στελέχη και γενικότερα το σύνολο του πολιτικού κόσμου όσο και από τον επιχειρηματικό κόσμο. Όμως αυτή η κουβέντα δε μας πάει παραπέρα. Η επανάληψη της καταστροφής το 1922 που οδήγησε τους υπεύθυνους της καταστροφής «στο Γουδί» είναι κοντά.

Η καινούρια «καραμέλα» είναι πως η συνταγή δεν βγαίνει και πως πρέπει να αλλάξουν οι όροι του μνημονίου. Σας δηλώνω με απόλυτη ειλικρίνεια πως το «σιρόπι» που έγραψε ο «γιατρός» είναι κατά κανόνα η σωστή «συνταγή». Όμως αυτός που πρέπει να το δώσει στον «ασθενή» κρατάει το «κουτάλι» ανάποδα και έτσι το «σιρόπι» χύνεται και δεν πηγαίνει στον άρρωστο οργανισμό για να τον κάνει καλά. Δεν είναι λάθος η συνταγή και όσοι παρακολουθούν από κοντά την πορεία των αγορών το ξέρουν καλά. Όσο κάναμε αυτά που προέβλεπε το μνημόνιο τα spreads έπεφταν μέχρι 630 μονάδες βάσης και πολλά μπράβο συνόδευαν τις πράξεις της Κυβέρνησης. Μόλις σήκωσαν τα χέρια ψηλά, είτε γιατί κουράστηκαν, είτε γιατί δεν άντεχαν το πολιτικό κόστος, είτε γιατί δεν ήταν ικανοί να σηκώσουν το βάρος της προσπάθειας που χρειάζεται, τα spreads εκτροχιάστηκαν και υπερδιπλασιάστηκαν και το χρηματιστήριο βούλιαξε. Η προσπάθεια έμεινε στη μέση και η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη με αυτή που είδαμε στο ξεκίνημα. Κινδυνεύουν να πάνε οι μεγάλες θυσίες των πολιτών χαμένες. Αυτό δεν συμβαίνει βέβαια ότι το μνημόνιο δεν επιδέχεται βελτιώσεις. Σε αυτό έχει δίκιο ο κ. Σαμαράς. Ο πρωθυπουργός πρέπει να τον ακούσει. Τα αναπτυξιακά ομόλογα καθώς και τα ομόλογα επαναγοράς που έχει προτείνει ο κ. Σαμαράς και εμείς πρέπει να ενεργοποιηθούν. Προτάσεις όπως η νομιμποποίηση αυθαιρέτων, η κατάργηση πόθεν έσχες για 3 χρόνια, ο επαναπατρισμός κεφαλαίων χωρίς πόθεν έσχες, η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου, η ανάδειξη της Ελλάδος σε ναυτιλιακό και χρηματοοικονομικό κέντρο, η αντιγραφή του φορολογικού καθεστώτος της Μεγάλης Βρετανίας για αλλοδαπούς που θα ζουν στην Ελλάδα αποκλειστικά από εισαγωγή ξένου συναλλάγματος, είναι μεταξύ άλλων μέτρα που πρέπει άμεσα να εφαρμοσθούν.

Η κυβέρνηση πήρε τη σκληρή απόφαση να διώξει συμβασιούχους, να μειώσει μισθούς και συντάξεις και να επιβάλει σκληρούς φόρους. Όμως η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη. Η απελευθέρωση των επαγγελμάτων έμεινε στα χαρτιά. Το επάγγελμα για παράδειγμα του φαρμακοποιού παραμένει κλειστό, το επάγγελμα του επαγγελματία οδηγού φορτηγών παραμένει επίσης κλειστό, αφού καμία άδεια δεν έχει εκδοθεί έκτοτε, ενώ η ελάχιστη αμοιβή βαφτίστηκε νόμιμη για να μην πειραχθούν μικροσυμφέροντα και συντεχνίες. Οι τολμηρές αποκρατικοποιήσεις πήραν αναβολή για αργότερα, μπροστά στα δάχτυλα που κουνούσαν στους υπουργούς συνδικαλιστές-κουβαλητές ψήφων.

Το κλείσιμο των άχρηστων οργανισμών δεν προχώρησε αφού ακόμη και ο αξιόλογος κύριος αντιπρόεδρος δεν μπορεί προφανώς να τους ξεβολέψει. Εξακολουθούμε να έχουμε δεκάδες άχρηστα στρατόπεδα, για να μην δυσαρεστήσουμε εκείνους τους στρατιωτικούς που θέλουν να είναι διοικητές μικρών μονάδων. Ξοδεύουμε εκατομμύρια ευρώ που θα μπορούσαν να μειώσουν το έλλειμμα. Το ίδιο ισχύει για πολλές πανεπιστημιακές σχολές. Για να μπορούν οι υπουργοί να επανεκλέγονται βουλευτές δημιουργήσαμε πανεπιστήμια σε κάθε «γειτονιά». Το ίδιο κάναμε με τα σχολεία και γεμίσαμε αναπληρωτές καθηγητές αφού δεν μπορούμε να πείσουμε ότι ο κάθε δάσκαλος μπορεί να κάνει μάθημα σε δύο γειτονικά σχολεία, αντί να δηλώνει «πέτσινες» ώρες. Οι εβδομαδιαίες ώρες καθηγητών μέσης εκπαίδευσης για 8 μήνες εργασίας το χρόνο κατέχονται ακόμη και στις 12 ώρες (Χ 45 λεπτά). Οι καθηγητές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχουν part time την πανεπιστημιακή διδασκαλία και κερδίζουν πολλαπλάσια από ευρωπαϊκά προγράμματα, που τόσα χρόνια δεν είχαν πρακτικό αποτέλεσμα αφού έχουν κατά κανόνα θεωρητικές γνώσεις, καθώς και από εναλλασσόμενες κερδοφόρες κομματικές θέσεις, ενίοτε ακόμη και σήμερα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ ετησίως. Η συγχώνευση των νοσοκομείων προχωράει με ρυθμούς χελώνας, οι δαπάνες για την υγεία βρίσκονται εκτός στόχου και γενικότερα η αναποφασιστικότητα της κυβέρνησης ξεχειλίζει. Φυσικά, δεν έχει τεθεί θέμα μείωσης βουλευτών ή των συμβούλων τους, ή των φρουρών τους, ή κρατικών μέσων ενημέρωσης.

Δυστυχώς αξιόπιστη πολιτική πρόταση δεν υπάρχει. Όλοι θέλουν ανάπτυξη αλλά για να υπάρξει ανάπτυξη πρέπει να υπάρχουν λεφτά ή δημιουργικό πνεύμα που λείπει από υπουργούς χωρίς πετυχημένη πρακτική εργασιακή εμπειρία. Σήμερα λεφτά δεν υπάρχουν ούτε δημιουργικό πνεύμα. Οι περισσότεροι υπουργοί έχουν νανώδη εργασιακή εμπειρία. Οι τράπεζες δεν έχουν ρευστότητα, από το εξωτερικό δεν έρχεται κανείς να επενδύσει, δεν μας δανείζει κανείς άρα ανάπτυξη δεν μπορούμε να έχουμε. Θα μπορούσαν να γίνουν άλλες κινήσεις, να παρθούν μέτρα που δεν έχουν δημοσιονομικό κόστος ή να συμφωνηθούν με ξένους συνεργασίες ανταλλαγής (π.χ. στον τουρισμό) και που δημιουργούν ανάπτυξη, αλλά και πάλι κολλάμε είτε σε ανικανότητα είτε στα συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων. Η ανάπτυξη της Ελλάδας ως Διεθνές Χρηματοοικονομικό Κέντρο καθώς και η περαιτέρω αξιοποίηση της ναυτιλίας δεν προχωρούν παρά το γεγονός ότι έχουν κατατεθεί συγκεκριμένες προτάσεις. Η απογοήτευση από το πολιτικό σύστημα είναι πλήρης και καθημερινά συνειδητοποιούμε ολοένα και περισσότερο πως το πολιτικό προσωπικό που μας έβαλε στη κρίση, οι συγκεκριμένοι βουλευτές με τους συνεργάτες που κατά καιρούς πήραν επίσημες κυβερνητικές θέσεις, δεν μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση.

Αυτό όμως είναι γνωστό και πολλές φορές σε άρθρα μου ή σε συνεντεύξεις που έχω δώσει, έχει παροτρύνει τον πολιτικό κόσμο να πάρει σκληρές αποφάσεις για να αλλάξουμε πορεία. Σήμερα, παρατηρώ πως απέχουμε ελάχιστα από το μοιραίο. Οι ξένοι θεωρούν σίγουρη την πτώχευσή μας. Το spread του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου έχει ξεπεράσει την τιμή του γενικού δείκτη στο Χρηματιστήριο Αξιών και η φυγή των επενδυτών συνεχίζεται. Ένας επενδυτής δεν έχει έρθει στην Ελλάδα. Στο ελληνικό δεν είδαμε ούτε επενδυτές από το Κατάρ, ούτε από την Κίνα. Τον Αστακό τον ξεχάσαμε, τα ολυμπιακά ακίνητα παραμένουν κλειστά, ομόλογα της διασποράς δεν εκδόθηκαν, τράπεζες δεν συγχωνεύτηκαν. Το μόνο που συνεχίζουμε να βλέπουμε και να παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις είναι τα λουκέτα στις επιχειρήσεις.

Ο επιχειρηματικός κόσμος έχει φτάσει στα όριά του. Όσοι έχουν ακόμα τις επιχειρήσεις τους, βλέπουν πως αν δεν αλλάξει άμεσα η εικόνα θα βάλουν και αυτοί λουκέτο. Δυστυχώς όμως ελάχιστοι επιχειρηματίες βγαίνουν στα κανάλια, ελάχιστοι αρθρογραφούν και ακόμα λιγότεροι βγαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. Δεν αρκεί μία γενική συνέλευση των μετόχων για να πουν το παράπονό τους οι επιχειρηματίες. Πρέπει να αντιδράσουν πιο δυναμικά. Έχουν δύναμη, απασχολούν εργαζομένους, στηρίζουν την οικονομία της χώρας. Δεν μπορούμε να βλέπουμε μόνο διαμαρτυρίες πολιτών που έχασαν ένα μικρό ποσοστό του μισθού τους. Δεν μπορούμε να βλέπουμε μόνο συντεχνίες να αλυσοδένονται σε υπουργεία. Πρέπει ο επιχειρηματικός κόσμος να αντιδράσει. Να ζητήσει άμεση εφαρμογή του μνημονίου και συναίνεση μεταξύ των κομμάτων. Κινδυνεύουν επιχειρήσεις, κινδυνεύουν νοικοκυριά και ακούμε υπουργούς να λένε πως οι απολύσεις δεν βελτιώνουν τα δημοσιονομικά. Πρόκειται προφανώς για επαναστατική άποψη που δεν την πιστεύει ούτε πρωτοετής φοιτητής οικονομικών. Εκατοντάδες χρόνια τώρα σε περιόδους ύφεσης, οι επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν το πρόβλημα με απολύσεις και σήμερα μαθαίνουμε από υπουργό της κυβέρνηση πως μάλλον έκαναν λάθος!

Είναι καιρός να σοβαρευτούμε όλοι. Πέρασαν αρκετοί μήνες από τότε που μίλησα για συστράτευση. Πριν λίγες μέρες το ζήτησε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός. Πρέπει να γίνει όμως πράξη, να δώσει ο ίδιος το παράδειγμα, να αποφασίσει να κυβερνήσει. Η συστράτευση και η συναίνεση να γίνουν πράξη πρώτα στην ίδια την κυβέρνηση. Θεωρώντας κόκκινη γραμμή την αποφυγή χρεοκοπίας. Ας δημιουργηθούν ομάδες εργασίας και ας αξιοποιηθεί η γνώση των επιχειρηματιών και όσων θέλουν να βοηθήσουν.

Σήμερα απευθύνω έκκληση προς τον πολιτικό κόσμο, να αφήσει στην άκρη το πολιτικό κόστος ή το πολιτικό όφελος και να συνεννοηθεί τουλάχιστον στα στοιχειώδη. Το πρόβλημα πρέπει να λυθεί τώρα. Απευθύνω έκκληση στην κυβέρνηση να αναλύσει όλες τις προτάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης και να υιοθετήσει όσες αξίζουν. Απευθύνω έκκληση και στα κόμματα τις αντιπολίτευσης να κάνουν ρεαλιστικές προτάσεις που θα λύνουν το πρόβλημα και να αφήσουν στην άκρη μικροκομματικά συμφέροντα.

Απευθύνω έκκληση στον επιχειρηματικό κόσμο να μιλήσει στον ελληνικό λαό για τις επιπτώσεις μίας πτώχευσης, για την κατάσταση που βρίσκονται οι ελληνικές επιχειρήσεις.

Απευθύνω έκκληση στους συνδικαλιστές να «βάλουν νερό στο κρασί τους», αν θέλουν να υπάρχουν και αύριο οι επιχειρήσεις για να μπορούν να συνδικαλίζονται.

Απευθύνω έκκληση στους δημοσίους υπαλλήλους να εργαστούν πιο σκληρά για την αντιμετώπιση της κρίσης. Να εργαστούν πιο σκληρά για μία καλύτερη κοινωνία, για μία καλύτερη Ελλάδα. Όσοι λίγοι κλάδοι, είχαν μάθει σε εκβιασμούς είτε για «λαδώματα», είτε για «γρηγορόσημα», να τα ξεχάσουν.

Απευθύνω έκκληση στους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα που είτε έχουν ακόμα δουλειά είτε όχι, να ενημερωθούν για τις επιλογές που έχει η χώρα και να ασκήσουν πίεση για λήψη μέτρων που θα μας βγάλουν από την κρίση.

Εμείς οι Έλληνες έχουμε δείξει πως μπορούμε ενωμένοι να ξεπεράσουμε κάθε εμπόδιο. Το οφείλουμε στους ίδιους μας τους εαυτούς, στα παιδιά μας, αλλά και στους προγόνους μας, που με κάθε ευκαιρία τους επικαλούμαστε. Έχουμε χρέος να προστατεύσουμε την ιστορία και το όνομά μας.

* Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι Πρόεδρος του ΣΜΕΧΑ, Πρόεδρος της NUNTIUS ΧΑΕΠΕΥ, Μέλος Δ.Σ. του ΕΒΕΑ.

Πηγή:www.capital.gr