ενδιαφέρον άρθρο περί δημοσίων υπαλλήλων

Προνομιούχος των τρεις κι' εξήντα

Πρόλαβα τις παλιές Ελληνικές ταινίες την εποχή των, σχεδόν καθημερινών, τηλεοπτικών τους επαναλήψεων. Σε πολλές απ’ αυτές υπήρχε το στερεότυπο του δημοσίου υπαλλήλου των τρείς κι εξήντα. Παρουσιαζόταν σε μια κλίμακα από μίζερος έως αξιοπρεπής, πάντως οπωσδήποτε...
 στερημένος. Αυτός πού αντάλλαξε την ασφάλεια όχι με το μέτρο αλλά με το μέτριο. Απωθητικό μοντέλο για κάθε υγειές νεανικό μυαλό.

Του Γιώργου Χατζηγεωργίου*

Παρ’ όλ’ αυτά, για λόγους πού τότε μας ήταν ακατανόητοι, αποτελούσε το όνειρο των γονιών μας για τους κανακάρηδες και τις θυγατέρες τους. Αυτή την κατάσταση, με τους γονείς να πιέζουν για ασφάλεια και με τα υγιέστερα κομμάτια της νεολαίας να ανθίστανται χάριν των ονείρων τους, ζούσαμε μέχρι πριν λίγο καιρό. Ξαφνικά, ο δημόσιος υπάλληλος έγινε ο μισητός προνομιούχος. Ο άνθρωπος με τους ζηλευτούς(!) μισθούς και συντάξεις, με προνόμια και παροχές.

http://www.maknews.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=5724:2011-05-12-06-15-25&catid=36:arthrografia&Itemid=63