παρεμβατικό ρόλο και "πρόσωπο" στην κοινωνία. Ήταν άνθρωποι του μόχθου που πάσχιζαν να ζήσουν τις οικογένειες τους και αγωνιζόντουσαν για το μεροκάματο. Σήμερα τα εργατικά συνδικάτα, στην πλειοψηφία τους, έχουν καταληφθεί από κομματικούς παραγοντίσκους και λειτουργούν ως φυτώρια κομματικού μηχανισμού ή πιόνια κομματικού "στρατού" που χρησιμοποιείται ανάλογα με την περίσταση. Σήμερα οι εργατοπατέρες παραγοντίζουν και βλέπουν τον εαυτό τους ως μέρος του συστήματος. Ας μην ξεχνάμε ότι οι δυο από τους τρεις προηγούμενους προέδρους της ΓΣΕΕ μπήκαν στην πολιτική με συγκεκριμένο κόμμα, ενώ ο τρίτος μπορεί να μην έγινε βουλευτής αλλά διατηρεί στενούς δεσμούς μαζί του.
Πλέον οι εργατοπατέρες δεν είναι ένας από εμάς. Άφησαν τα ζιβάγκο, τα χέρια τους δεν είναι μουντζουρωμένα ή ροζιασμένα από τη σκληρή δουλειά και οι καταθέσεις τους είναι πολλαπλάσιες από τις δικές μας. Αυτό το εργατικό κίνημα θέλουμε; Η εργατική πρωτομαγιά δεν είναι ούτε της ΓΣΕΕ, ούτε της ΑΔΕΔΥ, ούτε του ΠΑΜΕ, ούτε κανενός που θέλει να την εκμεταλλευτεί πολιτικά. Είναι του Έλληνα εργαζόμενου. Εκείνου που σήμερα καλείται να τα βγάλει πέρα με 700 ευρώ λόγω κρίσης, εκείνου που δεν θα παίρνει το επίδομα ανεργίας λόγω εισοδηματικών κριτηρίων, εκείνου που σήμερα δεν μπορεί να βρει δουλειά για να συντηρήσει την οικογένεια του επειδή η ανεργία καλπάζει χωρίς κανείς να μπορεί να τη σταματήσει. Αυτά τα εργατικά συνδικάτα θέλουμε;
Pyrsos
