Οι 300 του Λεωνίδα και οι 154 του Γιωργάκη

[ασυναρτησίες αιθεροβάμονος]

Μετρούν τα κουκιά εκεί στο Μαξίμου καθώς ετοιμάζονται για τη μεγάλη μάχη. Τη μάχη για τη «σωτηρία» της πατρίδος. Νοιώθουν πως έχουν ιστορικό χρέος να μας σώσουν, αν και οι περισσότεροι από δαύτους τοποθετούν την αφετηρία της ιστορίας αυτού του λαού στο 1821, πράγμα που σημαίνει, αν προσχωρήσουμε στην άποψή τους, ότι είμαστε κράτος νεότερο και εκείνου των..
 ΗΠΑ. Για να μας πείσουν ότι πρέπει να σωθούμε, μετέρχονται παντός εκβιαστικού διλήμματος και πάσης απειλής. Το τελευταίο: αν δεν ψηφισθεί το μεσοπρόθεσμο, θα κυλήσουν στους δρόμους οι ερπύστριες των τεθωρακισμένων για να προστατεύσουν τις τράπεζες από τους καταθέτες που θα σπεύσουν να αναλάβουν τις καταθέσεις τους, μας είπε ο κ. Πάγκαλος. Δεν τον ρώτησε κανείς, γιατί θα έχουν οι τράπεζες ανάγκη προστασίας. Εγώ πιστεύω ότι αν καταψηφισθεί το «μεσοπρόθεσμο», απλώς θα προκληθεί ένας συνωστισμός, ως αυτός που περιγράφει η κ. Ρεπούση για την προκυμαία της Σμύρνης το 1922, και σιγά-σιγά θα εξυπηρετηθούν οι καταθέτες. Κι’ αν χρειασθεί, οι σεκιουριτάδες και η Αστυνομία επαρκούν για να επιβάλουν την τάξη. Τί ήθελε, λοιπόν, να πει ο αντιπρόεδρος [α΄ ή β’ ;] αυτής της κυβέρνησης; Ήθελε να πει ότι οι τράπεζες δεν διαθέτουν μετρητά ίσης ποσότητας με τις καταθέσεις των πελατών τους. Έτσι, πάμπολλοι καταθέτες θα έχουν χάσει τα χρήματά τους. Αυτός είναι και ο λόγος που σε τέτοιες ακραίες καταστάσεις επιβάλλεται όριο αναλήψεων. Δεν υπάρχει τόσο χρήμα όσο έχει κατατεθεί στις τράπεζες, ώστε να επιστραφεί στους καταθέτες το σύνολο των καταθέσεών τους. Μεγάλο π.χ. μέρος των καταθέσεων έχει επενδυθεί σε ομόλογα του Δημοσίου, τα οποία δεν μπορεί να αποπληρώσει το Δημόσιο πριν τη λήξη τους, αφού δεν μπορεί να πληρώσει αυτά που έχουν λήξει, εξ ου και η όλη κακοδαιμονία της τελευταίας διετίας. Άλλο μεγάλο μέρος των καταθέσεων έχει αποτελέσει αντικείμενο αχαλίνωτου δανεισμού προς πάσα κατεύθυνση, ως επί το πλείστον, όμως, σε αντιπαραγωγικές επενδύσεις [στεγαστικά δάνεια, εορτοδάνεια, διακοποδάνεια κ.λπ.] ή σε παραγωγικές αρπαχτές.

Προκειμένου, λοιπόν, να μη κυλήσουν οι ερπύστριες στους δρόμους για να σώσουν τις τράπεζες από την οργή των καταθετών, κατ’ επέκταση δε και το πολιτικό σύστημα που στηρίζεται στο τραπεζικό σύστημα, πρέπει να υπερψηφισθεί το μακροπρόθεσμο πρόγραμμα στήριξης της οικονομίας, το οποίο θα μεταθέσει χρονικώς τη χρεωκοπία της χώρας και αυτόχρημα την αποσύνθεση του σάπιου πολιτικού συστήματος. Ο κ. Αντιπρόεδρος δεν ανησύχησε, βέβαια, τόσο για την κατάρρευση των τραπεζών όσο για την κατάρρευση του ιδίου και των ομοίων του. Για την κατάρρευση του συστήματος που αποκαλεί «αποκατάσταση της δημοκρατίας». Μοιραίως καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι ο εχθρός της κυβέρνησης δεν είναι άλλος από τον ίδιο τον λαό που κυβερνά.

Πριν από τη μάχη οι αρχαίοι Λάκωνες λούζονταν για να είναι καθαροί και στο σώμα. Λούζονταν, προφανώς, στα νερά κάποιου ποταμού και στέγνωναν στον δυνατό ήλιο. Πού λούζεται ο λόχος των 155 σήμερα; Στα νάματα των «αγορών», ήτοι των τραπεζών. Και στεγνώνει στα σεσουάρ και στα πλυντήρια της Siemens για να διασωθεί τρεπόμενο σε φυγή και όχι για να πολεμήσει.

Ο Λεωνίδας ουδ’ επί στιγμήν διανοήθηκε να καταισχύνει τα όπλα τα ιερά. Έμεινε στην ιστορία ως ο ηγέτης που δεν υπολόγισε ούτε τη ζωή του προκειμένου να προασπίσει την ελευθερία της γης του και των κατοίκων της. Δεν χρειάσθηκε να πείσει τους άνδρες του γι’ αυτό. Τον συνέδραμαν, βέβαια, και 700 Θεσπιείς. Ο Γιωργάκης, αν και δεν αισθάνεται απόγονος του Λεωνίδα [ΣΗΜ: κατά τους περιστοιχίζοντες αυτόν κ.κ. Γερουλάνο, Φραγκουδάκη, Δραγώνα, Ρεπούση κ.λπ, είναι οι ξένοι που μάς είπαν ότι είμαστε απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων. Άρα δεν είμαστε. Απλώς έτσι μας βάφτισαν οι ξένοι] προσπαθεί να εμφανισθεί στο υποσυνείδητό μας ως νέος Λεωνίδας. Θα μείνει, βέβαια, και αυτός στην ιστορία, αλλά όχι ως ο άνθρωπος που πρόταξε το εθνικό συμφέρον στο συμφέρον των αγορών θυσιάζοντας τον εαυτό του. Μαζί με τους υπόλοιπους 154, όπως έμειναν οι 300, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Θα μείνουν ως οι άνθρωποι που κατήσχυναν τα όπλα τα ιερά και άφησαν τους Μήδους να περάσουν. Αυτές είναι οι ερπύστριες που μας απειλούν ούτως ή άλλως. Οι σύγχρονοι Μήδοι είναι οι ερπύστριες των αγορών που θα κυλούν πάνω στα κορμιά των επόμενων γενεών. Τον ρόλο των σύγχρονων μη Θεσπιέων θα παίξουν άλλα εκλεκτά μέλη του πολιτικού συστήματος που και αυτά στοχεύουν στη διάσωσή τους και όχι στη σωτηρία της χώρας.

Το άσχημο είναι ότι στους 155 καταλέγεται τουλάχιστον ένας άνθρωπος αμέμπτου ηθικής που έχει προσφέρει πολλά στον άνθρωπο και θέλησε πραγματικά να του προσφέρει ακόμη περισσότερα μέσα από την πολιτική. Θλίβομαι όταν τον βλέπω να συνθλίβεται κάτω από τις ερπύστριες των αγορών του Γιωργάκη και του Πάγκαλου ψηφίζοντας ΝΑΙ στα Μνημόνια. Δεν του αξίζει να τον κατατάσσουν στους 155. Η θέση του είναι στους 300.

Σωτήριος Καλαμίτσης