Βουβή η Εργατική Εστία των 300 μικρών ανάκτων

Διατρέχοντας τον κίνδυνο να χαρακτηρισθώ «ματαιόδοξος δημοσιογράφος-πολίτης», όπως απεκάλεσε κάποιος ανώνυμος στο apnea.gr όσους εκφράζονται δια του διαδικτύου, θα αποτολμήσω να καταγράψω την εμπειρία μου από τη συγκέντρωση των αγανακτισμένων της 05.06.2011 στην πρωτεύουσα. Και τούτο, διότι η δημοσιογραφία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αφήνει κανείς στους δημοσιογράφους.


Ο ήλιος πάει να βασιλέψει και τα πλήθη συρρέουν αθρόως στο Σύνταγμα. Στους χώρους του metro..
 το αδιαχώρητο. Η πλατεία ασφυκτιά. Ο συνωστισμός ευχάριστος σε αντίθεση με αυτόν που περιέγραφε στο πόνημά της η κ. Ρεπούση για την προκυμαία της Σμύρνης το 1922. Όσοι έχουν κατασκηνώσει στα παρτέρια της πλατείας θυμίζουν τα παιδιά των λουλουδιών της δεκαετίας του ΄60, η ανάμνηση των οποίων αφήνει μια πικρή γεύση για την κατάληξη του κινήματός τους με το μαστούρωμα που τους επεφύλαξε η comme il faut καθεστηκυία τάξη.

Τα ευρηματικά συνθήματα δίνουν και παίρνουν υπό τους ήχους κατσαρολικών και ταμπούρλων. «Κλέφτες, κλέφτες, κλέφτες....», «Γιωργάκη μαλάκα, δεν ήρθαμε για πλάκα», «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία, η χούντα δεν τελείωσε το εβδομήντα τρία», «Πάρ’ τη μάνα σου και μπρος, δεν σε θέλει ο λαός», «Πάρε το ποδήλατο και πέσε στο γκρεμό», «Πάρτε το μνημόνιο και έξω από ΄δω». Τα πανώ πολλά, διαφόρων διαστάσεων, με παραστάσεις και γελοιογραφικό πνεύμα. Σε ένα απ’ αυτά διακρίνω: «Γιωργάκης, ο γιος του διαβόλου». Εύστοχο ή ασυνείδητο; Την τιμητική τους έχουν και οι δημοσιογράφοι με το γνωστό «Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι», ενώ η μούντζα πέφτει σύννεφο. Κατά καιρούς το πλήθος ψάλλει τον εθνικό ύμνο ανεμίζοντας γαλανόλευκες σημαίες, ενώ κάποια στιγμή ακούγεται από το μεγάφωνο η νουθεσία «Παρακαλούνται οι κύριοι του ΚΚΕ-ΜΛ να απομακρύνουν το τραπεζάκι τους και το υλικό τους». Συγκέντρωση μεγάλη και ακομμάτιστη. Εδώ ταιριάζει το υπό του Γεωργίου Παπανδρέου ρηθέν [κοινώς «ατάκα»]: «Μέγα πλήθος και μέγα πάθος».

Μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη παρατεταγμένες οι δυνάμεις της Νέας Τάξης Πραγμάτων. Πρόσωπο με πρόσωπο με τον αγανακτισμένο λαό. Νεαρά παιδιά ανέκφραστα. Τι να συλλογίζονται άραγε; Θέλω να πιστεύω πως νοιώθουν ότι θα ήθελαν και εκείνα να διαδηλώνουν για την κατάντια του τόπου μας. Ίσως, όμως, και να προσεύχονται να μη γίνει η «στραβή» και λάβουν διαταγή να χτυπήσουν τ’ αδέλφια τους. Κάποια στιγμή ο αριθμός τους διπλασιάζεται. Είναι προφανές ότι το πλήθος του αγανακτισμένου λαού πολλαπλασιάζεται ώρα με την ώρα, πράγμα που επιβάλλει ενισχύσεις.

Πίσω από τους αστυνομικούς ορθώνεται ωχρό και βουβό το επιβλητικό κτήριο των ανακτόρων του Όθωνα. Τα παράθυρα σφαλισμένα από το φόβο της παρουσίας του λαού και της αγανάκτησής του. Το εσωτερικό του στην κυριολεξία κενό, αφού είναι Κυριακή. Δεν είναι καθημερινή για να κατακλυσθεί από τους θορυβώδεις και λαλίστατους 300 μικρούς άνακτες που εργάζονται εκεί δουλεύοντας τον λαό και μπουρδολογώντας μέχρις ότου εξέλθουν για να βγουν στα παράθυρα των καναλιών, από όπου θα απαγγείλουν με στόμφο και με αγκυλωμένη γλώσσα τη βλακώδη σοφία τους προς τον λαό που διαδηλώνει εναντίον αυτής της βλακείας και της ανικανότητάς τους.

Εκεί μέσα θα παιχθεί τις επόμενες ημέρες η τελευταία πράξη του δράματος. Τα περήφανα νιάτα και τα τιμημένα γηρατειά θα αποκαθηλωθούν και θα γυρίσουν στον μεσαίωνα του σοσιαλιστικού φεουδαρχισμού. Τουλάχιστον 156 από τους 300 μικρούς άνακτες [οι 16 με ναζάκια] θα πουν για μία ακόμη φορά «ΝΑΙ» στις κατοχικές τοκογλυφικές δυνάμεις που θα κατασπαράξουν τον λαό, για τον οποίο αδιαφορούν, αφού όλοι οι μικροί άνακτες έχουν κάνει το κουμάντο τους και δεν πρόκειται οι ίδιοι, τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους να πεινάσουν. Και τούτο, διότι είναι Δημοκράτες, δεν είναι φασίστες να πουν «ΟΧΙ» στις ομόθυμες αλλοδαπές ορδές. Είναι αδυσώπητοι υπηρέτες του κοινοβουλευτισμού, στην ανασυγκρότηση του οποίου συνέβαλε τα μέγιστα ο μιζαδόρος Άκης ευκλεώς ανταγωνιζόμενος τους συν-τρόφους του Τσουκάτο, Γιάννο, Μαντέλη και τ’ άλλα τα παιδιά. Του κοινοβουλευτισμού, τον οποίον απειλεί η γιαούρτη που καταδικάζουν συλλήβδην όλα τα κόμματα μετά βδελυγμίας, εφ’ όσον αυτή καταλαμβάνεται ιπταμένη με στοχευμένη τροχιά. Αυτή που κατεδίκασε και ο Πρόεδρος της Βουλής, ο οποίος δεν μας έχει πει ακόμη τί έγινε με την αυθαίρετη πισίνα του. Έφταιγε εν τέλει ο μηχανικός του, όπως έφταιγε ο μηχανικός του Σουφλιά για το δικό του αυθαίρετο; Δεν ρωτάω για το αναψυκτήριο του Μαγγίνα, διότι αυτό το έχει ξεχάσει και η ΝΔ.

Ο λαός, λοιπόν, εφαρμόζει το άρθρο 120§4 του Συντάγματος, όπως επεσήμανε ο καθηγητής Κασιμάτης. Δεν έχει ανάγκη της δικαστικής εξουσίας για να τον συνδράμει, ούτε της εκτελεστικής, την οποία θεωρεί πουλημένη, άρα προδοτική, αλλ’ ούτε και της νομοθετικής, η οποία ετοιμάζεται με τους 156 μικρούς, πειθήνιους και άβουλους άνακτες να τον στραγγαλίσει παραδίνοντας τις τύχες του στους τοκογλύφους χωρίς να της έχει δώσει τέτοια εντολή. Ο λαός λοιδορεί και τις τρεις εξουσίες, οι οποίες ασκούνται κατά το Σύνταγμα στο όνομά του. Και ως φαίνεται έχει αποσύρει την πληρεξουσιότητα που παρεχώρησε την 04.10.2009 για την εκπροσώπησή του. Επιθυμεί να ενεργήσει αυτοπροσώπως, όπως ορίζει και επιτάσσει το άρθρο 120§4 του Συντάγματος.

Έφυγα σκεφτικός. Αναρωτιόμουν, αν εξασφάλισα εισιτήριο διαρκείας για τα πρώτα θεωρεία στο Γουδή ή αν θα προλάβει το κακό ο 6ος στόλος.

Σωτήριος Καλαμίτσης
Δικηγόρος