Όλοι βλέπουμε, ακόμα και εμείς που συμμετέχουμε στις διαδηλώσεις της πλατείας ότι το φαινόμενο τραβάει πολύ, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Από την αρχή το φαινόμενο της πλατείας ξεκίνησε μειονεκτικά. Ξεκίνησε βασικά έπειτα από το ξεσήκωμα των ισπανών indignados, αλλά ξεκίνησε χωρίς....1. Εμείς φωνάζουμε «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω». Ωραία. Αυτοί όμως μας γράφουν κανονικά και όχι μόνο δεν το παίρνουν, αλλά φέρνουν κι άλλο χειρότερο. Και εμείς τώρα ρωτάμε τι κάνουμε;; Θα συνεχίσουμε να παρακαλάμε στις πλατείες (γιατί περί παρακλήσεως πρόκειται) «πάρτε το μνημόνιο και φύγετε από δω»;;; Αυτό, αν μη τι άλλο καταντά αστείο και έχει αρχίσει να γίνεται καταναλωτικό προϊόν στα ΜΜΕ των κρατικοδίαιτων νταβατζήδων.
2. Ζητάμε αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς. Από ποιον τους ζητάμε; Από την πολιτική ολιγαρχία της χώρας;; Πιστεύει κανείς ότι αυτή η σκληρή και κλειστή οικογενειοκρατική πολιτική ελίτ θα χαριστεί στο λαό;;
Επομένως φίλοι μας, χαμένος κόπος και λάθος τρόπος. Οι αγανακτισμένοι κινδυνεύουμε να γίνουμε απογοητευμένοι, χωρίς αυτό να χαλάει φυσικά το καθεστώς, το αντίθετο μάλιστα. Χωρίς η αγανάκτηση να αναβαθμιστεί σε οργή και χωρίς στόχευση της οργής για ανατροπή, η αγανάκτηση θα μετεξελιχθεί σε απογοήτευση. Το μόνο καλό που βγαίνει από αυτή την υπόθεση είναι η λαϊκή εκπαίδευση και η αγωνιστική εμπειρία μας για όσα ενδεχομένως ακολουθήσουν, γιατί δεν βλέπουμε να εξελίσσεται ομαλά η όλη κατάσταση στη χώρα.
Προς το παρόν λέμε, ότι για να ανοίξουν οι διαδικασίες αλλαγών στη χώρα, θα πρέπει πρώτα να καταρρεύσει το καθεστώς που εκμεταλλεύεται το λαό και τον κρατά αιχμάλωτο και τέτοια κατάρρευση θα επέλθει έπειτα από οικονομική κατάρρευση της χώρας (π.χ. χρεοκοπία). Βγάζουμε έξω εδώ τα θέματα της επανάστασης και της εθνικής συμφοράς. Βλέπετε όμως ότι το καθεστώς προσπαθεί με νύχια και δόντια να αποφύγει την οικονομική κατάρρευση και να κρατηθεί στην κοινωνική εξουσία. Ζητάει συνεχώς δανεικά (ανακάλυψε την τρόϊκα τώρα) και μας εξαθλιώνει όλους, κάνοντάς μας ταυτόχρονα δούλους στους ευρωπαϊκούς λαούς. Αυτό το πράγμα δεν θα έχει τέλος. Το καθεστώς θα προσπαθήσει να επιβιώσει με κάθε τίμημα αδιαφορώντας για τις ζωές μας, τις ζωές των παιδιών μας και τις περιουσίες μας.
Όμως και τότε, δηλαδή όταν έρθει η κατάρρευση, θα πρέπει να είμαστε εμείς οι πολίτες έτοιμοι. Να υπάρχει άμεση εναλλακτική λύση για να καλύψει το κενό, ώστε να μην επικρατήσει μέσα στο χάος και πάλι το ίδιο κατεστημένο με τους ίδιους θεσμούς και τα ίδια συμφέροντα.
Εμείς λοιπόν προτείνουμε, όταν φτάσει εκείνη η στιγμή της κατάρρευσης, να είμαστε έτοιμοι για άμεση Συντακτική Εθνοσυνέλευση προκειμένου να θεσπίσει νέο Σύνταγμα Προεδρικής Άμεσης Δημοκρατίας. Έχουμε ήδη προτείνει και συγκεκριμένο λεπτομερές προσχέδιο νέου Συντάγματος (εδώ).
Χωρίς να έχουμε ήδη συγκεκριμένο στόχο από πριν, θα πέσουμε και πάλι στα νύχια των επαγγελματιών εξουσιαστών του συστήματος.
Αυτό πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας.
