24 Ιουν 2011

Το «Θαύμα» της πέτρας του Αϊ Γιάννη Ασκού Θεσσαλονίκης

«Στο βουνό ψηλά εκεί στέκει εκκλησιά ερημική»... λέει το παραδοσιακό τραγούδι κι όμως το εκκλησάκι του Αι Γιάννη του Προδρόμου τρία χιλιόμετρα έξω από το χωριό Ασκό και σε μια μικρή κοιλάδα στο όρος Βόλβη είναι από τα πιο γνωστά όχι μόνο στην πε­ριοχή αλλά και ..
σε πιο μακρι­νούς τόπους. Ο λόγος είναι η ιστορία και ο θρύλος που συ­νοδεύει το εκκλησάκι και την «θαυματουργή» πέτρα που χά­νονται αιώνες πίσω και η προ­φορική παράδοση και θέλει την πέτρα να πιάνει στο κοίλος της κάθε άπιστο συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Πριν λίγα χρόνια που δεν υπήρχαν τα μέ­σα μεταφοράς καραβάνια από διάφορες περιοχές με γαϊδουράκια και άλογα ακόμα και με τα πόδια ανηφόριζαν για να φτάσουν μετά από μέρες ταξι­διού στο στον Αι Γιάννη να προσκυνήσουν την εικόνα του Άγιου , να περάσουν από την πέτρα και να συμμετάσχουν στο ολονύκτιο πανηγύρι στις 23η προς 24η Ιουνίου. Στις διηγήσεις τους οι κάτοικοι της περιοχή συγκαταλέγουν στον θρύλο για την πέτρα και την ιστορία της αγαπημένης του Πασά της περιοχής που πήγε να περάσει από την πέτρα και η πέτρα την έπιασε. Τότε ο Πα­σάς μη έχοντας άλλο τρόπο να απελευθερώσει την αγαπημέ­νη του διέταξε στους άνδρες της φρουράς του να σπάσουν την πέτρα και να την απεγκλω­βίσουν και έτσι έγινε. Η αγα­πημένη του απελευθερώθηκε και σώθηκε, όμως η πέτρα από τότε έμεινε μισή όπως λέει η παράδοση. Η εκκλησία αυτόν τον μύθο δεν τον αποδέχεται και θεωρεί ότι είναι ειδωλολα­τρικά κατάλοιπα. «Για εμάς, η πέτρα είναι θαυματουργή και αυτό το πιστεύουμε» λέει ο κάτοικος από τον Ασκό. 'Όταν υπάρχουν περιστατικά εγκλωβισμού, ο ιερέας σπεύ­δει με παρακλήσεις και ειδι­κές ευχές για τον απεγκλωβι­σμό του πιστού. Σε κάθε περί­πτωση εκείνο που έχει σημα­σία είναι η συμμετοχή εκατο­ντάδων πιστών που κατακλύ­ζουν τους γύρω χώρους και που προέρχονται από μακρι­νές περιοχές με μόνη θέληση την πίστη τους στον Αι Γιάννη.


Φωτογραφικά στιγμιότυπα από το πέρασμα της πέτρας και το πανηγύρι του Αϊ Γιάννη
στο http://emvolimanea.blogspot.com/2011/06/blog-post_4480.htm


Χρήστος Γιαννακίδης


 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη