- Ποια σημαντικά κενά έχει η διαδικασία...
- Ποιες οι "ειδήσεις- βόμβα" που καταγράφουν οι δικαστικοί συντάκτες...
- Τι σημαίνει για το πολιτικό πεδίο η προφυλάκιση του άλλοτε ισχυρού ανδρός του ΔΘ
Μελετώντας όλα τα στοιχεία γύρω από την πολύκροτη προφυλάκιση του Μιχάλη Λεμούσια, δε σας κρύβω ότι καταλήγω στο συμπέρασμα ότι κάτι το πολύ περίεργο υπάρχει. Δε λέω αναγκαστικά ότι αποδέχομαι το σκεπτικό του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου, που στη σκληρή δήλωσή του υπονοεί υποκειμενικότητα και έλλειψη αληθινής Δικαιοσύνης… Ωστόσο κάτι το πολύ περίεργο έχει συμβεί…
Καταρχάς, ο νόμος προβλέπει το
μέτρο της προσωρινής προσωποκράτησης για δύο μόνο λόγους: Μόνο εάν υπάρχει η υπόνοια ότι ο κατηγορούμενος μπορεί να συνεχίσει τις παράνομες πράξεις του ή εάν είναι ύποπτος φυγής, δηλαδή να εξαφανιστεί για να αποφύγει τις διαδικασίες που προβλέπει η Δικαιοσύνη… Δεν είναι μέτρο που μαρτυρά πρόωρα την ενοχή ή την αθωότητα του κατηγορουμένου. Αφορά την εξασφάλιση της συνέχειας σε δικαστικό επίπεδο. Κάτι το οποίο μάλλον δεν ίσχυσε στην περίπτωση αυτή. Και δικαιούμαστε να ρωτήσουμε γιατί…
Όσο κι αν ψάξει κανείς δεν βρίσκει πουθενά τους δύο αυτούς λόγους στο πρόσωπο του Μιχάλη Λεμούσια: Δεν είναι πλέον Γενικός Γραμματέας του Δήμου Θεσσαλονίκης, οπότε δεν είναι δυνατόν να μετέχει σε πράξεις για τις οποίες κατηγορείται. Και σίγουρα, με την οικογένειά, το σπίτι και τη συνολική παρουσία του δεν είναι ύποπτος φυγής, κατά το πνεύμα του νόμου. Είναι πολύ δύσκολο να δεχθεί κανείς ότι ανακριτής και εισαγγελέας αγνόησαν αυτά τα προφανή.
Αμέσως μετά την προφυλάκιση διέρρευσε ότι οι λειτουργοί της Δικαιοσύνης προσέθεσαν ότι υπάρχει ο φόβος όντας «έξω» ο Μιχ. Λεμούσιας να καλύψει στοιχεία της ενοχής του. «Δηλαδή να επιχειρήσει να καλύψει παλαιότερες παρανομίες του» γράφει το «Έθνος». Και αυτό φαντάζει ουτοπικό: Μία δικογραφία εκατοντάδων σελίδων για μία υπόθεση που την έχουν ψάξει εξονυχιστικά όργανα του Δήμου Θεσσαλονίκης, εισαγγελείς, ΣΔΟΕ και η περίφημη κ. Τσεμπερά, με τις καταθέσεις δεκάδων ανθρώπων, είναι δεδομένη. Όπως και τα πορίσματα όλων αυτών κατατεθειμένα. Οπότε ποιος να κρύψει τι εδώ που φτάσαμε… Και αυτό το προφανές όμως αγνοήθηκε…
Ο νόμος ορίζει σαφέστατα ότι τα μάτια και τα αυτιά του Ανακριτή είναι η Δικογραφία. Ωστόσο, στη Δικογραφία δεν υπάρχει το παραμικρό στοιχείο εναντίον του Λεμούσια. Απολύτως τίποτε… Ωστόσο, ανακριτής και Εισαγγελέας «είδαν» τις δύο προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος για την προφυλάκιση. Σεβαστή η κρίση τους. Ωστόσο, μήπως πρέπει να δοθούν εξηγήσεις; Να γίνουν κάποιες διευκρινίσεις; Οι μόνες εναντίον του βολές προέρχονται από τον ήδη προφυλακισμένο καταχραστή Παν. Σαξώνη, ο οποίος εδώ και δύο χρόνια ισχυρίζεται ότι όσα χρήματα έκλεβε από το Ταμείο του Δήμου Θεσσαλονίκης τα έδινε στον Μιχάλη Λεμούσια! Ωστόσο, δεν δίνει το παραμικρό στοιχείο, ή ντοκουμέντο. Ο Σαξώνης απλώς ισχυρίζεται. Και δεν μπαίνει καν στον κόπο να στηρίξει τους ισχυρισμούς του. Δεν υποβάλει ούτε μία κίνηση τραπεζικού λογαριασμού, μία απόδειξη κατάθεσης, μια φωτογραφία, μία υποκλαπείσα τηλεφωνική συνομιλία… Είναι σκανδαλώδες το γεγονός ότι δεν υπάρχει απολύτως τίποτε εκτός από το λόγο του. «Ένοχος, ένοχο ου ποιεί» λέει το πασίγνωστο νομικό ρητό. Αλλά στην περίπτωση αυτή δεν εισακούγεται… Ο άνθρωπος που τα λέει αυτά δεν είναι καμία «Παναγίτσα». Δεν είναι σε καμία περίπτωση αξιόπιστη πηγή πληροφόρησης. Είναι αυτός που αποδεδειγμένα έχει κλέψει και αργότερα, όπως ανακοίνωσε πρόσφατα η Αστυνομία, μέσα από το κελί του φυλακών συντόνιζε κύκλωμα εκβιαστών και αργότερα ένα αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του χρησιμοποιείται σε ριφιφί!!! Δηλαδή πρόκειται για έναν εγκληματία που μέσα από το κελί του εξαπολύει κατηγορίες εναντίον των ανθρώπων που τον συνέλαβαν, τον απέλυσαν και τον έστειλαν στις φυλακές. Δηλαδή, τι θα περιμέναμε να πει γι’ αυτούς; Να τους δώσει συγχαρητήρια; Μα, είναι λογικό να πει οτιδήποτε μπορεί να πει για να τους εκδικηθεί…
Είναι επίσης περίεργο το γεγονός ότι την προφυλάκιση του Μιχάλη Λεμούσια είχε ουσιαστικά προαναγγείλει ο καταχραστής Παν. Σαξώνης, ο οποίος στις 25 Μαΐου κατά την αποχώρηση του από το γραφείο του Ανακριτή, στον οποίο υπέβαλε νέο υπόμνημα, είχε φωνάξει στους δημοσιογράφους ότι «περιμένει στη φυλακή σύντομα να έρθει και ο κυρίως υπεύθυνος», κάτι το οποίο, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του Βασ. Κυριακούλη στον «Αγγελιοφόρο» έκανε τους συνηγόρους του Λεμούσια να μιλούν για άσκηση πίεσης προς την εισαγγελική αρχή! Οι δικαστικοί λειτουργοί «πιέζονται» από εγκληματίες; Αν είναι ποτέ δυνατόν…
Είναι επίσης χαρακτηριστικό, ότι μέχρι και η «αυστηρή» επιθεωρήτρια Τσεμπερά ΔΕΝ βρίσκει συνενοχή ούτε στο Λεμούσια, ούτε στον τ. δήμαρχο και τους στους τ. αντιδημάρχους. Τους επιπλήττει για αμέλεια, ενώ ο ανακριτής του απευθύνει κατηγορίες για «υπεξαίρεση από κοινού», που μετατρέπονται στη συνέχεια (από Ανακριτή και Εισαγγελέα) σε απλή συνέργια και αμέλεια.
Ωστόσο, ούτε αυτή η προφανής κατάσταση συνυπολογίζεται…
Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι αμέσως μετά την προφυλάκιση διέρρευσε ότι ο λόγος για τη «σκληρή» αυτή απόφαση βρίσκεται μέσα στα στοιχεία που προέκυψαν για τον Λεμούσια μετά από έλεγχο των περιουσιακών του στοιχείων και της κίνησης των τραπεζικών λογαριασμών του. Όντως, ο Ανακριτής κατά τις απολογίες κι άλλων κατηγορουμένων ρωτούσε για περιουσιακά στοιχεία και χρήματα. Πολλοί τότε πίστεψαν (λόγω της διαρροής) ότι κάποιος κάτι βρήκε και λόγω αυτού έγινε η προφυλάκιση. Πρόκειται για τεράστιο λάθος. Ο νόμος ορίζει σαφέστατα ότι όλο το υλικό βρίσκεται μέσα στη Δικογραφία. Και στη Δικογραφία δεν υπήρχε πόρισμα για έλεγχο τραπεζικών λογαριασμών… Αυτό είναι βέβαιο… Οπότε και η φήμη αυτή είτε καταρρίπτεται είτε (εάν ισχύει) δεν μπορεί να οδηγήσει σε κινήσεις όπως η προφυλάκιση, αφού στοιχείο πέραν της Δικογραφίας δεν συνυπολογίζεται…
Μιλώντας για τραπεζικούς λογαριασμούς, το μυαλό όλων πρέπει να πάει σε ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα μίας περυσινής «Κυριακάτικης Μακεδονίας» που… «αποκάλυπτε» ότι υπάρχει «κρυφός» τραπεζικός λογαριασμός, με δικαιούχους από κοινού, τους κυρίους Παπαγεωργόπουλο και Λεμούσια. Για το δημοσίευμα διατάχθηκε Προκαταρκτική Εξέταση από τον Προϊστάμενο της Εισαγγελίας Θεσσαλονίκης. Η δικαστική έρευνα κατέληξε ότι επρόκειτο για το λογαριασμό της «Αναγέννησης», ότι η κίνησή του ήταν απολύτως φυσιολογική και νόμιμη και ότι επειδή τίποτε το παράνομο δεν προέκυπτε η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Το θέμα όμως όταν «αποκαλύφθηκε» είχε γίνει πρωτοσέλιδο και προκάλεσε μεγάλη εντύπωση. Όταν διαψεύστηκε και μπήκε στο αρχείο κανείς δεν έγραψε το παραμικρό… Έχει και αυτό τη σημασία του.
Είναι επίσης πολύ σημαντικό να δούμε τι έχουν γράψει οι δικαστικοί συντάκτες, που πάντα, επειδή μιλούν με τους εμπλεκόμενους δικαστικούς λειτουργούς, ξέρουν πολλά. Συγκεκριμένα, πάντα πολύ περισσότερα από όσα γράφουν… Αλλά προς στιγμή… ας μείνουμε σε αυτά που γράφουν, άλλωστε επειδή ουσιαστικά μεταφέρουν τις ίδιες ακριβώς πληροφορίες στα διαφορετικά κείμενά τους μπορούμε να υποθέσουμε βασίμως ότι τυγχάνουν ενημέρωσης από τις ίδιες πηγές: Καταρχάς όλοι τους γράφουν για το στοιχείο της έκπληξης. Κανένας τους δεν περίμενε την προφυλάκιση. Ο Κώστας Καντούρης της «Μακεδονίας» γράφει ότι πολλοί δικαστικοί λειτουργοί πίστευαν ότι με τη συγκεκριμένη Δικογραφία η υπόθεση δεν στέκεται στο Ακροατήριο! Πόσο μάλλον (προσθέτω εγώ) να οδηγήσει σε μία προφυλάκιση…
Ο Βασίλης Παπαναστασούλης της «Ελευθεροτυπίας» γράφει ότι σύμφωνα με εμπλεκόμενο λειτουργό της Δικαιοσύνης, που του μίλησε, «ο Σαξώνης, ήταν πιο πειστικός από τον Λεμούσια». Στο ίδιο μοτίβο η «Μακεδονία της Κυριακής ο Κώστας Καντούρης γράφει ότι «οι ισχυρισμοί του Σαξώνη ήταν περισσότερο πειστικοί και πως έχουν κατατεθεί στοιχεία που αποδεικνύουν την εμπλοκή του τ. γενικού γραμματέα». Αλήθεια, πότε κατατέθηκαν να νέα στοιχεία; Γιατί στη Δικογραφία δεν υπάρχει τίποτε το νέο… Και ποιος μπορεί να δεχτεί ότι ο Σαξώνης υπέβαλε νέα στοιχεία στις 25 Μαΐου, δηλαδή λίγες μέρες πριν αρχίσουν οι απολογίες, στοιχεία τα οποία δεν είχε υποβάλει κατά τα τρία προηγούμενα χρόνια που πηγαινοέρχεται στους ανακριτές και τους εισαγγελείς;
Πρόκειται για κάτι το τραγικά ανεπίτρεπτο και απαράδεκτο… Εάν είναι δυνατό ο λόγος ενός προφυλακισμένου καταχραστή και κατηγορούμενου ως εκβιαστή να είναι πιο σοβαρός, πειστικός ή αξιόπιστος από το λόγο ενός ανθρώπου με λευκό ποινικό μητρώο… Προσοχή, μιλάμε για τον λόγο του ενός, εναντίον του λόγου του άλλου… Εάν ο καταχραστής έφερνε ντοκουμέντα, δε θα το λέγαμε… Ωστόσο, σήμερα μιλούμε για τον ισχυρισμό ενός εγκληματία αφού ακόμη περιμένουμε να δούμε ένα στοιχείο, μία απόδειξη… Όσο για τα νέα στοιχεία, αυτά ΔΕΝ υπάρχουν στη Δικογραφία, και εάν δεν υπάρχουν εκεί, τότε σύμφωνα με το νόμο, δεν υπάρχουν πουθενά…
Στο ίδιο μοτίβο, ο Βασίλης Κυριακούλης του «Αγγελιοφόρου» γράφει ότι, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει από λειτουργούς της Δικαιοσύνης, η προφυλάκιση έγινε ως μοχλός πίεσης προκειμένου να ανοίξουν κι άλλα στόματα και να προκύψουν κι άλλα στοιχεία… Στη «Μακεδονία» προστίθεται ότι με την προφυλάκιση πολλά στόματα θα ανοίξουν και είναι πολύ πιθανό κάποιοι εμπλεκόμενοι να αναθεωρήσουν τη στάση τους, ακόμη και οι τέως αντιδήμαρχοι, που πέρασαν αλώβητοι την πόρτα του Ανακριτή. Υπονοείται δηλαδή σαφέστατα ότι κάποιοι φοβόντουσαν τον Λεμούσια και μέχρι τώρα δεν μιλούσαν. Φόβος ο οποίος πλέον εκλείπει, λόγω της προφυλάκισης. Αν ισχύει ότι όντως αυτό το είπε κάποιος εισαγγελικός λειτουργός, τότε μιλούμε πράγματι για εκφυλισμό της όλης διαδικασίας. Σε κανένα σημείο του νομικού πλαισίου η προφυλάκιση δεν χρησιμοποιείται για άλλους σκοπούς πέραν των δύο που αναφέραμε πιο πάνω… Επιπλέον είναι σα να παραδέχονται επιθεωρητές, εισαγγελείς και ανακριτές ότι δεν κατάφεραν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους και να βρουν τα στοιχεία, τα οποία τώρα, με έναν άνθρωπο στη φυλακή αυτά θα προκύψουν ευκολότερα…
Ο «Αγγελιοφόρος» μεταφέρει και απόσπασμα της συμπληρωματικής απολογίας του Παν. Σαξώνη, σύμφωνα με το οποίο δεν είναι δυνατό να ισχύει ο ισχυρισμός του Μιχ. Λεμούσια ότι δεν γνώριζε τον καταχραστή, γιατί μία φορά του έκλεισε τραπέζι στο μπουζουξίδικο του και μία άλλη φορά του ζήτησε να διοργανώσει στο ίδιο κέντρο μία εκδήλωση για την κόρη του! Μιλάμε δηλαδή για την αποστομωτική απάντηση! Είναι πράγματι τραγικό να πιστέψουμε ότι με βάση τέτοιους ισχυρισμούς και γεγονότα ένας άνθρωπος με λευκό ποινικό μητρώο και δίχως καμία απόδειξη εναντίον του βρίσκεται σήμερα σε ένα κελί ως κοινός εγκληματίας…
Είναι άλλωστε σύνηθες, οι ισχυρισμοί του Παν. Σαξώνη εναντίον ανθρώπων με λευκό ποινικό μητρώο, εναντίον προσώπων γνωστών στην κοινωνία της Θεσσαλονίκης με κρυστάλλινη διαδρομή να γίνονται πρωτοσέλιδα. Για κάποιους δημοσιογράφους (και όπως αποδεικνύεται τελευταία και για κάποιους λειτουργούς της Δικαιοσύνης), ένας εγκληματίας γίνεται αποδεκτός ως αξιόπιστη πηγή. Προσοχή και πάλι: ο λόγος του και όχι τα ντοκουμέντα, τα οποία δεν υπάρχουν.
Τη δική του σημασία έχει και το γεγονός ότι ο Μιχάλης Λεμούσιας έμεινε μόλις 30 λεπτά στο γραφείο του Ανακριτή, ενώ ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος είχε μείνει 90 και οι πρώην αντιδήμαρχοι τουλάχιστον 60 λεπτά! Στη διάρκειά τους απάντησε σε «ερωτήσεις- σούπα» όπως σχολίασε έγκριτος νομικός, δηλαδή πουθενά στη διαδικασία δεν γινόταν εμφανές ότι θα έλθει η προφυλάκιση… Δεν «στριμώχτηκε» ούτε δευτερόλεπτο, ο Ανακριτής ζητούσε να μάθει εντελώς ανώδυνα πράγματα όπως ποια τα καθήκοντά του, ποιες οι διαδικασίες για την πληρωμή κλπ… Όπως είπε ο συνήγορός του, διαπρεπής νομικός της Θεσσαλονίκης κ. Δημ. Τσάκος, πουθενά στη δικογραφία ή τη διαδικασία δεν δικαιολογεί την απόφαση… Και ήταν μπροστά ο άνθρωπος… Τα 30 λεπτά, σε σχέση με τα 90 ή τα 60 κάτι δείχνουν…
Το στοιχείο της έκπληξης ήταν διάχυτο σε όλους. Και όχι μόνο στους δημοσιογράφους. Η έκπληξη αφορούσε την έως εκείνη τη στιγμή πορεία της διαδικασίας. Εάν νωρίτερα, στους υπαλλήλους ή τους πρώην αντιδημάρχους υπήρχε η επιβολή κάποιου περιοριστικού μέτρου, τότε ίσως κάποιοι να περίμεναν την προφυλάκιση του Λεμούσια. Αλλά ποιος την θεωρεί αποδεκτή όταν για παράδειγμα, αφήνεται ελεύθερος και μάλιστα χωρίς κανέναν περιοριστικό όρο ο άνθρωπος εκείνος (δηλαδή ο αρμόδιος υπηρεσιακός παράγοντας) που επέτρεπε στον Σαξώνη να παίρνει μετρητά για τις πληρωμές του και όχι δίγραμμες επιταγές, όπως ορίζει ο νόμος;
Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα
Η υπόθεση σχετίζεται με το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία για τους πολιτικούς και κρατικούς αξιωματούχους που κλέβουν αλλά ποτέ δεν τιμωρούνται, αλλά και με όλα τα τερατώδη που ακούστηκαν για την υπεξαίρεση. Αλλά και στην ατμόσφαιρα που υπήρχε και υπάρχει γύρω από το Μιχάλη Λεμούσια. Ο πάντα βλοσυρός αυτός άνθρωπος δεν είναι αυτό που λέμε «συμπαθής» ούτε δημοσιοσχετίστας. Δεν τα είχε καλά με πολλούς, ούτε ποτέ έκανε ιδιαίτερη προσπάθεια να φτιάξει την εικόνα του. Δεν ήθελε να διατηρεί καλές σχέσεις με όλους. Δεν έδωσε ποτέ μία συνέντευξη, ούτε καν έχει κάνει ποτέ δηλώσεις. Η στενή του σχέση με τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο και το είδος της εργασίας του τον έφερε σε σύγκρουση με πολλούς. Ήταν το μαντρόσκυλο του Δημάρχου. Και ένα μαντρόσκυλο, που πάντα έχει ως καθήκον ζωής να φυλάει το αφεντικό του, μοιραία μαλώνει με τους γείτονες, αλλά ακόμη και με αυτούς που μπαινοβγαίνουν μέσα στο σπίτι… Δίκαια ή άδικα… Η συμπεριφορά του λοιπόν, σε συνδυασμό με το βλοσυρό του χαρακτήρα του και τα όσα οι εχθροί… του σπιτικού του έσουρναν κατά καιρούς δημιούργησε μία εξόχως αρνητική περιρρέουσα ατμόσφαιρα για τον Μιχάλη Λεμούσια.
Υπάρχουν φυσικά και τα δημοσιεύματα του 2006 που μιλούσαν για δικές του παράνομες πράξεις. Ωστόσο, σήμερα, πέντε χρόνια μετά, αυτό που όλοι θυμόμαστε δεν είναι το πώς κατέληξαν οι καταγγελίες των δημοσιευμάτων αλλά η περίφημη «περιρρέουσα ατμόσφαιρα».
Συνεπώς, όλα αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό με την συγκυρία στην κοινωνία και την οργή που προκαλεί μία κατάχρηση στα δικά μας χρήματα λειτούργησαν ώστε σήμερα ο Λεμούσιας, ένας άνθρωπος με επιβαρημένη υγεία και μέσα σε ιδιαίτερα συναισθηματική και ψυχολογική επιβάρυνση, να βρίσκεται σε ένα κελί. Και αυτό είναι το τραγικό, κατά την άποψή πολλών. Στο κελί οδηγούν στοιχεία, ντοκουμέντα και αποδείξεις. Και όχι μία υποκειμενικά αντιληπτή περιρρέουσα ατμόσφαιρα.
Το πολιτικό ζήτημα
Αναμφίβολα η εξέλιξη δημιουργεί τεράστια εντύπωση στο πολιτικό επίπεδο. Και για το λόγο αυτό ακριβώς θα πρέπει να αναλυθεί ώστε να μην απομείνει η παραμικρή αμφιβολία, καθώς μικροπολιτικά τερτίπια και εντυπώσεις δεν χωρούν στο… «τελευταίο καταφύγιο του ανίσχυρου» όπως αποκαλείται η Ελληνική Δικαιοσύνη.
Με το άκουσμα της είδησης της προφυλάκισης οι εντυπώσεις στην κοινωνία θέριεψαν. Όλοι λένε ότι «δεν μπορεί, κάτι βρήκε η Δικαιοσύνη, οπότε τον έστειλε στη φυλακή». Και φυσικά οι εντυπώσεις αυτές θίγουν την προηγούμενη Διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης και τον πολιτικό χώρο από τον οποίο προέρχεται, ενώ ταυτόχρονα «ανεβάζει» τους πολιτικούς αντιπάλους της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Νίκος Οικονόμου στον «Αγγελιοφόρο της Κυριακής» γράφει ότι η εξέλιξη σημαίνει ότι ακόμη και εάν υπήρχε κάποια σκέψη στο μυαλό του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου να επιστρέψει στην πολιτική, με την προφυλάκιση σβήνει οριστικά. Δηλαδή, από τις εντυπώσεις που ήδη δημιουργήθηκαν δεν υπάρχει καν η σκέψη ότι ίσως, λέμε ίσως, όλοι οι κατηγορούμενοι να αθωωθούν στο ακροατήριο, συνεπώς να παραδοθούν στη συνέχεια άσπιλοι στην κοινωνία! Ούτε καν σαν ενδεχόμενο…
Ακόμη κι αν μέσα στο επόμενο πενθήμερο η Δικαιοσύνη άρει το προσωρινό μέτρο, οι εντυπώσεις θα μείνουν. Οπότε, το όλο ζήτημα ξεφεύγει… Ξεφεύγει πολύ… Και μέσα σε τόσο ευαίσθητα θέματα, τίποτε μα τίποτε δεν πρέπει να παραμένει θολό…
