Εκπληκτική ομιλία Σάββα Αναστασιάδη στη Βουλή για το μεσοπρόθεσμο

Πάρα πολύ καλή και μεστή η ομιλία του Βουλευτή Β΄Θεσσαλονίκης Σ.Αναστασιάδη:
« Το Μάιο του 2010 ο κ. Παπανδρέου, μετά από εξάμηνη απραξία, οδήγησε τη χώρα στη μέγγενη του Δ.Ν.Τ.
Χωρίς να εξετάσει άλλες λύσεις, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων.
Χωρίς κανένα πρόγραμμα. Χωρίς κανένα σχεδιασμό.
Δημιούργησε σενάρια καταστροφής και εκβίαζε βουλευτές και κόμματα να υποστηρίξουν το..
 πρώτο μνημόνιο, υποσχόμενος γρήγορα θετικά αποτελέσματα.

Με το σύστημα εξουσίας που δημιούργησε γύρω του, που ήξερε να διαβουλεύεται με τον εαυτό του αλλά δεν ήξερε να κυβερνά και να διαπραγματεύεται, μετέτρεψε ένα πρόβλημα δανεισμού που είχε η χώρα, σε βαριά δημοσιονομική και κοινωνική κρίση.

Και αυτό γιατί δεν πήρε έγκαιρα μέτρα, παρά τις επανειλημμένες προτροπές του προέδρου της Ν.Δ., Αντώνη Σαμαρά.

Δεν διαπραγματεύτηκε το πρώτο μνημόνιο.

Και δεν εφάρμοσε, στη συνέχεια, τίποτε από όσα είχε αποδεχτεί σ' αυτό, αδιαπραγμάτευτα.

Τίποτε, εκτός από την περικοπή μισθών και συντάξεων και την αύξηση της φορολογίας, που βύθισαν την ελληνική οικονομία σε βαθιά ύφεση.

Ο κ. Παπανδρέου και το οικονομικό του επιτελείο, απέτυχαν σε όλα.

Ακόμη και στα πιο απλά. Δεν κατάφεραν να μειώσουν τις κρατικές δαπάνες.

Δε μπόρεσαν να μειώσουν τη φοροδιαφυγή, που επί μήνες έκαναν επικοινωνιακή τους σημαία.

Θυμόμαστε όλοι τις τηλεοπτικές εμφανίσεις του κ. Καπελέρη, με τους μεγαλογιατρούς και μεγαλοδικηγόρους του Κολωνακίου, τα σκάφη, τις πισίνες, τα ιδιωτικά αεροπλάνα.

Λόγια χωρίς αποτέλεσμα.

Δεν έγινε καμμία αποκρατικοποίηση ή προσπάθεια αποκρατικοποίησης.



Καμμία μεταρρυθμιστική προσπάθεια. Καμμία προσπάθεια αναδιάρθρωσης της Δημόσιας Διοίκησης. Αποτέλεσμα; Η χώρα σπατάλησε κρίσιμο χρόνο. Ο κ. Παπανδρέου δεν αξιοποίησε την ισχυρή εντολή που πήρε από τον ελληνικό λαό, στις εκλογές του 2009. Δεν εκμεταλλεύτηκε την ανοχή που του έδειξε, πιστεύοντας στις υποσχέσεις του. Δεν αξιοποίησε τη στήριξη και την προτροπή, σε πολλές περιπτώσεις, της Ν.Δ. και του Αντώνη Σαμαρά, για παρεμβάσεις, αλλαγές και μεταρρυθμίσεις. Αύξησε το χρέος. Βάθυνε την ύφεση. Πόνεσε το λαό. Η χώρα, σήμερα, βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Κινδυνεύει. Όχι επειδή δεν θα λάβει την 5η δόση του δανείου. Αλλά επειδή η κυβέρνηση, τους τελευταίους 20 μήνες, έκανε εγκληματικά λάθη και παραλείψεις.

Μ' ένα οικονομικό επιτελείο, στην πιο κρίσιμη περίοδο της ιστορίας της χώρας, να αποδεικνύεται λίγο και ανίκανο. Το επιβεβαιώνει, άλλωστε, και η πρόσφατη αναδόμησή του. Σήμερα, καλούμαστε να συζητήσουμε το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθερότητας. Με νέο οικονομικό επιτελείο. Με τα ίδια, όμως, διλήμματα, τους ίδιους εκβιασμούς, από τους ίδιους ανθρώπους.

Επιμένουν, τα ίδια κέντρα, στην επιβολή ενός προγράμματος, ακόμη πιο επώδυνου από το πρώτο μνημόνιο. Τη στιγμή, μάλιστα, που αυτοί οι ίδιοι αναγνωρίζουν ότι το πρώτο απέτυχε παταγωδώς. Ενώ δεν μπορούν να εγγυηθούν την αποτελεσματικότητα του δεύτερου. Μπορεί κανείς να πιστέψει ότι το δεύτερο μνημόνιο θα πετύχει;

Η απάντηση είναι όχι. Η, μέχρι σήμερα, αποτυχημένη πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση και η επιμονή της σ' αυτή, καταλήγουν σ' αυτό το συμπέρασμα.

Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, όπως παρουσιάστηκε από την κυβέρνηση, δεν είναι γενικά και αφηρημένα ένα θέμα οικονομικής πολιτικής.

Η ζήτηση των 6,5 δις ευρώ, μέχρι το τέλος του έτους, από μια ήδη εξαντλημένη αγορά, ισοδυναμεί με μια ακόμη πιο βίαιη ώθηση της πραγματικής οικονομίας προς το φαύλο κύκλο της ύφεσης.



Με άλλα λόγια, τα λουκέτα θα αυξηθούν. Η ανεργία θα εκτιναχθεί ακόμη πιο ψηλά. Τα οικονομικά ερείπια θα πολλαπλασιαστούν. Η φτώχεια θα βαθαίνει.

Το γεγονός αυτό δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξία, ακόμη και στο κυβερνητικό στρατόπεδο.Σ' αυτούς τους ίδιους, που σχεδιάζουν αυτή την πολιτική.Και καμμία ρητορική, βέβαια, δεν θα είναι σε θέση να ανακόψει την κοινωνική οργή, από τα επώδυνα μέτρα.

Παράλληλα, ξένοι κορυφαίοι παράγοντες, προσπαθώντας να στηρίξουν με κάθε τρόπο την κυβέρνηση, που παραπαίει, επιχειρούν να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό και να εκβιάσουν πολιτικά κόμματα, παρεμβαίνοντας, απροκάλυπτα, στα εσωτερικά της χώρας, με τρόπο που καταδεικνύει έλλειψη σεβασμού, όχι μόνο απέναντι σ' ένα λαό που υποφέρει, αλλά και στην ίδια τη Δημοκρατία.

Εμφανίζουν, κάθε εντολή των δανειστών, σαν μονόδρομο και ζητούν να γίνει αποδεκτή χωρίς αντίρρηση.Και η κυβέρνηση, αντί να αντιδράσει για τις ωμές παρεμβάσεις στα εσωτερικά της χώρας, αναπαράγει και αυτή τον ίδιο εκβιασμό.

Το αίτημα, να ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο από την ελληνική Βουλή, προτού αποφασιστεί η εκταμίευση της 5ης δόσης, αποτελεί έναν άνευ προηγουμένου εκβιασμό μιας χώρας, που δέχεται τη μία προσβολή μετά την άλλη.Βέβαια, έχουν μια δικαιολογία οι δανειστές μας.Δεν έχουν, πλέον, καμμία εμπιστοσύνη σ' αυτή την κυβέρνηση.Σήμερα, το 65% των Ελλήνων, δεν δέχεται το μεσοπρόθεσμο, παρ' ότι γνωρίζει πως αυτό, ίσως, επιφέρει διακοπή της χρηματοδότησης.Το γεγονός αυτό πρέπει να οδηγήσει την κυβέρνηση σε προβληματισμό.

Το ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμεί την καταψήφιση του μεσοπρόθεσμου, δείχνει ότι η επιθυμία του να ξεφορτωθεί το μνημόνιο είναι μεγαλύτερη από το φόβο της χρεοκοπίας.

Αυτό δείχνει ότι οι λαοί δεν εκβιάζονται.Ο κ. Παπανδρέου έπρεπε να το είχε λάβει σοβαρά υπ' όψιν του.



Και να μεταφέρει την πίεση, των πολιτών και σύσσωμης της αντιπολίτευσης, στους ξένους. Όχι να μεταφέρει την πίεση των ξένων στα ελληνικά κόμματα και την ελληνική κοινωνία. Να λάβει σοβαρά υπ' όψιν του ότι η πλειονότητα του ελληνικού λαού δεν συμφωνεί με την αδιέξοδη πολιτική, που επιμένει, αυτός και η κυβέρνησή του, να εφαρμόσει. Ούτε καν το κόμμα του δεν συμφωνεί.

Διότι το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, από τις περικοπές μέχρι τη φορολογία, υπερβαίνει τα εσκαμμένα. Τέτοια φορολογική επιδρομή δεν έγινε ποτέ, σε καμμία χώρα στο κόσμο. Απαιτεί από κάθε φορολογούμενο να καταβάλει υψηλή έκτακτη εισφορά. Μειώνει το αφορολόγητο όριο στις 8.000 ευρώ. Επιβάλλει ειδική εισφορά αλληλεγγύης. Τέλος επιτηδεύματος.

Στερεί, δηλαδή, κάθε ίχνος χρήματος από την αγορά και εξανεμίζει κάθε ελπίδα και δυνατότητα ανάκαμψης. Αυτό το δέχονται και ξένοι παράγοντες.

Ακόμη και ο Ο.Η.Ε., στην ετήσια έκθεσή του για την κοινωνική κατάσταση στον κόσμο, γράφει “...Τα μέτρα λιτότητας που υιοθετούνται για την αντιμετώπιση υψηλού κυβερνητικού χρέους, σε μερικές από τις αναπτυγμένες οικονομίες, όπως η Ελλάδα και η Ισπανία, δεν απειλούν, απλώς, την απασχόληση και τις κοινωνικές δαπάνες, αλλά καθιστούν, παράλληλα, την ανάκαμψη περισσότερο αβέβαιη και εύθραυστη...”.

Και είναι παράδοξο να παραδέχονται ξένοι ότι το μεσοπρόθεσμο ξεπερνά τα όρια αντοχής του Ελληνικού λαού και να μην το αντιλαμβάνονται αυτοί που θα εφαρμόσουν. Το μεσοπρόθεσμο, κυρίες και κύριοι, δεν βγαίνει. Οδηγεί σε παγίδα χρέους. Σε κατάρρευση την αγορά. Σε εξαθλίωση την κοινωνία. Τα πραγματικά γεγονότα αποδεικνύουν ότι υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης και ρυθμίσεων. Που θα επιτρέψουν στην Ελληνική οικονομία να σταθεί και πάλι στα πόδια της .Η λογική των μονοδρόμων δε μας βρίσκει σύμφωνους».