Του Αντώνη Κυπρή
Παρά το γεγονός ότι το εργοστάσιο της «Ρικομέξ» κατέρρευσε πριν από δώδεκα χρόνια από τον σεισμό της Πάρνηθας, οι συγγενείς των θυμάτων συνεχίζουν να τρώνε απανωτά «χαστούκια» από την ελληνική Δικαιοσύνη, η οποία έκρινε σωστό οι απώλειές τους να τεθούν σε δεύτερη μοίρα έναντι των διεκδικήσεων των τραπεζών.
Συγκεκριμένα η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου δεν συμφωνεί με το Εφετείο, το οποίο έκρινε ότι οι απαιτήσεις των συγγενών είναι προνομιούχες και προηγούνται των απαιτήσεων των τραπεζών. Έτσι έκανε δεκτή αίτηση της Εθνικής Τράπεζας, η οποία, επικαλούμενη τον Ν. 1545/1985, που αφορά το εθνικό σύστημα προστασίας από την ανεργία, και τις διατάξεις του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας για τον χρόνο γένεσης των απαιτήσεων των συγγενών, άσκησε αναίρεση επί της εφετειακής απόφασης.
Η απόφαση του Εφετείου υπενθυμίζεται ότι είχε κρίνει πως οι συγγενείς των θυμάτων προηγούνται στον τομέα των αξιώσεων έναντι όσων έχουν οικονομικές απαιτήσεις από την εταιρεία, χωρίς όμως να θέτει χρονικούς περιορισμούς για την κάλυψη των αξιώσεων των συγγενών.
Παράλληλα το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας έκρινε ότι το Εφετείο παραβίασε ευθέως το άρθρο 975 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και το άρθρο 31 του νόμου 1545/1985, επειδή δέχθηκε ότι οι απαιτήσεις των συγγενών είναι προνομιακές και κατατάχθηκαν στην τρίτη τάξη, «μολονότι προέκυψαν πριν από την τελευταία διετία από την ημερομηνία ορισμού του πρώτου πλειστηριασμού».
Κατ’ αυτόν τον τρόπο από την απόφαση του Αρείου Πάγου ο κοινός νους συμπεραίνει ότι οι συγγενείς των θυμάτων είχαν τους ανθρώπους τους να δουλεύουν στην «Ρικομέξ» από χόμπι, αλλά και ότι η Τράπεζα «ψωμολυσσάει» και οι συγγενείς «κολυμπάνε» στα ευρώ, άρα δεν έχουν ανάγκη τα χρήματα.
Την εποχή που οι τράπεζες κατ’ ουσίαν... κυβερνούν και υποκλίνεται σ’ αυτές ακόμη και η ευρωπαϊκή και παγκόσμια πολιτική, πώς να πιάσουν μπάζα μπροστά τους οι έρημοι οι χαροκαμένοι. Ακόμη κι αν προσφύγουν στη Δικαιοσύνη...
http://www.topontiki.gr